Πόσο είμαι μικρός!..
19 Νοεμβρίου 2010
VatopaidiFriend: Ένας σύγχρονος νέος διηγείται πώς γνώρισε το Χριστό και πώς οδηγήθηκε στην αληθινή επίγνωση και έγινε φίλος του μέσα από απλές καθημερινές συνήθειες που αποτελούσαν τη χαρά, τη διασκέδαση, την απολαυσή, την ανάπαυσή του!
Χρειαζόταν τίποτε περισσότερο, για να το καταλάβω, πόσο μικρός ήμουν εγώ, και πόσο μεγάλος απέναντί μου είναι ο Σωτήρας μας Ιησούς Χριστός;
Τον είχα καλέσει να έλθει μέσα μου, στη καρδιά μου. Και βρέθηκε στο στάβλο του Αυγεία!…
Γονάτισα και του είπα:
-Τώρα το καταλαβαίνω, Κύριε. Δεν είμαι άξιος να έλθεις μέσα μου. Δεν θα βρεις τόπο άξιο να ακουμπήσεις το κεφάλι σου. Καθάρισέ με, Κύριε. Καθάρισε τον ρύπο της ψυχής μου.
Μου απάντησε: -Έτσι μπράβο. Τώρα μπαίνεις στον σωστό δρόμο. Και να το ξέρεις. Όσο πιο ταπεινά σκέπτεσαι για τον εαυτό σου, τόσο πιο πολύ θα σε αγαπάω. Και τόσο πιο αποτελεσματικά θα σε βοηθώ. Και σου το επαναλαμβάνω. Τώρα μπήκες στο σωστό δρόμο. Το πρώτο βήμα είναι η ταπείνωση.
Με κοίταξε σοβαρά και ρώτησε: -Θέλεις το δρόμο αυτό να μη τον χάσεις ποτέ;
-Ναι, Κύριε. Το θέλω, με όλη τη δύναμη της ψυχής μου. Και είμαι πρόθυμος να θυσιάσω γι’ αυτό τα πάντα.
Μου απάντησε: -Δεν χρειάζεται να θυσιάσεις τίποτε. Αντίθετα θα κερδίσεις πολλά. Χαρίσματα και πλούτη ουράνια και άφθαρτα. Ένα μόνο σου χρειάζεται. Να καταβάλεις κάθε προσπάθεια, να το βάλεις βαθειά μέσα σου, ότι ο άνθρωπος δεν πρέπει να εμπιστεύεται στον λογισμό του. Γιατί δεν τον οδηγεί σωστά. Γιατί ο λογισμός μας πολύ εύκολα πλανιέται. Από τα πάθη και από το διάβολο. Τον στρέφουν σε πράγματα και πράξεις που δεν πρέπει και που βλάπτουν. Αν λοιπόν θέλεις να ακολουθείς εμένα, φρόνησε να εμπιστευθείς την κυβέρνηση της πνευματικής σου ζωής σε ένα έμπειρο και άρτιο αντιπρόσωπό μου ιερέα-πνευματικό πατέρα. Κοντά του θα βρεις, ό,τι βρήκαν κοντά σε μένα οι μαθητές μου. Καθοδήγηση. Προφύλαξη. Κάθαρση. Άφεση. Χάρη.
(Μητροπολίτου Μελετίου, «Έλα Χριστέ»)
