Άγιον Όρος To Περιβόλι της Πανάγιας

Άγιον Όρος ξακουστό, πνευματικό μνημείο,

Ένώνεις γη με ουρανό, τ’ ανθρώπινο με Θειο.

Είσαι εν Όρος ιερό, τόπος του μυστηρίου,

που οί μονάχοι αδιάκοπα, προσεύχονται δια βίου.

Είσαι το Όρος της Σιωπής και της Ταπεινοσύνης,

ή κιβωτός των Χριστιανών και της Μεγαλοσύνης.

Είσαι βάση εκτόξευσης, πνευματικό πεδίο,

που εκτοξεύεις το μυαλό σε Ύψιστο Σημείο.

Είσαι αεροδρόμιο, το νου απογειώνεις,

πετάς στα ύπερκόσμια, την αμαρτία λιώνεις.

Μετάνοια πάντα ζητείς, το νου να καθαρίσεις,

γιά να φωτίσεις την ψυχή, να τη θεοποιήσεις.

Την καθαρίζεις την καρδιά, το νου τόνε φωτίζεις,

τήν εξαγνίζεις την ψυχή, τη θέωση αγγίζεις.

Μόνο με Θείο έρωτα οί μοναχοί μας ζούνε,

γι’ αυτό Θεια μυστήρια βιώνουν και θωρούνε.

Τα γήινα οί μοναχοί πάντα περιφρονούνε,

καί μόνο τα Ουράνια με πείσμα εκζητούνε.

Ένώ έμεις κοιμόμαστε, οί μοναχοί αγρυπνούνε,

την Παναγιά και τον Χριστό αδιάλειπτα υμνούνε.

Όλη τη νΰχτα ψέλνουνε, ύμνους με μελωδία,

κι ολόγυρα απλώνεται ή θεία εύωδία.

Νυχθημερόν οί μοναχοί αδιάκοπα υμνούνε,

τήν Παναγιά και τον Θεό πάντα δοξολογούνε.

Με προσευχές ολονυχτίς στην Παναγιά μιλούνε,

σ’ όλα τους τα προβλήματα λΰση σ’ Αυτήν θα βροΰνε.

Το κάθε άσκητήριο είναι βαθύ πηγάδι,

στόν μοναχό δίνει Ζωή, τον βγάζει από τον Άδη.

Ασκητικές ισχνές μορφές, το Όρος μας στολίζουν

καί την ευχή τοϋ Ίησοϋ, αδιάλειπτα ψελλίζουν.

Με προσευχή αδιάλειπτη και αυστηρή νηστεία,

κατόρθωσε ό μοναχός να φτάσει εις τα Θεια.

Ή διορατικότητα, είναι το Θείο δώρο,

στόν ταπεινό τον μοναχό, δίδεται χωρίς όρο.

Στ’ Άκτιστο μέσα Θείο Φως, οί μοναχοί μας ζούνε,

νιώθουν μια άρρητη χαρά, κι αυτό ‘ναι πού ποθοϋνε.

Οί φωτισμένοι μοναχοί, τα Ουράνια θωρούνε

καί με τις εμπειρίες τους, όλους μας κατηχοϋνε.

Τ’ Άκτιστο Μέγα Θείο Φως, ο μοναχός βιώνει

και τους κακούς μας λογισμούς, αμέσως διορθώνει.

Οι μοναχοί προσεύχονται για όλους τους ανθρώπους

και θαύματα βιώνουμε μ’ εκατοντάδες τρόπους.

Ή προσφορά των μοναχών είναι πολύ μεγάλη,

μας οδηγούν εις του Θεού την Άγια αγκάλη.

Την ένωση με τον Θεό, οί μονάχοι βιώνουν

στον ουρανό όλους εμάς, συνέχεια υψώνουν.

Παΐσιοι, Πορφύριοι, το “Ορος μας στολίζουν,

νά έχουμε για πρότυπο, το νου μας να φωτίζουν.

Ή μυστηριακή ζωή, είναι ή Ευλογία,

αν θέλουμε να έχουμε, τη Χάρη την Άγια.

Δεκάδες Άγια λείψανα στο Όρος προσκυνούμε,

τή Θεία ευωδιά τους ποτέ μας δεν ξεχνούμε.

Τα θαυμαστά της προσευχής, κι ή Χάρη τοΰ Θεού μας,

μας φανερώνουν τ’ άρρητα, κι αόρατα στο νου μας.

Ή νοερά ή προσευχή πάντοτε θριαμβεύει,

τά Ουράνια, τα ‘Ύψιστα, μας δείχνει, μας μαγεύει.

Λέγοντας πάντα την “Ευχή”, ό νους μας γαληνεύει

κι όλα τ’ άγρια πάθη μας, αμέσως τιθασεύει.

Γνωρίζοντας τον Ιησού, τη Μάνα Παναγία,

γεύεται ό πιστός καρπούς και μία ζωή Άγια.

Ή Παναγία ευλογεί τον κάθε οδοιπόρο,

πού περπατει το Όρος Της, με πίστη χωρίς δόλο.

Τον ταπεινό προσκυνητή ή Παναγιά φροντίζει,

σ’ ολόκληρη του τη ζωή θα τον υποστηρίζει,

Ή πίστη και ή προσευχή τον άνθρωπο στηρίζει

καί ή Μεγάλη Παναγιά τη Χάρη Της δωρίζει.

Ψελλίζοντας το “Κύριε και Ιησού Χριστέ μου”

γλυκάίνουνε οί πόνοι μου και δεν πονώ ποτέ μου.

Δεν την αντέχω τη χαρά, πού ό Χριστός μου δίνει,

γιατί παίρνει τους πόνους μου και Ολη μου την οδύνη.

Το ‘Άγιον Όρος το ψηλό, πάντοτε θριαμβεύει,

δίνει πνευματική τροφή, σ’ αυτόν πού τη γυρεύει,

Το μυροβόλο Όρος μας, είναι νοσοκομείο,

πού θρ&πεύει τις αμυχές και οδηγεί στο Θείο.

Δέσποινα, το περβόλι σου, γλυκούς καρπούς μας δίνει,

παίρνουμε δύναμη πολλή, προβλήματα μας λύνει.

Ω Παναγία Δέσποινα και του Χριστού μητέρα,

Σύ μας σκεπάζεις πάντοτε τη νύχτα και τη μέρα.

Ελπίδα και παρηγοριά η Παναγιά δωρίζει,

καί όποιος την παρακαλεί τη Χάρη Της χαρίζει.

Ηράκλειο, 20.7.2008

Νικόλαος Τσαπάκης