Γεννήθηκα σαν Ελληνας, μεγάλωσα σαν Ελληνας, κατάντησα σαν «Ελληνας»
4 Νοεμβρίου 2010
Του Στέργιου Γιαλάογλου-Δικηγόρου
Φαίνεται ότι τελικά χάσαμε την επαφή με την πραγματικότητα, χάθηκε η επαφή του λαού με τους διανοούμενους και πεφωτισμένους πάσης φύσεως ηγέτες του, γι αυτό και εκδηλώνονται ανάλογες εκρήξεις ελληνικής μισαλλοδοξίας, ακούμε υστερικές κραυγές άρνησης της ταυτότητας και της ιστορίας μας και ουρανομήκεις βλακείες υπερφίαλων αναζητήσεων στο άπειρο της βλακείας και της τιποτολογίας…
Πόση αλήθεια κρύβουν αυτές οι φράσεις ενός άγνωστου Ελληνα, που άκουσα στην τηλεόραση. Πόση απογοήτευση, πόση πίκρα, πόση σοφία σε δύο κουβέντες, ενός απλού ανθρώπου και όχι ενός γραββατοφόρου φωτισμένου καθηγητή της πολυπραγμοσύνης!
Μνημονιόπληκτοι και δουλοπρεπείς, γελοίοι και ξεπεσμένοι, παρακολουθούμε πλέον άβουλοι και άφωνοι, την απόλυτη διαπόμπευση μας σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης, βλέπουμε τη χώρα μας, να γίνεται συνώνυμο της αστειότητας, της αφροσύνης, της απατεωνιάς, της διαφθοράς, της μίζας και της ρεμούλας. Σαν ξεπεσμένη από τον χρόνο εταίρα, που έμεινε μπρος στον σκληρό καθρέπτη της, ρυτιδιασμένη και μπογιατισμένη για να κρύβει τα γηρατειά της, να αναπολεί τις μέρες που οι κάθε λογής πολυάριθμοι εραστές της την κολάκευαν και την εξύψωναν με διθυράμβους στα ουράνια, σαν Ολύμπια θεά. Μα να, τώρα, έρημη και μόνη, στο κρεβάτι του πόνου ψυχορραγεί. Βιασμένη και λοβοτημένη, μια χώρα περίγελος του κάθε Γερμανού ημιμαθούς σαχλοδημοσιογράφου, του κάθε ανιστόρητου Σκοπιανού φασίστα, του κάθε αμερικανοτραφούς «χρυσού παιδιού» που «παίζει» στα χρηματιστήρια, τη τύχη των εκατομμυρίων κατοίκων της.
Με ηγέτες μικρούς, οσφυοκάμπτες, σαχλούς και τσανακοκλέφτες, υπόδουλους του κάθε εργολάβου-ιδιοκτήτη Μέσων ενημέρωσης, που η μόνη τους προσδοκία είναι να συμπεριληφθούν στις επαφές του κινητού τηλεφώνου του κάθε παρουσιαστή μεγάλου ή μικρού καναλιού, κυνικούς και θρασύτατους να ομολογούν ότι λαμβάνουν χορηγίες, ικανούς μόνο για να «γαυγίζουν» στα τηλεπαράθυρα.
Βιώνουμε τη πλήρη κατάρρευση του ελληνικού κράτους, το οποίο αδύναμο, φοβικό και δουλοπρεπές, είναι πλέον έτοιμο να δεχθεί την όποια θεραπεία του προτείνουν οι φωτισμένοι τραπεζίτες και επιχειρηματίες του εξωτερικού, ακόμη και να απεμπολήσει κάθε δικαίωμα εθνικής κυριαρχίας και ιστορικής αξιοπρέπειας για να εξασφαλίσει την μακροημέρευσή του μεταξύ των ισχυρών οικονομιών του κόσμου στο κλάμπ των οποίων μπήκε ως κοινός λωποδύτης, παραποιώντας το οικονομικό του διαβατήριο.
Παρακολουθούμε την τοποθέτηση ενός ελληνόφωνα Ευρωπαίου στο τιμόνι της Διεθνούς Έκθεσης Θεσσαλονίκης, τα τουρκικά πλοία να οργώνουν το Αιγαίο και τα ελληνικά να παρακολουθούν διακριτικά, τα τουρκικά αεροπλάνα να ίπτανται των ελληνικών νησιών και την ίδια ώρα ο Τούρκος Πρωθυπουργός να τείνει χείρα οικονομικής βοήθειας στον φοβισμένο Πρωθυπουργό μας, παρακολουθούμε παιδάκια κατοίκους του Νομού μου με μπλουζάκια που έγραφαν «‘Ανεξάρτητη Δημοκρατία Δυτικής Θράκης» βιώνουμε την απόλυτη πολιτική ένδεια και ηγετική ανεπάρκεια όταν Υπουργός Παιδείας και Δια βίου Αμάθειας ορίζεται συνδαιτυμόνας της Λέσχης Μπίλντερμπεργκ, και Γενική Γραμματέας στο ίδιο Υπουργείο μία κυρία που έχει βάλει στόχο να διαγράψει – απεμπολήσει κάθε τι ελληνικό, κάθε τι που μας συνδέει ως λαό με την ιστορική μας διαδρομή.
Βιώνουμε την απόλυτη βλακεία να κυριαρχεί στην δια τηλεοράσεως ενημέρωση, ζητωκραυγάζουμε για την κάθε, απίστευτης επινόησης, δήθεν πρωτοποριακή προσπάθεια, όπως αυτή της κατάργησης του μαθήματος των Αρχαίων Ελληνικών, ή της καθιέρωσης του μαθήματος της Ιστορίας ως προαιρετικού. Θαυμάζω την απίστευτα ελαστική συνείδηση των Ελλήνων που έσπευσαν να εκλέξουν έναν πρωθυπουργό που υποσχέθηκε να αλλάξει την Ελλάδα γιατί «Λεφτά υπάρχουν» και έσπευσε μετά την εκλογή του να ομολογήσει ότι επειδή Λεφτά δεν υπάρχουν, θα πρέπει να τα πάρει από τον κάθε συνταξιούχο, εργάτη, υπάλληλο, από τον οικοδόμο πατέρα μου, συνταξιούχο των 600 ευρώ, για να αλλάξει έτσι την Ελλάδα.
Αιχμάλωτοι μιας ψευδεπίγραφης αριστερής διανόησης, κομπλεξικοί, δούλοι των επιλογών μας, αιχμάλωτοι πολιτικών απολιθωμάτων που επί 30-35 χρόνια έθρεψαν τις κοιλιές τους και φούσκωσαν τους λογαριασμούς τους, πουλώντας κενολογίες και πομφόλυγες για επιτεύγματα, εκστομίζοντας αέρινες τοποθετήσεις και βαρύγδουπες εκφράσεις σαν τις χειροβομβίδες κρότου λάμψης, ήρθε η ώρα να σκύψουμε το κεφάλι και να κλειστούμε στο λαγούμι μας. Να μπούμε στη τρύπα μας γιατί φοβόμαστε να αντικρύσουμε το είδωλό μας στον καθρέπτη, δεν αντέχουμε να ακούσουμε την ίδια τη φωνή μας, ντρεπόμαστε να εκφράσουμε την άποψή μας για να μην κατηγορηθούμε ως γραφικοί, ως συντηρητικοί, ως πεισματάρικα γαϊδούρια που αρνούνται να συγχρονισθούν με τις εξελίξεις που «τρέχουν».
Είμαστε μια χώρα πειραματόζωο, όπου οι κάθε λογής δεξαμενές σκέψης και τα συμβούλια των ισχυρών του κόσμου, αποφάσισαν να κάνουν ασκήσεις αρχικά επί χάρτου και τώρα στη πράξη, για να εφαρμόσουν τα αρρωστημένα και αδίστακτα σενάρια τους. Δημοκρατία της Βόρειας Μακεδονίας, διζωνική – δικοινοτική ομοσπονδία στην Κύπρο στα πρότυπα του σχεδίου Ανάν, μία Θράκη – νέο Κόσσοβο για να ικανοποιηθούν τα πάσης φύσεως αρρωστημένα μυαλά, ένα Αιγαίο υπό συνδιαχείριση, μία Ελλάδα μέχρι την Αττική, είναι μερικά από αυτά που θα ζήσουμε εμείς ίσως, αλλά σίγουρα τα παιδιά μας, γιατί κάποιοι έξω από την Ελλάδα, διορίζοντας κάποιους άλλους εντός συνόρων ως ηγέτες – δοσίλογους, αποφάσισαν να «συνωστισθούμε κι εμείς» όπως οι πρόγονοί μας στο λιμάνι της Σμύρνης, στις όχθες του Νέστου, αποφάσισαν να μικρύνουν αυτή την χώρα κατ’ αρχήν σε αξία και στη συνέχεια και σε έκταση. Την ίδια ώρα που Πανεπιστήμια στη Ταϋλάνδη, στην Κίνα, στις ΗΠΑ, ιδρύουν έδρες Ελληνικών Σπουδών, την ίδια ώρα που στην Ουρουγουάη, διοργανώνεται πενθήμερο εκδηλώσεων για τον Όμηρο και την Αρχαία Ελληνική Σοφία, την ίδια ώρα που Γερμανίδα επιστήμονας πρότεινε να δίνουν οι κάτοικοι των χωρών όλου του κόσμου μισό ευρώ για κάθε ελληνική λέξη που χρησιμοποιεί κάθε ξένη γλώσσα, την ίδια ώρα που ξένοι καλλιτέχνες (βλ.Ζαν Λυκ Γκοντάρ) αρνήθηκαν να παραλάβουν το βραβείο τους σε ένδειξη συμπαράστασης σε ότι περνά η Ελλάδα, κάποιοι Εφιάλτες, εγχώριοι χρυσοκάνθαροι μετεξελιγμένοι πολιτικοί δεινόσαυροι, έχουν βαλθεί σώνει και καλά να μας πείσουν ότι πρέπει να είμαστε πιο ανεκτικοί, πιο υποχωρητικοί, πιο υπομονετικοί, πιο ενδοτικοί, πιο προοδευτικοί, πιο ευρωπαίοι και λιγότερο έλληνες, πιο συγχωρετικοί. Αυτοί που χρόνια τώρα μας ρούφηξαν το αίμα, έκαναν γάμους εκατομμυρίων στα ακριβότερα ξενοδοχεία των Παρισίων, αγόραζαν σπίτια στην πιο ακριβή περιοχή της Αθήνας και άφηναν πίσω το ζιβάγκο που φορούσαν όταν μας συστήθηκαν ως σοσιαλ(η)στικοί φωστήρες, αγόραζαν κότερα, σκάφη, αγόραζαν όπλα με τα δικά μας λεφτά και εισέπρατταν μίζες, αυτοί που ακόμη και για να παρακολουθήσουν έναν αγώνα φόρμουλας ένα, καταδέχονταν δωράκια τα εισιτήρια από την εταιρία προμηθευτή του δημοσίου, δέχονταν δώρο τον εξοπλισμό του πολιτικού τους γραφείου και ας έχουν στον τραπεζικό τους λογαριασμό δισεκατομμύρια.
Αυτοί οι «ηγέτες» μας εκτροχίασαν, μας αποθράσυναν, μας χαλάρωσαν, μας ισοπέδωσαν. Μας έκαναν μέτριους σε φιλοδοξίες και σε οράματα. Με την «soft»» μαλακοπλαδαρή φιγούρα τους, οι νέοι πολιτικοί μας δίδαξαν των μαλθακότητα και την αναισθησία. Πρωθυπουργοί και Υπουργοί μέτριοι, άβουλοι, μαλθακοί και κρυψίνοες, υποθήκευσαν το μέλλον μας και εμείς ….. άδωμεν. Την ίδια ώρα που η Θράκη παίχτηκε στα ζάρια, νυν και πρώην τοπικά αυτοδιοικητικά γιουσουφάκια, έφθασαν στο σημείο της απόλυτης ξευτίλας να ζητούν το χρίσμα από τουρκικά σωματεία και τουρκικά προξενεία και να εκλιπαρούν για δόξα δανεική, έστω και ελλειπτικά ελληνική.
Φαίνεται ότι τελικά χάσαμε την επαφή με την πραγματικότητα, χάθηκε η επαφή του λαού με τους διανοούμενους και πεφωτισμένους πάσης φύσεως ηγέτες του, γι αυτό και εκδηλώνονται ανάλογες εκρήξεις ελληνικής μισαλλοδοξίας, ακούμε υστερικές κραυγές άρνησης της ταυτότητας και της ιστορίας μας και ουρανομήκεις βλακείες υπερφίαλων αναζητήσεων στο άπειρο της βλακείας και της τιποτολογίας. Γεμίσαμε πλέον σοβαροφανείς και ψευτοδιανοούμενους οι οποίοι ομαδοποιημένοι και αλληλέγγυοι επιχειρούν να αναδειχθούν σε ρεύμα της εποχής και σε «Αϊνστάιν» της πολιτικής και των πάσης φύσεως ανακαλύψεων.
Ο Κώστας Ζουράρις στο βιβλίο του «Βέβηλα, Κίβδηλα Σκύβαλα» γράφει για τις ψευδοπροοδευτικές ξεκατινιασμένες συνοικιακές ψευτοψεύτρες που παριστάνουν την «προοδευτική διανόηση» μέσα στο απερίγραπτο, ανόσιο τουρλουμπούκι τους, την ίδια ώρα που ο παγκόσμιας αποδοχής κινηματογραφιστής Ρενουάρ, ερωτηθείς για το πώς εξηγεί ότι ενώ τα έργα του είναι τόσο «γαλλικά» συναντούν τέτοια παγκόσμια αποδοχή», είπε πώς είμαι παγκόσμιος επειδή είμαι γνήσια τοπικός, καλλιτέχνης του τόπου μου». Αποτύχαμε λοιπόν και μη αντέχοντας το βάρος της διαπίστωσης της αποτυχίας μας, συναγελαζόμαστε απλά για να περνάμε ανώδυνα την ώρα μας, την ίδια ώρα που πλέον στον παγκόσμιο θίασο έχουμε κατοχυρώσει τον ρόλο που μας αξίζει, αυτόν του φαντάσματος, της σκιάς.
