Αυτοδιοίκηση χωρίς ανθρώπους; To (αμείλικτο) δημογραφικό πρόβλημα στο Νομό Έβρου.

Έχει ενδιαφέρον, ειδικά προ των εκλογών για την αυτοδιοίκηση,  να δούμε την εξέλιξη του πληθυσμού του νομού Έβρου, μετά το 1951 και μέχρι σήμερα.

Το  1951 ο πληθυσμός ήταν 141.340 κάτοικοι  και δέκα χρόνια αργότερα ήταν 157.760, λόγω της αύξησης των γεννήσεων. Στην απογραφή  του 1971 ο πληθυσμός μειώνεται λόγω της μεγάλης μετανάστευσης και μειώνεται στις 138.988. Η παλιννόστηση της δεκαετίας του 1970 έχει αποτέλεσμα αφού το 1981 απογράφονται  148.486. Ωστόσο και στη δεκαετία του 1980-1990 ο πληθυσμός μειώνεται ξανά αφού  το 1991 είναι 143.752. Η έλευση των Ελλήνων από την πρώην Σοβιετική Ένωση προβλήθηκε ως μία λύση στο δημογραφικό, ωστόσο ο νομός είχε μικρή αύξηση και έφτασε στις 149.354. Η τελευταία εκτίμηση  (2008) για τον πληθυσμό δείχνει και πάλι μείωση αφού οι κάτοικοι στο νομό είναι 148.716.

Σε περιοχές ειδικού ενδιαφέροντος, όπως είναι το βόρειο κομμάτι του νομού Έβρου, όπου και η άμεση συνοριακή χερσαία επαφή της Ελλάδας με την Τουρκία και τη Βουλγαρία, και ο χώρος  διόδου της λαθρομετανάστευσης,   καθώς και στο νησί της Σαμοθράκης, οι δημογραφικές εξελίξεις είναι πιο δραματικές.

Ειδικότερα, για το νησί της Σαμοθράκης, όπως δείχνουν οι απογραφές των ετών 1951 (4258 κάτοικοι), 1961 (3850 κ),1971 (3012 κ) 1981 (2871 κ) 1991 (3083 κ), 2001 (2723κ.)  παρατηρείται συνεχής μείωση του πληθυσμού και ιδιαίτερα των πιο παραγωγικών ηλικιών.

     Ειδικότερο  ενδιαφέρον έχει η μεταβολή κάποιων οικισμών του νησιού.   Συνολικά, ο  πληθυσμός της πρωτεύουσας Χώρας, από το 1951 έως το 2001  εμφανίζει μείωση 62,2% (!), το Λάκκωμα έχει μείωση 39,9% (!), ο Προφήτης Ηλίας 48,4% (!), τα Αλώνια 62,9% (!), ο Ξηροπόταμος ή 91,3% (!), ( μέσα σε πενήντα έτη το χωριό έχει εγκαταλειφθεί.

Η τελευταία εκτίμηση για τον πληθυσμό της Σαμοθράκης αναφέρει 2.600 κατοίκους που σημαίνει ότι υπήρξε και άλλη μείωση της τάξης του 4,5%, μείωση η οποία από ότι δείχνουν οι προβολές και οι εκτιμήσεις θα φανεί και στα αποτελέσματα της απογραφής του 2011.

Στην περιοχή του Τριγώνου, στο βόρειο Έβρο, η κατάσταση ομοιάζει με αυτήν της Σαμοθράκης.  Οοι μειώσεις του πληθυσμού στην περίοδο 1961-2001 είναι μεγάλες έως τεράστιες, χωρίς προοπτικές αναπλήρωσης, λόγω του γεγονότος ότι σχεδόν όλοι κάτοικοι είναι ηλικιωμένοι. Ενδεικτικά αναφέρουμε την έδρα του Δήμου Τριγώνου, τον οικισμό Δίκαια ο οποίος απώλεσε στο παραπάνω χρονικό διάστημα 32,5 % του πληθυσμού, τον οικισμό Κόμαρα με μείωση 30,8%, με μείωση τον οικισμό Σπήλαιο με μείωση 56%(!), τον οικισμό Μαράσια με μείωση  69,7%, (!), τον οικισμό Πετρωτά με μείωση 79,3% (!), τον οικισμό Κριός με μείωση 79,6% (!), τον οικισμό Δίλοφος με μείωση 80% (!).

Στις περιοχές του βορείου Έβρου, εκτός από το άμεσο μεγάλο και σοβαρό δημογραφικό πρόβλημα το οποίο σύμφωνα με την εκτίμηση του 2008 συνεχίζει να οξύνεται- θα το δείξει εκτιμούμε  και η απογραφή του 2010-  υπάρχει και η συνεχής έλευση μουσουλμάνων τουρκογενών από τη γειτονική Βουλγαρία,   με ημιμόνιμη και μόνιμη εγκατάσταση, όπως βεβαίως και το τεράστιο ζήτημα της λαθρομετανάστευσης.  

Η δημογραφική  παράμετρος στο νομό Έβρο, ειδικά στο βόρειο κομμάτι του και στη Σαμοθράκη  αποτελεί ζήτημα εθνικής ασφάλειας και κυριαρχίας το οποίο  πρέπει να εξετασθεί με σοβαρότητα και ειλικρίνεια.  Μάλιστα λόγω του επείγοντος του ζητήματος, που εντείνεται με τη λαθρομετανάστευση, κάθε καθυστέρηση θα δυσχεραίνει και άλλο την κατάσταση, συνεπώς οι αποφάσεις για την αντιστροφή της κατάστασης πρέπει να ληφθούν άμεσα.

Με άλλα λόγια αυτοδιοίκηση ειδικά στο Νομό Έβρου δεν μπορεί να γίνει χωρίς ανθρώπους.

Ολόκληρη η έρευνα για το δημογραφικό πρόβλημα στο Νομό Έβρου δημοσιεύεται στην ετήσια έκδοση ΑΜΥΝΤΙΚΗ ΒΙΒΛΟΣ  2010-2011. Αθήνα 2010. 

 

malkidis.blogspot.com