Στη βιβλιοθήκη μου, ένα δωμάτιο… γεμάτο, πνεύμα και σοφία

Ένας σύγχρονος νέος διηγείται πώς γνώρισε το Χριστό και πώς οδηγήθηκε στην αληθινή επίγνωση και έγινε φίλος του μέσα από απλές καθημερινές συνήθειες που αποτελούσαν τη χαρά, τη διασκέδαση, την απόλαυση, την ανάπαυσή του!

Το πρώτο δωμάτιο που επισκεφθήκαμε, ήταν η βιβλιοθήκη μου. Ήταν ένα δωμάτιο γεμάτο, κυριολεκτικά γεμάτο πνεύμα και σοφία. Είχα συγκεντρώσει όλα τα βιβλία, που μου άρεσαν και με γοήτευαν. Αλλά τα βιβλία που μας γοητεύουν, μας διαμορφώνουν. Και μας εκφράζουν!
Πήγαινα με καμάρι. Περίμενα θαυμασμό, και επαίνους. Μόλις όμως μπήκαμε εκεί, άναψε φωτιά μέσα μου! Και, τι τρομερό. Έβλεπα τον Σωτήρα μας να κοιτάζει τα βιβλία μου ένα-ένα με προσοχή. Και να στέκεται σε μερικά, που δεν θα ήθελα με κανένα τρόπο να τα είχε δει. Αισθάνθηκα πολύ άσχημα. Μέχρι τότε ποτέ μου δεν είχα συνειδητοποιήσει, πόσο «ακατάλληλα» ήσαν μερικά από τα βιβλία μου! Τώρα όμως, που Εκείνος τα έβλεπε, το κατάλαβα. Και ντράπηκα. Όσο ποτέ άλλοτε.
Ο Χριστός κουνούσε το κεφάλι Του· με λύπη και πίκρα, για τα χάλια μου.
Θυμήθηκα το λόγιο: «Ο άνθρωπος είναι ό,τι τρώει». Και πάγωσα.
-Ω Θεέ μου, είπα μέσα μου, αν η καρδιά μου είναι αυτό που της δίνω και «τρώει»!
Ασφαλώς κάτι δεν πήγαινε καλά με έμενα. Και ψιθύρισα:
-Σου το υπόσχομαι, Χριστέ μου. Θα πάρουν δρόμο. Και από την βιβλιοθήκη μου. Και από τη ζωή μου.
Χαμογέλασε. Σαν να μου έλεγε:
-Εύγε! Μπράβο!
Μα αμέσως τον είδα να ξανασκυθρωπάζει. Έψαξα να βρω την αιτία. Και είδα το βλέμμα Του καρφωμένο σε κάτι κάδρα, που τάχα στόλιζαν το χώρο! Ήταν κυριολεκτικά επαίσχυντα. Με ρώτησε:
-Τί αισθήματα αναμοχλεύονται μέσα σου, κάθε φορά που τα ατενίζεις;
Χαμήλωσα τα μάτια και του είπα:
-Το ξέρω, Κύριε. Το δωμάτιο αυτό θέλει μια ριζική αλλαγή. Και θα γίνει. Σε παρακαλώ, βοήθησέ με. Βοήθησέ με να τα διορθώσω όλα αυτά.
Μου απάντησε:
-Θα σε βοηθήσω, αλλά θα χρειαστεί να βάλεις και συ ένα χεράκι. Και πρώτα απ’ όλα, πέταξε από εδώ μέσα ότι δεν είναι αγνό και καθαρό. Διαφορετικά, πώς θα καθαρισθεί η καρδιά σου, όταν συ την τρέφεις με τόσο ρυπαρές εικόνες και έννοιες; Γέμισε τη βιβλιοθήκη σου με βιβλία θρησκευτικά, που μιλάνε για μένα. Και να τα μελετάς. Αν θέλεις να πας καλά. Να τα μελετάς ταχτικά. Είναι η τροφή της ψυχής. Να φροντίζεις για τη τροφή της ψυχής σου, τουλάχιστον όσο φροντίζεις και για την τροφή τη σωματική.
Από τότε άρχισα να μελετώ την αγία Γραφή. Και μελετώντας την, διαπίστωσα ότι είναι το καλύτερο βιβλίο στον κόσμο.
(Ένας άλλος νέος, με λίγο διαφορετικές εμπειρίες από τις δικές μου, γράφει:
«Εγώ την αγία Γραφή για πρώτη φορά τη διάβασα, από υπακοή στην μητέρα μου· για δεύτερη φορά τη μελέτησα, από ενδιαφέρον για τη ψυχή μου· και τώρα τη μελετώ όλο και πιο πολύ, από αγάπη για τον Σωτήρα μας».
Ρώτησα δειλά τον Κύριο: -Και τα κάδρα;
-Ασφαλώς οι παραστάσεις αυτές θα έχουν πια αποτυπωθεί βαθειά μέσα στην καρδιά σου, πράγμα όχι καλό! Μα έχε θάρρος! Υπάρχει θεραπεία.
Μου έδωσε μια μεγάλη εικόνα Του με ωραία χαρακτηριστικά. Και μου είπε:
-Να κρέμασε την εκεί. Απέναντι από το γραφείο σου. Όταν διαβάζεις να την βλέπεις.
Το έκανα. Και όσο περνούσε ο καιρός, τόσο περισσότερο το διαπίστωνα, τη η θεϊκή Του μορφή τραβούσε όλο και πιό πολύ την προσοχή μου. Όταν την έβλεπα, η καθαρότητά Του και η δύναμή Του έδιωχναν κάθε ρυπαρή σκέψη από τον νου μου. Η ιερή εικόνα Του με έμαθε «να αιχμαλωτίζω παν νόημα εις την υπακοήν του Χριστού» (β’ Κορ. 10,3).
Τί παράξενα, που ενεργεί ο Χριστός μερικές φορές!

 

πηγή: Μητροπολίτου Μελετίου, «Έλα Χριστέ»