Δώδεκα εκατομμύρια πειραματόζωα στην Ευρωπαϊκή Ενωση

Η 79η επέτειος από την ημέρα που θεσπίστηκε η 4η Οκτωβρίου ως η «Παγκόσμια Ημέρα των Ζώων», σε ένα οικολογικό συνέδριο στη Φλωρεντία, βρίσκει το φιλοζωικό κίνημα νικητή σε μια πολύ δύσκολη μάχη.

Η απόφαση των βουλευτών του τοπικού Κοινοβουλίου της Καταλονίας να εγκρίνουν την απαγόρευση των ταυρομαχιών στη συγκεκριμένη ισπανική επαρχία, υπό την πίεση και του ψηφίσματος με τις υπογραφές 180.000 πολιτών, ήταν ίσως η μεγαλύτερη νίκη για τα δικαιώματα των ζώων τη χρονιά που πέρασε.

Η απαγόρευση αυτού του βάρβαρου εθίμου, με τους ταπεινωμένους ταύρους ακούσια θύματα στην αισχρή ανθρώπινη ψυχαγωγία και το κέρδος, μπορεί να μην είναι τα πάντα, αλλά είναι πολλά.

Αποτελεί μια ελπίδα για όλους όσοι υψώνουν τη φωνή τους για να γίνουν η δική τους φωνή, για τα εκατομμύρια ζώα που κακοποιούνται καθημερινά και θυσιάζονται στο βωμό της ανθρώπινης κοκεταρίας, για να γίνουν γούνινα παλτό ή μικρές γούνινες «εύπεπτες λεπτομέρειες» σε τσάντες, γάντια, μπότες, μπουφάν.

Για τα εκατοντάδες άλλα ζώα που αναγκάζονται να κάνουν τους ακροβάτες, να περνούν από αναμμένα στεφάνια και να κάνουν όσα δεν είναι στη φύση τους, στα τσίρκα της «διασκέδασης». Για τα εκατομμύρια ζώα -στα 12 υπολογίστηκαν επισήμως για το 2010 μόνο στην Ε.Ε.- που καταλήγουν στα πειραματικά εργαστήρια για «το καλό μας», για τα δεκάδες χιλιάδες που δολοφονούνται εν ψυχρώ από ομάδες σκοπευτών της αστυνομίας στη Βαγδάτη και τα περίχωρα, με το πρόσχημα της μείωσης του πληθυσμού των αδέσποτων σκύλων… Για όλα εκείνα που καταλήγουν καθημερινά στα πιάτα μας, γίνονται καταναλωτικά αντικείμενα, μηχανές παραγωγής, θηράματα, αλλά και… αντικείμενα κακοποιήσεων για «πλάκα».

Κι ενώ σε κάποιες χώρες τα πράγματα δείχνουν να βελτιώνονται, στην Ελλάδα η κατάσταση πάει από το κακό στο χειρότερο ή, στην καλύτερη περίπτωση, παραμένει στάσιμη. Τα τσίρκα με ζώα βρίσκουν «φιλόξενο» έδαφος, δελφινάρια ανοίγουν, παράνομοι κουταβοπαραγωγοί δρουν ανεξέλεγκτα, στα παζάρια βρίσκεις και ζώα και άλλα πολλά.

Αυτό βέβαια δεν αφορά τους ανθρώπους που φροντίζουν τα ζώα και νοιάζονται γι’ αυτά, διότι αυτοί είναι περισσότεροι από ποτέ. Δεν μπορεί όμως κανείς να αμφισβητήσει το γεγονός ότι έστω και ο νόμος 3170 του 2003 -ο οποίος αφορά τα «ζώα συντροφιάς» και πρέπει και να αυστηροποιηθεί και να βελτιωθεί- δεν χρησιμοποιείται καν, με αποτέλεσμα δεκάδες αδέσποτα να δηλητηριάζονται καθημερινά στη χώρα μας, δεκάδες να κακοποιούνται άγρια, εκατοντάδες να ζουν δεμένα από τα… φιλόζωα «αφεντικά» τους σε μπαλκόνια, ταράτσες και χωράφια στη μέση του πουθενά, δεμένα δίπλα σε μεταλλικά βαρέλια-φούρνους το καλοκαίρι, χωρίς φαγητό, νερό και επιλογή.

Στην Ελλάδα οι καταδίκες για κακοποίησεις ζώων είναι ελάχιστες. Αλλά ακόμη κι αυτές μάς κάνουμε να χαιρόμαστε. Μόνο και μόνο επειδή έγιναν τα αυτονόητα. Υπάρχουν όμως και κάποια άλλα -ελάχιστα- πράγματα που μας κάνουν να θέλουμε να γιορτάζουμε την Παγκόσμια Ημέρα των Ζώων. Οπως κάποια τετράποδα μαθήματα πίστης και αφοσίωσης, τα οποία μας κάνουν να αναρωτιόμαστε ποιος είναι τελικά το ζώο και ποιος ο άνθρωπος. *