Ας ξεσηκωθούμε όλοι
24 Σεπτεμβρίου 2010
Προς Τα παιδιά των Λυκείων των Μεσογείων και της Λαυρεωτικής
Αγαπητά μας παιδιά,
Σάς εύχομαι ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ με πρόοδο στον αγώνα της μόρφωσής σας και όμορφες εμπειρίες σχολικής ζωής!
Μόλις πριν από λίγο ολοκληρώθηκε ο αγιασμός. Ήλθε ο ιερέας, ιδιόμορφα ντυμένος, διάβασε μερικά λόγια πού λίγοι τα κατάλαβαν, έκανε κάποιες κινήσεις στους περισσότερους ακατανόητες και τέλειωσε. Όλο αυτό μοιάζει με κατάλοιπο άλλων παλαιότερων εποχών. Οι πολιτικοί μας δεν το πιστεύουν, αλλά διστάζουν να το καταργήσουν. Εσάς δεν σάς ενδιαφέρει, γιατί σε λίγο θα τελειώσει και μετά του χρόνου πάλι. Κάποιες Ανεξάρτητες Αρχές αντιδρούν, αλλά προς το παρόν άκαρπα. Κανείς δεν το καταλαβαίνει όπως γίνεται. Ούτε και η Εκκλησία. Απλά, αυτή το δέχεται ως κεκτημένο δικαίωμά της πού δεν θα ήθελε να το χάσει. Δεν υπάρχει κανένας λόγος να συντηρούμε στην ουσία να εξευτελίζουμε κάτι ιερό, πού όμως είτε δεν καταλαβαίνουμε είτε δεν θέλουμε είτε δεν σεβόμαστε. Σκέφθηκα λοιπόν, έτσι πού καταντήσαμε τον αγιασμό, φέτος να μην τον κάνουμε. Να πώ στους Ιερείς να καθήσουν στους Ναούς και από εκεί να προσευχηθούν για σάς. Ίσως έτσι ο Θεός να τους άκουγε περισσότερο. Υποχώρησα, πρώτον γιατί κάποιοι δεν είναι έτοιμοι να το δεχθούν και δεν θέλησα ως Επίσκοπος να τους λυπήσω, και δεύτερον γιατί πριν το κάνω έπρεπε να σάς ειδοποιήσω.
Αυτοί όμως πού έβαλαν αυτούς τους αγιασμούς στη ζωή μας το πίστευαν. Πίστευαν ότι μαζί με την ανθρώπινη προσπάθεια χρειάζεται και ο φωτισμός και η βοήθεια του Θεού. Πίστευαν στον Θεό. Είχαν σχέση ζωντανή μαζί Του. Τον ήθελαν στη ζωή τους ως ό,τι πολυτιμότερο υπάρχει. Ήθελαν όλα να τα αρχίζουν με την ευλογία του Θεού. Αν είναι έτσι, φυσικά να γίνεται ο αγιασμός. Θα είναι η πιο σημαντική στιγμή της χρονιάς.
Σήμερα όμως Τον ξεχάσαμε τον Θεό και απλά Τον διατηρούμε για να Τον αμφισβητούμε, να Τον ειρωνευόμαστε ή δυστυχώς και να Τον βρίζουμε. Και να πού φτάσαμε! Να μην θέλουμε ούτε τα σύμβολά Του. Και να πού καταντήσαμε! Χωρίς Αυτόν, η ζωή μας να χαρακτηρίζεται από κρίση, αδιέξοδα, σύγχυση, αυτοκαταστροφικότητα, βία και παραλογισμό.
Στο σχολείο πού έρχεστε μπορεί να γεμίσουν τα κεφάλια σας με πληροφορίες πού οπερισσότερες να μην χρειάζονται∙ με γλώσσες πού δεν είναι δικές μας∙ με ιστορία πού δεν είναι αληθινή∙ με θρησκευτικά πού δεν πείθουν. Να σάς δώσουν βαθμούς χωρίς αντίκρυσμα. Αυτό όμως πού τελικά χρειάζεστε είναι αξίες για να πλημμυρίσουν την καρδιά σας. Αλλά αυτό δεν το δίνει η εποχή.
Η κατάσταση στον τόπο μας είναι σε αδιέξοδο. Κάτι πρέπει να γίνει άμεσα. Και η αλλαγή πρέπει να αρχίσει από το σχολείο. Ας ξεσηκωθούμε όλοι. Δάσκαλοι, γονείς και παιδιά αρνηθείτε το ψέμμα και πολεμήστε το σαν τον μεγαλύτερο εχθρό. Χτυπήστε τη μετριότητα, τον συμβιβασμό και τη μιζέρια σαν την χειρότερη αρρώστια. Μάς κοροϊδεύει το σύστημα, πού αυτό υπαίτιο για όλα, μάς οδηγεί σε υπαρκτικό εκφυλισμό. Διεκδικήστε την πνευματική ελευθερία σας με όποιο κόστος. Ξαναφέρτε την ιστορία και παράδοσή μας, τη γλώσσα και τα ήθη μας στη ζωή σας. Αγωνιστείτε για κοινωνία με ειλικρίνεια, ηρωισμό, καθαρότητα και εξυπνάδα. Απαιτήστε πολιτικούς πού να αγαπούν τον τόπο περισσότερο από τα στενά μυαλά και συμφέροντά τους, πού να σέβονται την ιστορία περισσότερο από όσο προσδοκούν την ψήφο, πού να πονούν για το κατάντημά μας περισσότερο απ’ όσο υποτάσσονται στις ξένες σκοπιμότητες. Αξιώστε Εκκλησία όχι με αδικαιολόγητους συντηρητισμούς, νεκρούς συμβολισμούς και πομπώδεις τελετουργίες, όχι Νομικό Πρόσωπο Δημοσίου Δικαίου με δικαιώματα, περιουσίες και διεκδικήσεις, αλλά Εκκλησία με πονεμένο προφητικό λόγο, με αυθεντική πίστη, με θυσιαστική μαρτυρία και άγια ζωή∙ Εκκλησία πού να εμπνέει και να έχει πρόταση ζωής. Τότε θα βρείτε τον Θεό ολοζώντανο μέσα σας. Τότε ο αγιασμός δεν θα επιβάλλεται με εγκύκλιο του Υπουργείου Παιδείας, αλλά θα αποτελεί δικό σας αίτημα. Τότε το σχολείο θα ξαναγίνει η ελπίδα της εθνικής και πνευματικής επιβίωσής μας. Τότε η νέα χρονιά θα είναι ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ. Σάς το εύχομαι με όλη μου την καρδιά.
Ο Θεός μαζί σας, αγαπητά μας παιδιά.
Με πατρικές ευχές και όλη μου την αγάπη,
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ† Ο Μεσογαίας και Λαυρεωτικής ΝΙΚΟΛΑΟΣ
