Πώς είδε το Άγιο Φως μία αγράμματη και απλοϊκή γυναίκα

Στα Ιεροσόλυμα ήλθε μία απλή γυναίκα και πήρε και ένα εισιτήριο το Πάσχα για να δει το Άγιο Φως. Αυτό το εισιτήριο είναι τιμητικές κάρτες, τις οποίες έχει τυπώσει το Πατριαρχείο χρώματος λευκού, ροζ και πράσινου. Οι λευκές προσφέρονται δωρεάν για τους επισήμους που στέκονται μπροστά στον Πανάγιο Τάφο, οι ροζ γι’ αυτούς που στέκονται γύρω από  τον Πανάγιο Τάφο και οι πράσινες γι’ αυτούς που θα σταθούν γύρω από τον τρούλο του Παναγίου Τάφου.

Ήλθε λοιπόν, αυτή η απλή και αγράμματη γυναικούλα και μου λέγει:

-Εγώ γράμματα δεν ξέρω, πάτερ, και ήλθα εδώ να δω το Άγιο Φως.

-Όταν τελειώσεις τα προσκυνήματα, της λέω, να περάσεις από εδώ να σου δώσουμε πτυχίο θεολογίας.

-Δίνετε έδώ τέτοιο πτυχίο; Με ρώτησε.

-Ναι, λέω, το δίνει το Πατριαρχείο, αφού πρώτα εξετασθείς.

-Καλά, εγώ τί εξετάσεις να κάνω;

Όταν γύρισε από τα προσκυνήματα, τη ρώτησα:

-Τί είδες, γιαγιά;

-Τί να σου πω, παιδάκι μου, μου έκανε εντύπωση εκεί στο πηγάδι που συνάντησε ο Χριστός την Αγία Φωτεινή.

-Και ποιά είναι αύτη η Φωτεινή;

-Δεν ξέρεις ποιά είναι αυτή η Φωτεινή που είχε πέντε άνδρες και της είπε ο Χριστός ότι πρέπει με το πνεύμα μας να λατρεύουμε το Θεό;

-Καλά, πού αλλού πήγες;

-Πήγαμε και στη Κανά.

-Θυμάσαι τί ήταν η Κανά;

-Πως! Εμένα μου αρέσει και το κρασάκι και πλύναμε και τις στάμνες που ευλόγησε ο Χριστός!

Τη ρώτησα για τα άλλα προσκυνήματα. Είπε σχετικά.

Μερικά τα είχε μπερδέψει. Της λέω:

-Γιαγιά, θα περάσεις εδώ και τη Μεγάλη Εβδομάδα και μετά θα έλθεις  να σου δώσει ο Πατριάρχης το πτυχίο.

-Ώστε έτσι, θα μου το δώσει;

-Ναι, θα σου το δώσει. Σου έκανα εγώ μερικές ερωτήσεις, θα σε ρωτήσει και εκείνος και θα σου δώσει το πτυχίο.

Όταν τελείωσε το προσκύνημα, το Μεγάλο Σάββατο ήλθε η καημένη και πήρε μία κάρτα από τον  Πατριάρχη Διόδωρο για να δει το Άγιο Φως. Αντί όμως να έλθει το πρωί στις οκτώ, ήλθε το μεσημέρι στις 12.30. Τότε διάκονος ήταν ο  έξαρχος Ειρηναίος και του λέει:

-Να μπω, πάτερ, μέσα;

-Δεν έχει μέρος, κυρά μου. Πού θα πάς;

-Ε, πώς δεν έχει μέρος για; Έκανε αυτή- ήταν τουρκομερίτισσα.

-Δεν βλέπεις που είναι μέχρι την πόρτα παντού κόσμος;

-Ε, φώναξε εκείνη, κάντε λίγο στην πάντα.

-Πήγαινε κάτω στον Πανάγιο Τάφο, μπορεί να σε βάλουνε εκεί, της λέει ο διάκονος.

Πάει η καημένη κάτω και εκεί οι Αρμένιοι στην πόρτα δεν την άφηναν να περάσει. Ήταν αργά και το δικό μας μέρος ήταν κατάμεστο κόσμο που έφθανε τις 25 χιλιάδες.

Οπότε ξανανεβαίνει πάλι επάνω και, αφού είδε και απόειδε η καημένη, έδωσε και τα 33 κεράκια της σ’ άλλον και έβαλε τα κλάματα λέγοντας: «Εγώ τόσα χρόνια εργαζόμουνα και μάζευα δραχμή-δραχμή για να έλθω και να δω το Άγιο Φως και σήμερα να μη μπορώ να μπω μέσα; Θεέ μου και Χριστέ μου, γιατί μου κάνεις αυτό το κακό σήμερα;»

Κάθισε λοιπόν στο καμπαναριό, δίπλα στην ταράτσα απελπισμένη σχεδόν και έβλεπε τους άλλους κάτω που γύριζαν εδώ και εκεί και μιλούσαν για το Άγιο Φως.

Είχε πάει ή ώρα 1.20, όταν σε μια στιγμή η γερόντισσα βγάζει μία φωνή:

-Το Άγιο Φώς! το Άγιο Φώς!

-Είδε τούς ουρανούς ν’ ανοίγουν και να κατέρχεται το Φως, όπως η αστραπή, και να εισέρχεται από τον τρούλο του Παναγίου Τάφου. Ήταν η πρώτη που είδε το Άγιο Φως. Όταν κατέβαινε κάτω, συνάντησε και τους άλλους και πριν να φύγει, μου είπε:

-Θα μου δώσεις το πτυχίο;

-Ναι, θα σου το δώσω.

Πήγα στο Πατριαρχείο, πήρα ένα πιστοποιητικό προσκυνητή, έγραψα το όνομά της και της το έδωσα. Το γεγονός αυτό συνέβη το 1958.

(Περιοδικό «Όσιος Γρηγόριος»)