Αλήθεια, με ποιό δικαίωμα και με ποιά καρδιά στερούμε από το μικρό παιδί την αγάπη και την ευλογία του Θεού;
1 Σεπτεμβρίου 2010
Πόση αγάπη δείχνουν οι γονείς για κάθε παιδί τους σε όποια ηλικία του! Ειδικότερα μάλιστα όταν αυτό βρίσκεται στη βρεφική ηλικία. Πόσες φροντίδες! Πόσες μέριμνες για το κάθε παιδί! Για την τροφή του, για τα ρούχα του, για την ψυχαγωγία και το παιχνίδι του, για το μέλλον του.
Συχνά όμως παρατηρείται μία βασικώτατη παράλειψη. Ενώ φροντίζουν -και με υπερβολικό τρόπο- για όλα τ’ άλλα, αδιαφορούν ή υποβαθμίζουν την έγνοια του να δώσουν στό παιδί τους από αυτήν τη βρεφική ηλικία μία ορθόδοξη αγωγή. Νομίζουν ίσως, εσφαλμένα, ότι κάτι τέτοιο θα πρέπει να του δοθεί αργότερα ή, το ακόμη χειρότερο, αδιαφορούν τελείως για κάτι τέτοιο. Και βλέπει κανείς παιδιά να κολυμπούν κυριολεκτικά μέσα στα παιχνίδια, να υπάρχει μέριμνα να τούς μιλούν είτε οι γονείς είτε κάποιοι άλλοι σε μία ξένη γλώσσα, για να συνηθίζουν. Να παρακολουθούν παιδικές εκπομπές και κινούμενα σχέδια στην τηλεόραση και ταυτόχρονα να αποστερούνται μίας ορθόδοξης εκκλησιαστικής αγωγής. Κι έτσι να στερείται το παιδί της Χάριτος και της ευλογίας του Θεού, ενώ ταυτόχρονα αρχίζουν να μεγαλώνουν μαζί του και τα ανθρώπινα πάθη.
Γονείς που ηθελημένα επιλέγουν ή αδιαφορούν να προσφέρουν μία τέτοια αγωγή, όχι μόνο θα δώσουν λόγο στον Θεό, αλλά και πικρά θα μετανιώσουν ίσως για την εξέλιξη του ίδιου του παιδιού τους. Αλήθεια, με ποιό δικαίωμα και με ποιά καρδιά στερούμε από το μικρό παιδί την αγάπη και την ευλογία του Θεού; Να ξέραμε πραγματικά πόσο το ζημιώνουμε και από τι το στερούμε, όταν δεν το πηγαίνουμε στον ιερό Ναό, στη θεία Λειτουργία και δεν το οδηγούμε στη θεία Κοινωνία! Αν είσαι μάννα Χριστιανή, αν είσαι πατέρας πιστός, αν είσαι γιαγιά ή παππούς που αγαπά τον Χριστό, να ξέρεις ότι έχεις χριστιανικό καθήκον και ευθύνη για την ορθόδοξη αγωγή του παιδιού ή του εγγονού σου.
Πρωτίστως θα πρέπει να το εξοικείωσεις με το χώρο του ιερού Ναού. Να μάθει το παιδί και να αισθανθεί την εκκλησία σαν σπίτι του. Να του μιλήσεις με αγάπη, με τρυφερότητα για τον Θεό που έρχεται μέσα μας με την θεία Κοινωνία, τον Θεό που μάς αγιάζει και μάς φωτίζει και από αγάπη πολλή θέλει να Τον κοινωνούμε. Να το προετοιμάσεις έτσι, ώστε χωρίς αντιδράσεις να προσέλθει στο Μυστήριο της θείας Κοινωνίας. Και να το συνηθίσεις ώστε τακτικά και από πολύ μικρή ηλικία να γεύεται το μεγαλύτερο δώρο του Θεού στον άνθρωπο, το πανάγιο Σώμα και το τίμιο Αίμα του Υιού Του.
Να μάθει το παιδί από αυτή τη μικρή ηλικία να κάνη τον σταυρό του πριν και μετά το φαγητό. Να δει πρώτα και συνεχώς εσένα να το πράττεις για να εντυπωθεί και χαραχθεί στην βρεφική του αντίληψι. Να συνηθίσει τον ήχο της εκκλησιαστικής υμνωδίας, να οσφρανθεί το θυμίαμα μπροστά στις άγιες εικόνες. Να μάθει να ξεχωρίζει και να προσκυνά τον Χριστό, την Παναγία, τον άγιο του, τον τίμιο Σταυρό. Να εξοικειωθεί με τον ιερέα, που ποτέ δεν πρέπει να τον ταυτίζουμε με αυτόν που θα το τιμωρήσει ή θα το μαλώσει, όταν δεν κάθεται φρόνιμα ή δεν τρώει το φαγητό του. Θα πρέπει να του μάθουμε ότι ο ιερέας το αγαπά, ότι το ευλογεί, και γι’ αυτό θα πρέπει να του ασπάζεται το χέρι. Το χέρι που αγγίζει τον Ιησού Χριστό.
Άλλαξαν οι εποχές. Κάποτε τα περισσότερα παιδιά έτσι μεγάλωναν. Τα νανούριζαν οι μανάδες και οι γιαγιάδες τους με ύμνους και τροπάρια της Εκκλησίας. Έπαιζαν στα προαύλια των Ναών. Άκουγαν και χτυπούσαν τα ίδια την καμπάνα, κι έτρεχαν να φιλήσουν το χέρι του ιερέα. Τώρα τερατόμορφα παιχνίδια αντικαθιστούν την ιλαρότητα των αγίων. Κινούμενα σχέδια εξάπτουν τη φαντασία και σταλάζουν την πονηριά, την εκδίκηση και τη βία στις παιδικές ψυχές. Όμως, όσοι έχουν σχέση με μικρά παιδιά, ας αναλογισθούν τις ευθύνες και το χρέος τους. Ευθύνη και χρέος να διαφυλαχθεί το παιδί ως κόρη οφθαλμού, γιατί είναι δώρο Θεού και αυριανός πολίτης της Βασιλείας Του.
Αξίζει ν’ ακούσουμε στους αλλοπρόσαλλους και αποστατημένους καιρούς μας την παιδαγωγική νουθεσία του αγίου Κοσμά του Αιτωλού για το πώς ασκείται αυτή η ορθόδοξη αγωγή. Αξίζει να σκεφθούμε πόσο κοντά ή μακριά είμαστε από το πνεύμα των αγίων μας. Λέει ο άγιος:
«Να κάμεις μίαν εικόνα του Χριστού, της Παναγίας, του Προδρόμου, να έχεις και τον άγιον του παιδιού σου• και όταν το παιδί σου σηκώνεται από τον ύπνον να σου γυρεύει ψωμί, μην του δίνης, μόνο να πάρεις το ψωμί να το βάλεις εμπρός εις την εικόνα του Χριστού και να του ειπείς• “Εγώ, παιδί μου, δεν έχω ψωμί. Ο Χριστός έχει. Σήκω να κάμεις τον σταυρόν σου, να παρακαλέσομε τον άγιον σου να παρακάλεση τον Χριστό να σου το δώσει”. Και έτσι το παιδίον παρακινείται δια την άγάπην του ψωμιού και ευθύς οπού ξυπνά, τον άγιον του βλέπει. Βλέποντας τότε ο διάβολος το παιδίον πως έχει την ελπίδα του εις τον Χριστόν και εις τον άγιον του, κατακαίεται και φεύγει»,
Έτσι συμβουλεύουν οι άγιοι. Έτσι ορίζουν να παιδαγωγούμε τα παιδιά μας, για να τα συνηθίσουμε να ζουν με τους αγίους, να ευχαριστούν τον Χριστό και να αποδιώχνουν τον διάβολο. Ας τους ακούσουμε, για να μη στερήσουμε τα παιδιά μας και τα εγγόνια μας από την ορθόδοξη αγωγή την σωτήρια.
