Ελπίδα και παρηγοριά

Ελπίδα σωτηρίας είναι η γλυκύτατη Μητέρα του Σωτήρα μας, η Παναγία. Όπως γέννησε τον Σωτήρα μας, μπορεί να «γεννήσει» και την σωτηρία μας. Αφού ο Σωτήρας δια μέσου αυτής ήλθε στη γη, γιατί να μην στέλνει και τη σωτηρία μέσω αυτής; Μεσίτευσε να πάρει ο Θεός Λόγος σάρκα, για να μπορέσει να θυσιαστεί «δι’ ημάς τους ανθρώπους και διά την ημετέραν σωτηρίαν». Αυτή του έδωσε το σώμα και το αίμα, που πρόσφερε θυσία για μας, για τη σωτηρία μας. Έγινε έτσι μεσίτρια της σωτηρίας μας.
Όταν σκεπτόμαστε αυτό, θέλοντας και μη, έρχονται στο στόμα μας τα λόγια: «Και σε μεσίτριαν έχω προς τον φιλάνθρωπον Θεόν, μη μου ελέγξη τας πράξεις ενώπιον των αγγέλων. Παρακαλώ σε, Παρθένε, βοήθησαν με έν τάχει».
Αλλ’ ας στρέψουμε καλλίτερα την προσοχή μας στα λόγια ενός μεγάλου πατέρα της Εκκλησίας μας, του αγίου Γερμανού, πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως, του ομολογητή. Λέγει ο άγιος Γερμανός:
«Χάρις σ’ εσένα, Θεοτόκε, οι εξαιτίας των αμαρτιών τους πτωχοί είδαν τον πλούτο της καλοσύνης του Θεού. Ζήτησαν με τις πρεσβείες σου το έλεός Του και σώθηκαν. Η βοήθειά σου, Παναγία, είναι δυνατή και φέρνει σωτηρία. Η προστασία σου είναι ζωντανή. Οι πρεσβείες σου ζωή. Η σκέπη σου παντοτινή. Κανένας δεν μπορεί να γνωρίσει το Θεό, χωρίς εσένα. Κανένας δεν σώζεται χωρίς τις ικεσίες σου. Κανείς δεν ελεείται δωρεάν, χωρίς τη μεσιτεία σου.
Ποιός άλλος μάχεται τόσο για τους αμαρτωλούς; Ποιός υπερασπίζεται πιο πολύ και πιο επίμονα εκείνους που περνούν ψυχική κρίση και δεν έχουν ως τώρα διορθωθεί;
Κάθε άλλος, ακόμη και όταν μπορεί, αναλογιζόμενος το κόψιμο της άκαρπης συκιάς, διστάζει να παρακαλέσει, για να μην μείνει το αίτημά του ανεκπλήρωτο και προσβληθεί.
Συ όμως έχεις μητρική στο Χριστό επιρροή. Και δεν είναι ποτέ δυνατόν να αστοχήσεις. Γιατί ο Θεός εκπληρώνει πρόθυμα σε όλα και με κάθε τρόπο το θέλημά σου, γιατί είσαι η αληθινή και άχραντη Μητέρα Του.
Γι’ αυτό κάθε θλιμμένος εύλογα καταφεύγει σε σένα. Κάθε άρρωστος, σε σένα προσπίπτει. Κάθε πολεμημένος. εσένα έχει τείχος, σε σένα καταφεύγει. συ, μεταστρέφεις την δίκαιη του Κυρίου οργή και εναντίον μας απειλή, σε ευλογία και συγχώρηση, γιατί αγαπάς με όλη σου την καρδιά τον λαό, που φέρνει το όνομα του Υιού σου».
Θα μπορούσε ποτέ άνθρωπος, που στέκει με ευλάβεια μπροστά στο έργο του Χριστού, πιστεύοντας ότι είναι Θεός, η πηγή του αγιασμού, να μην αισθάνεται ελπίδα και παρηγοριά, σαν θυμάται την υπέραγνη Θεοτόκο Μαρία; Και υπάρχει κάτι πιο σπουδαίο και υψηλό στη ζωή μας αυτή από την ελπίδα και την παρηγοριά, που δίνει ο Θεός και το άγιό του Πνεύμα;
«Μακάριοι έσμεν και ημείς, προστασίαν σε έχοντες ημέρας γαρ και νυκτός πρεσβεύεις υπέρ ημών», λέμε σε ένα τροπάριο.
«Μακάριος ο άνθρωπος, που έχει τάξει προστάτη του την Παναγία. Είναι μακάριος, έστω και αν είναι αμαρτωλός», παρατηρεί ο άγιος Γερμανός. Και συνεχίζει: «Καλλίτερα ο θάνατος, καλλίτερα να χωρισθεί η ψυχή μας από το σώμα, παρά να χωρισθεί από την Παναγία. Ο θάνατος μας φέρνει πιο κοντά στο Θεό. Ο χωρισμός από την Παναγία είναι και από το Θεό χωρισμός».
Ο Χριστός τιμά τη Μητέρα του. Γι’ αυτό και αγαπά όσους την αγαπούν και την τιμούν. Αξίζει, λοιπόν, με πίστη και με ευλάβεια να την παρακαλούμε: «Ικέτευε σωθήναι τας ψυχάς των ορθοδόξως Θεοτόκον ομολογούντων σε».

πήγη: Μητροπ. Νικοπόλεως Μελετίου, «Δίψα για ζωή», εκδ. Ι.Μ.Νικοπόλεως, Πρέβεζα 2010