Σύγχρονοι τρόποι προσηλυτισμού της Νέας Εποχής στο Κονγκό

Πρωτοπρεσβυτέρου Θεοτίμου Τσάλα, δρ. θεολογίας

Μέχρι το 1985 στην χώρα του Κονγκό γνωρίζαμε για την ύπαρξη των γνωστών θρησκειών Χριστιανισμού, Ισλαμισμού και μερικών αιρέσεων όπως των Ρωμαιοκαθολικών, Προτεσταντών, Κιμπαντιστών, και διαφόρων μισιονάρων.

Αυτές οι κοινότητες που κατά την δική μας ορθόδοξη πίστη είναι αιρετικές, ήταν όμως κατά κάποιο τρόπο ελεγχόμενες. Δειλά δειλά μετά την εμφάνιση της δήθεν «Κοινότητας των Νεοαποστόλων», των «Γκαρεγκάζε», των «Μπατάμπαλα», των «Πεδιαλόγκο», του «Στρατού της Σωτηρίας»· από τότε την δεκαετία του 1980 έπεται μία Νέα Εποχή για το Κονγκό.

Η πρωτοπορία ξεκινάει στην πρωτεύουα Κινσάσα, όπου φύτρωσαν νέα παραθρησκευτικά κινήματα «ως γλυκά αγκάθια» σύμφωνα με μία παροιμία των Ιθαγενών του Κονγκό. Σε κάθε γωνία των δρόμων μαζεύεται κόσμος, συνήθως σε ένα οικόπεδο, και παρακολουθούν τα κηρύγματά τους. Όσοι δεν μπορούν στα οικόπεδα, μαζεύουν τον κόσμο στους δρόμους. Οι πιο αδύναμοι κηρύττουν ατομικά στα νοσοκομεία, στις κηδείες, στα λεωφορεία και όπου αλλού μπορούν.

Οι θεατές διαπιστώνουν ότι με τον τρόπο αυτό εμπορεύεται ο θείος λόγος, κυρίως από τους ανήμπορους, και όχι μόνο, γιατί υπάρχουν και βαλτοί άνθρωποι που σχεδιάζουν την καταπολέμηση της θείας αλήθειας. Οι Νεοεποχίτες εκτός των άλλων ωθούν όχι μόνο την ανάγνωση αλλά και την πώληση της Αγίας Γραφής (της Βίβλου), ώστε να την έχουν οι οπαδοί τους πάντοτε μαζί τους σαν πορτοφόλι. Και χαίρονται να περπατούν στους δρόμους κρατώντας μόνο την Αγία Γραφή. Ουσιαστικά όμως έχουν κάνει την Βίβλο ανενέργητη, ένα απλό βιβλίο. Και όλοι αυτοί οι οπαδοί χάνονται και εξαφανίζονται στο σκοτάδι, στον πνευματικό θάνατο.

Δυστυχώς η αποστασία τους δεν τους οδηγεί μόνο στην αίρεση, αλλά και στο μηδενισμό. Αλλά το ιλαρό φως του Αγίου Πνεύματος πιστεύουμε ότι θα φωτίσει ξανά εκεί στο Κονγκό δια της Ορθοδοξίας.