Ο Ιησούς Χριστός τα θεραπεύει όλα και ζητάει την πίστη μας

Κυριακή Ζ΄ Ματθαίου

Έβδομη Κυριακή του Ματθαίου, αγαπητοί. Ο Χριστός μας έχει πάει στο σπίτι του αρχισυνάγωγου Ιάειρου, κι έχει αναστήσει τη δωδεκάχρονη θυγατέρα του. Και καθώς βγήκε από ‘κει Τον ακολούθησαν δύο τυφλοί. Είχαν ακούσει για τα θαύματα και για την αγάπη και την καλοσύνη Του. Κι έτρεξαν κοντά Του και Του φώναζαν: «Ιησού, υιέ του Δαβίδ, ελέησέ μας». Εκείνος δεν στάθηκε. Δεν ήθελε να κάνει το θαύμα μπροστά στον κόσμο. Δεν ήταν φιλόδοξος και ματαιόδοξος και κενόδοξος ο Χριστός.

Έφτασε στο σπίτι που έμενε. -Φυσικά δεν ήταν δικό Του, αφού Εκείνος «δέν είχε πού την κεφαλήν κλί­νη». Λέει πολλά αυτό.- Ακολούθησαν κι αυτοί από κοντά, δεν Τον άφησαν είχαν πίστη. Διαισθάνθηκαν τη θεότητα και την αγάπη Του. Κι όταν ήλθαν πια στο σπίτι κι αυτοί, ο Κύριος τους ρώτησε «αν πιστεύ­ουν πως μπορεί να κάνει αυτό που Του ζητάνε». Κι εκείνοι Του είπαν δύο λέξεις: «Ναι, Κύριε». Κι ο ταπεινός Ιησούς μας τους λέει: «Σύμφωνα με την πίστη σας, ας γίνει». Έριχνε το βάρος στην πίστη των ανθρώπων κι όχι στη δική Του δύναμη. Αυτή είναι η ταπείνωση, αυτό είναι το μεγαλείο, γιατί η ταπείνωση και η αγάπη ελκύει τους ανθρώπους κοντά. Γι’ αυτό και ο Ιησούς φέρεται κατά τέλειο τρόπο, για να ελεήσει και σώσει όλους.

Και στη συνέχεια, αμέσως, άνοιξαν οι οφθαλμοί τους, είδαν το φως τους, είδαν τον Ευεργέτη τους, είδαν τον κόσμο, και χάρηκαν. Πετούσαν από ευφροσύνη και αγαλλίαση. Κι ο Ιησούς τους διέταξε με αυστηρότητα να μην πουν πουθενά αυτό που έγινε. Το ‘κανε πάλι από ταπείνωση ο Ιησούς, αλλά κι από σύνεση, μη μάθει ο κόσμος και τρέξει και τον κάνει βασιλιά και δημιουργήσει πρόβλημα, πολιτικό, κοινωνικό… όποιο άλλο. Ο Ιησούς τα πρόσεχε αυτά. Εκείνοι βγήκαν όμως και διαφήμισαν τον Ιησού ως θαυματουργό και ως Μεσσία σ’ όλη την περιοχή εκείνη· δεν άντεχαν. Η ευγνωμοσύνη τους έσπρωχνε να κάνουν παρακοή στον Ευεργέτη τους. Κι έκαναν αγία παρακοή. Τον διαφήμισαν τον Ιησού Χριστό.

Και καθώς έβγαιναν οι τυφλοί, άλλοι συνάνθρωποι έφεραν ένα δαιμονισμένο, έναν άνθρωπο που ‘χε δαιμόνιο κι ήταν άλαλος και κωφός. Ο Ιησούς εδώ δεν ζήτησε πίστη, τον θεράπευσε αμέσως. Βγήκε το δαιμόνιο, και άνοιξαν οι δρόμοι της ακοής και της λαλιάς. Κι ο κοσμάκης, που έβλεπε, θαύμαζε και δόξαζε το Θεό, κι έλεγε πως: «τέτοια πράγματα δεν ξαναείδαμε στο Ισραήλ».

Παραδίπλα οι οχιές· οι Γραμματείς και οι Φαρισαίοι, οι οποίοι έλεγαν πως «με τη δύναμη του δαίμονα έκαμε τα θαύματα». Μεγαλύτερη πώρωση δεν υπάρχει. Ο Ιησούς τους άφησε να βράζουν στο ζουμί τους. Τους είχε εγκαταλείψει, αφού εκείνοι Τον αρνήθηκαν.

Και στη συνέχεια, και τελειώνοντας το Ευαγγέλιο, λέει ότι: «ο Ιησούς περιέτρεχε όλες τις κωμοπόλεις, τις πόλεις και τα χωριά, και κήρυσσε το Ευαγγέλιο της βασιλείας του Θεού στις συναγωγές των Ιουδαίων και θεράπευε κάθε αρρώστια».

Αυτός είναι ο Ιησούς· θεραπευτής των ψυχών και των σωμάτων μας. Τί ζητάει από μας; Την πίστη, την αγάπη, την υπακοή και την ταπείνωση. Εμάς συμφέρει να Τον ακλουθούμε, κι Αυτός χαίρεται που είναι μαζί μας και βρισκόμαστε κι εμείς κοντά Του.

(Αρχιμ. Ανανία Κουστένη, «Το κήρυγμα της Κυριακής» Α΄, Εκδ. Αρμός)