Μακαριστός Γέροντας Ιωσήφ (1921-2009). Ο Γέροντας της καρδιάς μας (β΄μέρος)

ΛΟΓΟΙ ΠΑΡΑΚΛΗΣΕΩΣ. ΛΟΓΟΙ ΑΓΑΠΗΣ (β΄)

* Να μη φοβάται κανείς το κακό που ολοένα εξαπλώνεται, γιατί δεν θα αφήσει ο Θεός τους δικούς του όσο και αν το κακό είναι οργανωμένο, γιατί «μείζων έστι ο εν ημίν ή ο εν τω κόσμω».

* Μη φοβάστε, δεν πρόκειται να χαθείτε. Μας στηρίζει όλους η χάρη του Ιησού μας και οι ευχές των πατέρων και γεροντάδων μας.

* Μέρα-νύχτα μένω μαζί σας, σας κρατώ στην αγκαλιά μου και πάσχω για σας· σας παρακολουθώ και κλαίοντας παρακαλώ για σας, τα παιδιά μου.

* Εφόσον μπήκατε στην υπακοή, μη φοβάστε τους πειρασμούς. Τί θα σας κάνουν; Σταγονίδια,  σάλια μόνο σας πετούν! Μη φοβάστε, ούτε θα προδώσετε, ούτε θα υποχωρήσετε.

* Πού μπορούσα να φανταστώ εγώ, ένας άσημος χωρικός, ότι η χάρις θα με αξίωνε να αποχτήσω τόσα πνευματικά παιδιά και τέτοια συνοδεία; Γι’ αυτό κλαίω και παρακαλώ: «Άνες Κύριε, τα κύματα της χάριτός σου…».

* Ο άνθρωπος, ιδιαίτερα σήμερα, θέλει τα σπλάχνα των οικτιρμών. Βέβαια λιγόστεψαν οι τέτοιοι άνθρωποι στο κόσμο· ποτέ όμως δεν υπήρχαν πολλοί.

* Βρισκόμαστε όλοι μέσα στη χούφτα του Θεού που είναι γεμάτος αγάπη· ας μας κάνει ό,τι θέλει!

*Μακάριος εκείνος που δεν άφησε το ζήλο του να ψυχραθεί.

*Μακάριος εκείνος που δεν άφησε την πίστη προς τον γέροντά του να ελαττωθεί.

*Πίστη, ευλάβεια, αυταπάρνηση, σεβασμός στον Γέροντα. Όσο περισσότερο έχεις ,τόσο περισσότερο παίρνεις.

*Αποχαλινώθηκε ο διάβολος και δρα ελεύθερα στα δικά του όργανα, πολιτικά και εκκλησιαστικά. Αυτέ δε που είναι κοντά και πλησιάζουν, ποιός να περιγράψει; Θάρρος και υπομονή χρειάζεται.

* Όταν προηγούνται οι παχιές αγελάδες, συμβολίζουν τις ερχόμενες ισχνές! Αλλά εδώ το θέμα είναι βαθύτερο. Η πρακτική και πραγματική κοινωνία των ομοψύχων μελών κατ’ ανάγκη συμμετέχει και πάσχει με τον ίδιο τρόπο, και την ίδια ένταση. Αλλιώς δεν γίνεται.

* Δεν ωφελεί η οπισθοχώρηση και η δειλία. Δεν είναι φυσική η θέση αυτή γιατί κανένας λόγος δεν συντρέχει. Μάλλον κύμα λαίλαπας και τυφώνα επέπεσε και βρήκε στο περιβάλλον νύχτα και παγωνιά.

* Οι αλλοιώσεις δεν καταργούνται στη διάρκεια του πνευματικού πολέμου, αλλά και αυτές ανάλογα με τους αγωνιστές, μετασχηματίζονται. Το «καιρός παντί πράγματι» του Σολομώντος, εδώ έχει θέση.

* Το συμπέρασμα είναι, ότι, ο τρόπος της επιτυχίας, ο επικερδέστερος, ο πλέον προσοδοφόρος σε ό, τι αφορά στα παιδιά, είναι η αγάπη. Το μόνο που έμμεσα ή άμεσα κερδίζει και ποτέ δεν αστοχεί, όσο κι αν φαίνεται ότι εκείνα αδιαφορούν. Αν όχι στο παρόν, πάντως όμως στο μέλλον, θα αποδώσει καρπούς.

* Μεγάλος πειρασμός η ανατροφή των παιδιών σήμερα, αφού το πνεύμα της αποστασίας κατέκτησε τα πάντα! Η συμπεριφορά της αγάπης, θα πείσει όταν εφαρμόζεται με ηπιότητα, παρά με σκληρά μέτρα.

* Τα παιδιά θέλουν να γεύονται την αγάπη των γονιών τους. Ούτε τα κουρέλια(ρούχα), ούτε οι τενεκέδες(κοσμήματα), έχουν καμιά αξία. Μόλις λίγο μεγαλώσουν θα καταλάβουν ότι όλα αυτά είναι ματαιότητες και θα τα πετάξουν. Όμως θα τους μείνει η αγάπη και η κατανόηση των γονιών τους. Αυτό είναι το μεγάλο κέρδος!

* Τρία πράγματα να κρατάτε στη ζωή σας: αυστηρότητα στον εαυτό σας, συμπάθεια στους συνανθρώπους σας, και, πίστη στο Θεό. Όλα αυτά ελκύουν τη χάρη και το έλεος του Θεού.

* Η πίστη στο Χριστό μας λύνει τα πάντα, γιατί όλα απ’ Αυτόν προέρχονται. Αυτός μας χάρισε τον κλήρο της δικής του επιγνώσεως, Αυτός μας κράτησε κοντά του, παρ’ όλες τις προδοσίες μας, Αυτός μας ένωσε και μας συνέδεσε μεταξύ μας τόσο πιστά και γερά με τη χάρη του. Πώς τώρα, ενώ ελπίζουμε στο πλήρωμα των θείων του επαγγελιών,  θα μας εγκαταλείψει;

* Καρτερία, σιωπή, υπομονή. Τίποτε παραπάνω, τίποτε παρακάτω, αλλά μόνο μια σφραγίδα θα μπει στις περιστάσεις που παρουσιάζονται για να δοκιμασθεί ο άνθρωπος. Αφού είναι γνωστή η αγάπη του Θεού και η υπόσχεσή του ότι μας ετοιμάζεται  τόπος στην αιωνιότητα για να συμβασιλεύσουμε με όλους τους Αγίους.

* Αμεταμέλητα τα θεία χαρίσματα και βέβαιες οι θείες επαγγελίες. Προσέχετε τις αλλοιώσεις, και, μη χάνετε το θάρρος σας όταν οι ισχνές αγελάδες παίρνουν τη θέση των παχιών.

* Προσεύχεσθε, προσεύχεσθε καλά μου παιδιά, γιατί πλησιάζει ο χρόνος, που περιγράφουν οι Πατέρες μας,  και,  τότε ποιός είναι ικανός να παραστεί στο θρόνο του Κυρίου;

* Η προσοχή μας πρέπει να είναι στη θέση της, γιατί ο πονηρός, ούτε κοιμάται ούτε διστάζει, αλλά, ζητά ποιόν θα καταπιεί. Δεν σημαίνει αυτό ότι θα φοβηθούμε ή θα διστάσουμε, αλλά μόνο θα προσέχουμε με αυτομεμψία και καρτερία στους πειρασμούς, που προκαλούν τη σωτηρία μας.

* Όπως ζητούμε από το Θεό το «μέγα έλεος», έτσι και μείς πρέπει να γινόμαστε συμπονετικοί στους ανθρώπους και αγαπητοί. Ποιός δεν αγαπά τον ταπεινό άνθρωπό, αφού και στην άλογη φύση, τα ζώα,  είναι αγαπητός; Και πάλι ποιός δεν αποστρέφεται  τον εγωιστή και υπερήφανο;

* Μη χαρακτηρίζετε τους ανθρώπους από κάποιο τυχαίο γεγονός. Γιατί όπως ξέρετε, όλα τα διέπει η αστάθεια και η τρεπτότητα. Χάρη λοιπόν αυτού, κανείς άνθρωπος (μα τί λέω άνθρωπος, αφού και τα στοιχεία της φύσεως, ακόμα και ο χρόνος υπόκεινται στην τροπή και αστάθεια), δεν είναι δυνατόν να συμπεράνει και να κρίνει από τις εφήμερες κινήσεις και εκφράσεις το συνολικό χαρακτήρα και την ποιότητα των άλλων.

* Τα χνώτα του δράκοντα του αρχαίου, που θα πειράξει την οικουμένη, άρχισαν να μας προκαλούν ασφυξία και εμετό, και, μένει πλέον σαν σημείο παρηγοριάς αυτό που ο άγγελος είπε τότε στον Λωτ «Φύγε, πήγαινε στη Σιγώρ για να σωθείς». Αλλοίμονο στη νέα γενιά, που θα βρεθεί στο κέντρο του κυκλώνα, τί πρόκειται να συναντήσει!

Α.-Μ.