…Μπήκαμε στον τροπικό του σκοταδιού, του πλούτου, της απάτης και της φθοράς.!

Η εμπιστοσύνη στην θεία Πρόνοια μας ελευθερώνει απ’ όλα τα βάσανα

Τρίτη Κυριακή του Ματθαίου σήμερα, αγαπητοί, και το Ευαγγέλιο είναι ένα μέρος από την ομιλία του Χριστού επάνω στο όρος, και προσπαθεί ο φιλάνθρωπος και πάνσοφος Ιησούς να μας απαλλάξει από την αγωνία, την μέριμνα και την ανασφάλεια.

Χάνοντας ο άνθρωπος το Θεό του τα έχασε όλα και έγινε μια πληγή, και γέμισε άγχος και ανασφάλεια και στενοχώρια. Έχει ανασφάλεια για τη ζωή του και το μέλλον του. Και ο Κύριος προσπαθεί να μας πείσει ότι η δική Του πρόνοια και αγάπη είναι εκείνη η οποία μας φροντίζει μέχρι λεπτομέρειας. Και φέρνει παραδείγματα και απ’ τη ζωή, και από τη φύση, και από τον ίδιο τον εαυτό μας, θέλοντας να μας πει πως ο νους και η καρδιά του ανθρώπου είναι φως· φως που φωτίζει και που οδηγεί τον άνθρωπο κοντά στο Θεό και μέσα στο Παράδεισο.

Μας φέρνει παράδειγμα το μάτι το ανθρώπινο, που όταν είναι υγιές λάμπει όλο το σώμα. Κι όταν χαλάσει το μάτι, τότε όλο το σώμα βυθίζεται στο σκοτάδι. Έτσι και η ψυχή και η συνείδηση και ο νους αν σκοτισθούν, τότε ο άνθρωπος βρίσκεται σε μεγάλο ηθικό και πνευματικό σκοτάδι, μέσα στην ίδια την κόλαση. Κι αν μερικοί φαντάζονται πως μπορούν να υπηρετούν και τον πλούτο και το Θεό, ο Χριστός λέει πως κάνουνε λάθος. Η καρδιά του ανθρώπου είναι φτιαγμένη να αγαπά το Θεό και να ζητά το Παράδεισο. Όλα τα άλλα είναι μέσα.

Και στη συνέχεια ο Κύριος μας φέρνει στη φύση, και μας λέει να κοιτάξομε τα πετεινά του ουρανού, τα θεοπούλια, που ούτε κοπιάζουν, ούτε συγκεντρώνουν στις αποθήκες, κι όμως ο Πατέρας ο ουράνιος τα τρέφει. Δεν τους το βάνει στο στόμα, αλλά υπάρχει τροφή. Κι εκείνα τρέχουν και τη βρίσκουν και τη λαμβάνουν. Και λέει ακόμη ο Χριστός: «Κι αν μεριμνήσετε πολύ, δεν πρόκειται τίποτα να κερδίσετε· ούτε έναν πήχη, ούτε έναν πόντο στο μπόι σας να προσθέσετε». Και ακόμη «…η ψυχή είναι ανώτερη απ’ την τροφή, και το σώμα είναι ανώτερο από το ένδυμα». Φέρνει ωραία παραδείγματα, πειστικά, ο Χριστός.

Και στη συνέχεια μας πηγαίνει στα κρίνα του αγρού, στα αγριολούλουδα, τα οποία ο Κύριος τόσο πολύ φροντίζει που ξεπερνούν στην ομορφιά και τον ένδοξο Σολομώντα όταν φορούσε την καλύτερη στολή του και έλαμπε.

Στις ήμερες μας οι άνθρωποι, οι περισσότεροι, ξεφύγαμε από την αγάπη και τον πλούτο του Θεού, από την καλοσύνη, την ηρεμία και τον πνευματικό βίο, και μπήκαμε στον τροπικό του σκοταδιού, του πλούτου, της απάτης και της φθοράς. Και τα αποτελέσματα τα βλέπουμε κάθε στιγμή, και μέσα μας και γύρω μας. Και μας λέει ο Χριστός ότι: «μέριμνα έχουν οι εθνικοί, οι μη έχοντες Θεόν. Εσείς έχετε Θεό πατέρα, στοργικό, και ξέρει και τί θέλετε και τί χρειάζεστε». Μας συμφέρει να αφηνόμαστε στη χάρη Του. Δεν λέει «μην εργάζεστε», λέει: «μη μεριμνάτε», γιατί η μέριμνα είναι μεγάλο αγκάθι. Το άγχος δημιουργεί τόσα κακά. Κι ο Χριστός μας θέλει να μας απαλλάξει. Γι’ αυτό μας είπε τόσα παραδείγματα και μας προέτρεψε με τόσο υπέροχα λόγια να αφηνόμαστε στην Πρόνοια, στην αγάπη και στη στοργή Του, και να ’χουμε μία προτεραιότητα· αυτήν με την οποία κλείνει το σημερινό κομμάτι του Ευαγγελίου: «Να ζητάμε πρώτα τη βασιλεία του Θεού…», γι’ αυτήν είμαστε φτιαγμένοι· «. ..και την δικαιοσυνών αυτού και την αγιότητα». Αυτός είναι ο σκοπός μας· να γεμίσουμε με τη Θεία Χάρη, να θεωθούμε, να αγιάσουμε, να γίνουμε «τέκνα φωτόμορφα της Εκκλησίας» και «του Παραδείσου οικήτορες». Αυτό μας χρειάζεται, αυτό μας συμφέρει κι αυτό με τη Χάρη του Χριστού μας ας προσπαθούμε να κάνουμε.

 (Αρχιμ. Ανανία Κουστένη, «Το κήρυγμα της Κυριακής»,τ.Α΄)