Πως ”βλέπει” Χριστιανούς και Εβραίους το Ισλάμ
7 Ιουνίου 2010
Ο μωαμεθανισμός αποδέχεται τον Αβράαμ ως πατριάρχη όλων καθώς προέρχεται από τον Ισμαήλ τον γιο του Αβραάμ που απέκτησε με την δούλη του Άγαρ πριν τεκνοποιήσει η νόμιμη γυναίκα του Σάρα και κάνει τον Ισαάκ απόν οποίο προέρχονται οι εβράιοι.
Έτσι λοιπόν το Ισλάμ αποδέχεται τον εβραϊσμό, τον χριστιανισμό (και τον ζωροαστρισμό) δείχνοντας μια «ανοχή» προς τους πιστούς των θρησκειών αυτών. Είναι λέει το Κοράνι, εβραίοι, χριστιανοί και ζωροάστρες «οι λαοί της Βίβλου», προπομποί του Ισλάμ και τους διαφοροποιεί από τους υπολοίπους μη μουσουλμάνους.
Οι τελευταίοι δεν έχουν στον Ήλιο μοίρα. Να εξισλαμίζονται ή να αποκεφαλίζονται.
Στους «λαούς της Βίβλου» παρέχεται μια επιλογή για να μην εξισλαμισθούν, να δικαιούνται να ασκούν την θρησκεία τους και να «προστατεύονται» από το κυρίαρχο πλέον Ισλάμ, αλλά υπό όρους υποτέλειας. Οι όροι αυτοί είναι πολύ συγκεκριμένοι. Το πλέον χαρακτηριστικό γνώρισμα της υποτέλειας είναι αυτό που οι χριστιανοί ονομάζουν ραγιαδισμός και οι Εβραίοι dhimmitude (από το αραβικό dhimma που σημαίνει προστασία υπό όρους). Αυτό συνεπάγεται πρωτίστως την πληρωμή φόρου (jizya), του γνωστού «κεφαλικού φόρου» που ονομάστηκε έτσι διότι με ένα λουρί μετρούσαν τον λαιμό και το κεφάλι των αρρένων για να διαπιστωθεί αν είχαν περάσει τα 14 έτη για να φορολογούνται.
Αλλά δεν ήταν μόνο αυτό. Ραγιάς ή dhimmi σήμαινε την απουσία κάθε μορφής αξιοπρέπειας έναντι των μουσουλμάνων, σήμαινε απόλυτη αυθαιρεσία σήμαινε δούλευση, σήμαινε surgun (μαζικές μετακινήσεις / εξορία), σήμαινε devshirme (παιδομάζωμα / γενιτσαρισμό), σήμαινε εκπόρνευση στα χαρέμια και στις αγορές, σήμαινε ότι ο μουσουλμάνος είχε πάντα δίκαιο και ότι μπορούσε να λειτουργεί και να ζεί ληστρικά έναντι των ραγιάδων και των dhimmis.
Πληροφορίες από παλαιό άρθρο της εφημερίδας ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ
