Μήνυμα του Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου για την παγκόσμια ημέρα περιβάλλοντος

Επί έτη πολλά ασχολουμένη η ημετέρα Μετριότης περί τα προβλήματα τα σχέσιν έχοντα προς τον περιβάλλοντα ημάς κόσμον, διεπίστωσεν ότι βασικόν αίτιον πασών των καταστροφών εν τη δημιουργία είναι η πλεονεξία και η συνεχής τάσις ακράτου πλουτισμού των κατοίκων των λεγομένων «ανεπτυγμένων» χωρών.

Οι Άγιοι της Εκκλησίας ημών Πατέρες εδίδαξαν αλλά και έζησαν τον Παύλειον λόγον «έχοντες διατροφάς και σκεπάσματα, τούτοις αρκεσθησόμεθα» (Α΄ Τιμ. 6, 8) ακολουθούντες εν ταυτώ την Σολομώντειον προσευχήν «πλούτον και πενίαν μη μοι δως, σύνταξόν δέ μοι τα δέοντα και αυτάρκη» (Παροιμίαι ΚΔ΄).

Τα περαιτέρω τούτων «εις τήν απηγορευμένην περπερίαν εκπίπτουσιν», ως διδάσκει οφωστήρ της Καισαρείας, ο μέγας Βασίλειος.

Καθά δε λέγει ο τής ημετέρας Μετριότητος προκάτοχος, ο Ιερός Χρυσόστομος Ιωάννης, «φεύγωμεν εν άπασι τοίς πράγμασι την πλεονεξίαν και το την χρείαν υπερβαίνον».

(ομιλία ΛΖ΄εις την Γένεσιν), διότι αύτη «πρός εσχάτην ωμότητα και απανθρωπίαν γυμνάζει τους αλόντας» (Ομιλία ΠΓ΄ εις Ματθαίον) και «ουκ αφίησιν ανθρώπους είναι τουύς ανθρώπους, αλλά θηρία και δαίμονας» (Ομιλία ΛΘ’ εις Α΄Κορινθιους).

Έχοντες λοιπόν κατά νούν ότι Ορθοδοξία σημαίνει την απόρριψιν παντός περιττού και ότι ο Ορθόδοξος Χριστιανός είναι «οικονόμος καλός ποικίλης χάριτος Θεού» (Α΄ Πέτρου 4, 10), περαίνομεν το απλούν τούτο μήνυμα δια τινος παλαιάς μικράς ιστορίας, εξής πάς νοήμων δύναται να αντιληφθή πώς οι παλαιοί, άνευ πτυχίων, αλλ εν θερμή πίστει και σεβασμώ προς την δημιουργίαν, αντελαμβάνοντο την ουσίαν του τι εστι περιβάλλον και πώς διατηρείται ανέπαφον και αεί ακμάζον:

Εκ του Γεροντικού του Σινά,

«περί Γεωργίου˙ Τούτω τω δικαίω Γεωργίω παρέβαλόν ποτε οκτώ Σαρακηνοί πεινώντες, και μηδέν τό σύνολον του αιώνος τούτου εσχηκώς δούναι αυτοίς, την γαρ κάππαριν την αγρίαν ήν ωμήν ήσθιε, δυναμένην και κάμηλον αποκτείναι τη πικρότητι, ουκ ηδύναντο εσθίειν.

Ορών ουν αυτούς δεινώς λιμώττοντας, λέγει ενί εξ αυτών˙ Λαβέ το τόξον και πέρασον τον βουνόν τούτον˙ ευρήσεις αγέλην αιγαγρίων και τόξευσον έν εξ αυτών, οίον θέλεις και μη δοκιμάσης τοξεύσαι άλλο. Απελθών ουν ο Σαρακηνός καθώς είπεν αυτώ ο γέρων και τοξεύσας και σφάξας το έν, εδοκίμασε τοξεύσαι και έτερον, και ευθέως εκλάσθη το τόξον αυτού. Ελθών ουν και ενέγκας το κρέας διηγήσατο τοις εταίροις αυτού το γεγονός εις αυτόν».