Ορθοδοξία – Κίεβο – Ρωσία

Πετσέρσκαγια Λαύρα του Κιέβου

ΙΣΤΟΡΙΚΟ

Η καρδιά της Ορθοδοξίας στην Ρωσική επικράτεια άρχισε να χτυπά στο Κίεβο το 980 μ.Χ. όταν η Όλγα γιαγιά του Ηγεμόνα του Κιέβου Βλαδίμηρου μύησε τον εγγονό της στην Ορθόδοξη Πίστη.

Χαρακτηριστικά έγραψε η μετέπειτα Αγία Όλγα για την πρώτη της επαφή με την Ορθοδοξία στον Ιερό Ναό της Αγίας Σοφίας στην Κωνσταντινούπολη.

«Ακούγοντας τους υπέροχους ψαλμούς των 800 Αρχιερέων, Ιερέων και Διακόνων καθώς και των 600 καλλιφώνων Ιεροψαλτών μέσα σε έναν τεράστιο, υπέροχο Ναό με 25.000 πιστούς όπου τα χρυσά ψηφιδωτά σε τύφλωναν μαζί με το φως των καντηλιών που ήθελαν 10 τόνους* λάδι την ημέρα, ένοιωσα πως τα πόδια μου δεν πατούσαν στην γη και αισθάνθηκα πως βρισκόμουν κυριολεκτικά στον ουρανό…»

* Με αναγωγή στο σημερινό μετρικό σύστημα.

Στην συνέχεια κατηχήθηκε, απέκτησε βαθιά πίστη, βαφτίστηκε Ορθόδοξη Χριστιανή, βάφτισε τον εγγονό της τον οποίο ευτύχησε να τον δει νυμφευμένο με την αδελφή των Αυτοκρατόρων του Βυζαντίου Βασιλείου του Α΄ και Κωνσταντίνου του Γ΄, την πριγκίπισσα Άννα.

Έκτισε την Αγία Σοφία του Κιέβου – την πρώτη Ορθόδοξη Εκκλησία της Ρωσικής Επικράτειας .

Μετά την κοίμησή της η Όλγα ανακηρύχθηκε Αγία όπως και ο εγγονός της Βλαδίμηρος γιατί υπήρξαν οι θεμελιωτές της Ορθοδόξου Πίστεως στην Ρωσία.

Από τους πρώτους βαπτισθέντες Χριστιανούς στο Κίεβο ήταν ο Αντώνιος Πετσέρσκυ που είχε γεννηθεί στην πόλη Λούμπιτσι.

Ο Αντώνιος με διακαή πόθο να ακολουθήσει τον Μοναχικό δρόμο ήλθε με τα πόδια – διαρκώς προσευχόμενος – στο Άγιο Όρος το 1020 όπου η οργανωμένη Μοναχική ζωή με συγκεκριμένους κανόνες από τον καταστατικό χάρτη του Αγίου Αθανασίου του Αθωνίτη είχε ήδη αρχίσει λίγες μόλις δεκαετίες πριν το 963 μ.Χ.

Στην Ιερά Μονή Εσφιγμένου έθεσε τα θεμέλια της Μοναχικής του ζωής και στην συνέχεια έγινε Ασκητής σε σπήλαιο που βρίσκεται απέναντι από την Μονή όπου ανέβηκε σε πολύ υψηλά πνευματικά επίπεδα.

Το 1051 επέστρεψε στο Κίεβο και ίδρυσε την περίφημη Λαύρα του Κιέβου που μέχρι σήμερα φέρει το όνομά του: Πετσέρσκαγια Λαύρα.

Έτσι πραγματοποίησε το μεγάλο του όραμα. Να συνδέσει το Κίεβο με το Άγιο Όρος ιδρύοντας στην πατρίδα του ένα μεγάλο Ορθόδοξο Μοναστήρι.

Εκεί μεταφύτευσε τις αρχές του Αγιορείτικου Μοναχισμού και η βαθιά Χριστιανική πίστη του Αντωνίου τράβηξε πολλούς νέους να έρθουν κοντά του ακολουθώντας τον Μοναχικό δρόμο.

Αν και ήταν ο δημιουργός του Μοναστηριού αυτού ο Αντώνιος

– πρότυπο Χριστιανικής ταπεινώσεως – δεν θέλησε να γίνει ηγούμενος. Έτσι ο υποτακτικός του ο Μοναχός Θεοδόσιος έγινε Ηγούμενος στο πρώτο μεγάλο Ορθόδοξο Μοναστήρι στην Ρωσική επικράτεια.

Μέχρι το 1688 τυπικά η Λαύρα του Κιέβου ανήκε στο Πατριαρχείο της Κωνσταντινουπόλεως.

Εκατό χρόνια μετά την δημιουργία του Ρωσικού Πατριαρχείου – που είχε ιδρυθεί το 1589 – ακολούθησε όπως ήταν φυσικό το Πατριαρχείο Μόσχας όπου ανήκει και σήμερα αφού ο Ηγούμενός της δεν ακολούθησε το 1992 τον Αρχιεπίσκοπο Φιλάρετο.

Χαρακτηριστικό της Λαύρας του Κιέβου είναι οι κατακόμβες που οι υπόγειες στοές τους έχουν συνολικό μήκος 5 χιλιομέτρων (!) κάτω από τους κήπους των 5 Μοναστηριών, των 10 Εκκλησιών και των 4 Μουσείων της Λαύρας που βρίσκεται πάνω από τις όχθες του Δνείπερου Ποταμού στην καρδιά της πόλεως του Κιέβου.

Μέσα στις κατακόμβες αυτές θάβονταν οι Μοναχοί μετά την κοίμησή τους.

Υπάρχουν σήμερα 125 λείψανα Αγίων στα Αγιασμένα αυτά σπήλαια.

Στα 1.000 χρόνια ζωής της Λαύρας του Κιέβου έγιναν χιλιάδες θαύματα.

Το 1917 μία ομάδα φανατικών Μπολσεβίκων αφού σκότωσαν τον Ηγούμενο και πολλούς Μοναχούς εισέβαλαν μέσα στις κατακόμβες για να καταστρέψουν αυτόν τον Ιερό χώρο.

Στο κτύπημα της πρώτης λειψανοθήκης με τον υποκόπανο ενός όπλου πετάχτηκε καυτό αίμα προκαλώντας τύφλωση και εγκαύματα στο πρόσωπο του ασεβούς αυτού άθεου επαναστάτη ο οποίος στη συνέχεια έγινε Μοναχός της Λαύρας!

Το 1941 όταν πλησίαζαν οι Γερμανοί στο Κίεβο ο Στάλιν, με προτροπή του Γεωργιανού Αρχιμανδρίτου Τύχωνος που ήταν διευθυντής της Εκκλησιαστικής σχολής της Τυφλίδος – όπου φοιτούσε ο Στάλιν στα μετεφηβικά του χρόνια – τον οποίο είχε πνευματικό και σεβόταν ιδιαίτερα πάντοτε – διέταξε να μεταφέρουν τα Άγια αυτά Λείψανα με φορτηγά αυτοκίνητα του στρατού στα μετόπισθεν για να τα σώσουν από τυχόν βομβαρδισμό της Λαύρας.

Όταν τελείωσε η φόρτωση των 125 λειψάνων τα 12 φορτηγά που είχαν σταλεί για τον σκοπό της μεταφοράς δεν μπορούσαν να ξεκινήσουν.

Οι μηχανές όλων ήταν νεκρές!

Κανείς μηχανικός που τα εξήτασε δεν μπόρεσε να δώσει λύση ή εξήγηση! Όταν στη Μόσχα έφτασε αυτή η είδηση πρώτη φορά είδαν οι συνεργάτες τους τον Στάλιν εμβρόντητο να κάνει τον σταυρό του. Αμέσως έδωσε εντολή να ξανατοποθετηθούν τα λείψανα των Αγίων της Λαύρας του Κιέβου στις θέσεις τους λέγοντας πως αυτό είναι σημείο πως δεν υπάρχει φόβος καταστροφής τους.

Πράγματι ενώ το Κίεβο ισοπεδώθηκε κυριολεκτικά από τους βομβαρδισμούς τα Ιερά Σπήλαια έμεινα ανέπαφα γιατί ένα αόρατο πέπλο δεν άφησε να πέσουν βόμβες στον Ιερό αυτό χώρο.

Σήμερα ζουν στη Λαύρα 25 Μοναχοί και από το 1990 η UNESCO την προστατεύει ως μνημείο με παγκόσμια αξία.

Αξίζει να σημειωθεί πως στο Ρωσόφωνο Μοναστήρι του Αγίου Όρους

– Άγιος Παντελεήμονας – μετά την πτώση του κομουνιστικού καθεστώτος – προ 20ετίας – και την διάλυση της Σοβιετικής Ενώσεως, οι Ουκρανοί κατάφεραν να πάρουν την πλειοψηφία και τον έλεγχο της Μονής που διοικεί σήμερα ο Ιερομόναχος Μακάριος από το Κίεβο θέτοντας στο περιθώριο τους καταγόμενους Ρωσόφωνους από τις άλλες περιοχές της Μεγάλης Ρωσίας.