“Πληρούσθε εν Πνεύματι”

Το υπεσχέθη ο Θεάνθρωπος λίγο πριν αναληφθή στους Μαθητάς του: Σε λίγες ημέρες θα βαπτισθήτε με Άγιον Πνεύμα, τους είπε:«βαπτισθήσεσθε έν Πνεύματι Άγίω ού μετά πολλάς ταύτας ημέρας» (Πράξ. α’ 5).

Με την κάθοδο του Αγίου Πνεύματος με τρόπο εντυπωσιακό στο ευλογημένο εκείνο υπερώον της Ιερουσαλήμ εγέμισε ολο το σπίτι από το ‘Άγιον Πνεύμα, το Όποιον «καθάπερ κολυμβήθρα γέγονεν ύδατος», σημειώνει ο ιερός Χρυσόστομος (ΕΠΕ 15,126). Έγινε σαν άλλη πνευματική κολυμ­βήθρα, μέσα στην οποία θα βαπτίζονταν οι Μαθηταί σύμφωνα με την υπόσχεση πού τους έδωσε ο Νικητής του θανάτου Διδάσκαλος των. Εγέμισαν δηλαδή με ‘Άγιον Πνεύμα και έγιναν άλλοι άνθρωποι. Αυτοί πού εφοβούντο έως τότε τους Εβραίους και ήσαν κλεισμένοι στο υπερώον, μιλού­σαν πλέον με θάρρος ενώπιον όλων ομιλούν και να κηρύττουν το Εύαγγέλιον σ’ όλες τις τότε γνωστές γλώσσες.

Από την πρώτη εκείνη χριστιανική Πεντηκοστή το Πανάγιον Πνεύμα παραμένει διαρκώς στην Εκκλησία και την κατευθύνει στην πορεία της μέσα στην ιστορία των ανθρώπων. Μια πορεία πού άρχισε επίσημα την ήμερα της Πεντηκοστής και συνεχίζε­ται ακάθεκτη στην ατέρ­μονη αιωνιότητα. Τα πάντα μέσα στην Εκκλησία τελούνται με την πνοή και καθοδήγησι του Αγίου Πνεύματος. Αυτό είναι πού αναδεικνύει με την χειροτονία τα όργανα του, τους Κληρικούς, και δι’ αυτών χαρίζει τις δωρεές του στους ανθρώπους. Καμμία πνευματική δωρεά δεν έρχεται στην κτίσι, γράφει ο Μέγας Βασίλειος, «άνευ του Αγίου Πνεύματος». Αυτό είναι πού «ζωοποιεί μετά του Θεού (Πατρός) του τα πάντα ζωοποιούντος, μετά του Υιού του δίδοντος ζωήν» (ΕΠΕ 10, 434). Αυτό ενεργεί, τονίζει ο Μέγας Βασίλειος, «αμαρτιών απολύτρωσιν… οικείωσιν προς Θεόν… την εν Χριστώ καινήν κτίσιν» (ΕΠΕ 10, 412). Με τα ιερά της Εκκλησίας Μυστήρια μάς απαλλάσσει άπό τις αμαρτίες, μάς εγγίζει και μας ενώνει με τον Θεό, μας κάμνει οικείους του, δικούς του ανθρώπους, και ανακαινίζει την φύσι μας, πού είχε παλαιωθή, είχε ασθενήσει λόγω της αμαρτίας.

Το ψάλλει εκφραστικά ο ιερός υμνωδός: «Άγίω Πνεύματι πάσα ψυχή ζωούται και καθάρσει υψούται, λαμπρύνεται τη Τριαδική Μονάδι ιεροκρυφίως». Με τρόπο δηλαδή μυστικό το Άγιον Πνεύμα, με την συνεργία και των άλλων δύο προσώπων της Αγίας Τριάδος, ζωογονεί την ψυχή μας, την υψώνει άπό τα γήινα και αμαρτωλά, εμπνέει μετάνοιαν, την στρέφει προς τον Κύριο και την «χριστοποιεί», την βοηθεί να ομοιάση προς τον Χριστόν, να απόκτηση τις άγιες αρετές του.

Ώς Παράκλητος πού ονομάζεται και είναι, παρακαλεί, παρηγορεί δηλαδή και ενδυναμώνει και τονώνει την ψυχή• την παρακινεί να καταφεύγη με πίστη διά της προσευχής στον Κύριο, της χαρίζει δύναμη για να ομόλογεί με θάρρος την πίστη της σ’ Εκείνον, την φωτίζει για να διακρίνη ποιό είναι το θέλημα του Θεού στην κάθε περίσταση της ζωής. Την ενισχύει επίσης για να άντιμετωπίζη τους πειρασμούς και τις επιθέσεις του Πονηρού και να ζη με αρετή και αγιότητα.

Η ενίσχυσις όμως και η τόνωσις αυτή πού χαρίζει στην ψυχή το ‘Άγιον Πνεύμα είναι ανάλογη προς την δεκτικότητα της. ‘Εάν έχη πόθον πολύν η ψυχή να έξαγιασθή αποφεύγοντας τους μολυσμούς της αμαρτίας και έάν αγωνίζεται σταθερά και καρτερικά καταβάλλοντος τις πρέπουσες ενέργειες, τότε την πλημμυρίζει η έξαγιαστική χάρις του Παναγίου Πνεύματος• και τήν βοηθεί να υψώνεται, να έξαγιάζεται και να όμοιάζη περισσότερο με τον αίτιον και Δημιουργόν Θεόν της.

Διά τούτο είναι πάντοτε επίκαιρη η θεόπνευστη εκείνη προτροπή του αγίου Αποστόλου των Εθνών «πληρούσθε έν Πνεύματι», γεμίζετε το έσωτερικόν σας με Πνεύμα Άγιον (Εφ. ε’ 18). Πληρούσθε, σε χρόνο ενεστώτα, φροντίζετε δηλαδή διαρκώς να είσθε γεμάτοι με Άγιον Πνεύμα. Οί κρουνοί από όπου τρέχει και διαμοιράζεται στις ψυχές η Χάρις του Άγιου Πνεύματος είναι πάντοτε πλήρεις και αρδεύουν όλη την κτήση. Ποτίζουν πνευματικά καθένα πού συνδέεται διά μέσου αυτών, διά μέσου δηλαδή των ιερών Μυστηρίων, με την ανεξάντλητη πηγή της Χάριτος, με το Πανάγιον Πνεύμα.

“Οπως δε κατήλθε τότε στο υπερώον της Πεντηκοστής και έξαγίασε και μετέβαλε τους αγίους Αποστόλους προς βοήθειαν και σωτηρίαν όλων των ανθρώπων, το Ίδιο κατέρχεται και σήμερα κάθε φορά πού τελούνται τα ιερά Μυστήρια.