Η Αποκάλυψις, η Ιερά Παράδοσις, η Αγία Γραφή και το Αλάθητον

του Πρωτοπρ. π. Ιωάννου Ρωμανίδη

Από την κοίμηση του αειμνήστου Πρωτοπρεσβυτέρου και Καθηγητού της Θεολογίας π. Ιωάννου Ρωμανίδη, ως μνημόσυνο παρατίθεται εν συνεχεία τμήμα από το βιβλίο του της Δογματικής το οποίο μάς κατέλιπε

Τό κέντρον της Ιεράς Παραδόσεως είναι ο Χριστός και η μετ’ Αυτού κοινωνία και η περί Αυτού μαρτυρία των φίλων Αυτού προφητών, αποστόλων και αγίων. Εις την Παλαιάν Διαθήκην ο Χριστός απεκάλυπτεν Εαυτόν ασάρκως και εν Εαυτώ τον Πατέρα διά Πνεύματος Αγίου εις τούς προφήτας φίλους Αυτού’ μετά δέ την ενανθρώπησιν Αυτού εν σαρκί εις τούς φίλους Αυτού προφήτας, αποστόλους και αγίους.

Εν τή αποκαλύψει ως και εν τή Ιερά Παραδόσει έχομεν τρία τινα’ 1) Τόν αποκαλύπτοντα και δοτήρα, 2) το αποκαλυπτόμενον ή την δωρεάν, και 3) τον δέκτην, φύλακα και μεταδότην της αποκαλυπτομένης δωρεάς.

1) Ο αποκαλύπτων δοτήρ είναι ο Θεός. Ο απεσταλμένος μεταφορεύς και εν Εαυτώ κατά φύσιν φέρων και αποκαλύπτων τον Θεόν και την Αυτού δωρεάν δοτήρ είναι ο Λόγος του Θεού, όστις εν τώ αποκαλύπτοντι και κατά φύσιν δοτήρι Πνεύματι Αυτού χαρίζει την αποκάλυψιν και μέθεξιν της δωρεάς τοίς ανθρώποις μέσω των προφητών, των αποστόλων, των αγίων και του ιερατείου.

2) Η αποκαλυπτομένη και μετεχομένη δωρεά της οποίας την μέθεξιν χαρίζει ο Χριστός εκ του Πατρός εν Πνεύματι Αγίω εις τον λαόν του Θεού, μέσω των προφητών, αποστόλων και αγίων είναι η άκτιστος φυσική δόξα του Χριστού, ήτις αμερίστως μερίζεται εν μεριστοίς κατά την αξίαν ή προετοιμασίαν των ανθρώπων. Η δωρεά της αποκαλύψεως και μεθέξεως της δόξης του Θεού διά του Αγγέλου του Θεού εν τώ Πνεύματι Αυτού τοίς προφήταις και τώ λαώ του Θεού εν τή Παλαιά Διαθήκη, συμπεριλαμβάνει εν τή ενσαρκώσει και την ανθρωπίνην φύσιν του Θεού Λόγου

…. Αυτή η εν τώ λαώ του Θεού ενέργεια του Λόγου πρό και μετά την ενσάρκωσιν Αυτού είναι η Παρακαταθήκη της πίστεως, ως και το κέντρον και η μορφοποιός δύναμις της Ιεράς Παραδόσεως και η κεντρική διδασκαλία της Αγίας Γραφής.

3) Ο δέκτης, φύλαξ και μεταδότης της θείας ταύτης αποκαλύψεως και δωρεάς είναι ο διά της θεώσεως γενόμενος προφήτης, απόστολος και άγιος της Εκκλησίας, ως και ο παραμένων εν Πνεύματι Αγίω πιστός εις τούς θεουμένους και την διδασκαλίαν αυτών λαός του Θεού. Ο ούτω θεούμενος προφήτης, απόστολος και άγιος λαμβάνει άμεσον γνώσιν του Θεού διά του Χριστού εν Πνεύματι, και ο λαός του Θεού λαμβάνει μέσω των θεουμένων φίλων του Χριστού έμμεσον γνώσιν περί του Θεού…

Η εκ των προφητών, εκ του ενσαρκωθέντος Λόγου και εκ των αποστόλων έμμεσος γνώσις περί του Θεού εμπεριέχεται εις την Αγίαν Γραφήν, εις την λειτουργικήν και μυστηριακήν ζωήν της Εκκλησίας, εις τα συγγράμματα των Πατέρων και εις τάς αποφάσεις των Οικουμενικών και Τοπικών Συνόδων. Η δέ άμεσος υπό των θεουμένων γνώσις του Θεού υπερβαίνει τα περί Θεού σύμβολα ταύτα, ουδέποτε όμως διαφέρει αυτών, αλλ’ είναι πάντοτε σύμφωνος προς ταύτα. Όπως η άμεσος και έμμεσος γνώσις πάντοτε συμφωνούν ούτω και οι έχοντες την άμεσον γνώσιν πάντοτε συμφωνούν μεταξύ των και κατανοούν τα νοήματα αλλήλων. Υπάρχει μεταξύ αυτών ερμηνευτική ταυτότης. Διά τούτο ψευδοπροφήτης και ψευδαπόστολος και ψευδοάγιος ή ψευδοθεούμενος διδάσκει αντίθετα προς την διδασκαλίαν της Αγίας Γραφής και των θεουμένων.

Η δύναμις ήτις καθιστά δυνατήν την αποδοχήν, την φύλαξιν και την μετάδοσιν ή παράδοσιν της αποκαλυπτομένης και σωστικής, αγιαστικής και θεωτικής δωρεάς του Θεού, δηλαδή της Παρακαταθήκης της εν τώ σαρκωθέντι Λόγω ως άνω ενεργείας και χάριτος, είναι αυτή αύτη η Παρακαταθήκη, ήτις μεταδίδεται και μετέχεται διά του μυστηρίου της δόξης και βασιλείας ή διά του μυστηρίου του Σταυρού και της Αναστάσεως.

Ο εμφανίσας Εαυτόν εν δόξη ασάρκως τοίς προφήταις και εν σαρκί αυτοίς και τοίς αποστόλοις Λόγος του Θεού, Όστις τώ Πνεύματι Αυτού ενεφάνισεν εν Εαυτώ τον Πατέρα Θεόν και επ’ εσχάτων των ημερών εγεννήθη ως άνθρωπος εκ της Θεοτόκου, είναι Αυτός η Παρακαταθήκη ήν παραλαμβάνει και παραδίδει η Ιεραρχία από γενεάς εις γενεάν κατά την θείαν Ευχαριστίαν εις τούς επισκόπους και τούς πρεσβυτέρους κατά την ημέραν της χειροτονίας αυτών, ίνα διά των επισκόπων και των πρεσβυτέρων φυλαχθή και μεταδοθή προς αγιασμόν και θέωσιν των πιστών. Αλλά ο σαρκωθείς Λόγος, ο ίδιος, ο οίκος του Θεού και το κατοικητήριον των πιστών, είναι Εκείνος Όστις εν τώ επισκόπω τή ζώση εν τοίς μυστηρίοις εικόνι Αυτού, δέχεται, φυλάττει και μεταδίδει ή παραδίδει την Παρακαταθήκην, δηλαδή τον Εαυτόν Του μετά των αγγέλων και των φίλων Αυτού προς τελείωσιν του λαού Αυτού. Ο Χριστός είναι η Εκκλησία, ή η Άμπελος, ήν εφύτευσεν ο Θεός τή δεξιά Αυτού, ήτοι διά της δόξης και της βασιλείας Αυτού, δι’ ής κατέστρεψε το βασίλειον του θανάτου και ανέστησε τάς ψυχάς των νεκρών εν τώ Άδη και διά του βαπτίσματος ανιστά τάς ψυχάς των κεκαθαρμένων των πεφωτισμένων και των θεουμένων. Αι δέ ψυχαί αυταί είναι τα κλήματα της αμπέλου και γεωργός ο Θεός.

Ο Θεός διά του ενσαρκωθέντος Λόγου εν Πνεύματι Αγίω καθιστά δυνατήν την αποδοχήν, φύλαξιν και μετάδοσιν της χάριτος, ουχί παρά την βούλησιν ακαταγωνίστως, αλλ’ αντιθέτως τή συνεργεία του ανθρώπου προς καρποφόρον βλάστησιν των κλημάτων. Η άμπελος και τα κλήματα ομού είναι η Εκκλησία. Τό αποκοπτόμενον της αμπέλου άκαρπον και ξηρόν κλήμα παύει να είναι φορεύς της Παρακαταθήκης, αφού, η Παρακαταθήκη δεν δύναται να ταυτισθή με το νεκρόν κλήμα. Η Παρακαταθήκη είναι ολόκληρος η άμπελος μετά των καρποφόρων κλημάτων, δηλαδή ο σεσαρκωμένος Λόγος του Θεού σύν τοίς μετόχοις του σώματος και της βασιλείας Αυτού αγίοις και πιστοίς.

+ Ιωάννου Πρεσβυτέρου, αιωνία η μνήμη