Η Μονή Αγίου Γεωργίου Μαυροβουνίου, κοντά στους Τρούλλους Λάρνακας της Κύπρου (2)

Αρχιμανδρίτου Συμεών

Το επάργυρο κάλυμμα έγινε στην Αθήνα από τον εξαίρετο αργυροχόο Κωνσταντίνο Κύρκο, ο οποίος εκτέλεσε σχέδιο πού του προτείναμε εμείς. Η εικόνα αυτή μαζί με όλες τις υπόλοιπες παλιές εικόνες μετεφέρθησαν στην εκκλησία το Μέγα Σάββατο. Έγινε νέο τέμπλο, λιτό και απέριττο, πού μαζί με τις εικόνες των χρόνων της Τουρκοκρατίας δημιουργούν κατανυκτικό περιβάλλον.

Στο κάτω μέρος της εικόνας υπάρχει η επιγραφή:

Ηργυροκοσμήθη η παρούσα Εικών του Αγίου Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου του Μαυροβουνιώτου, εν τη πόλει των Αθηνών επί Αρχιθύτου Κιτιέων Χρυσοστόμου του Α΄.

Δι΄ εξόδων Ευέλθοντος Οικονόμου Παραλιμνίου και Ανδριανής Πρεσβυτέρας, εις μνήμην του υιού αυτών Χριστοφόρου εν έτει σωτηρίω Χιλιοστώ εννακοσιοστώ ενενηκοστώ πέμπτω μηνί δεκεμβρίω.

Και η άλλη επιγραφή έμμετρη, γραμμένη από τον μακαριστό φιλόλογο Θεοδόση Νικολάου:

Μονήν Γεωργίου του πέλας λιπόντες ωδ’ ωρμίσαντ΄ οι εν ασκήσει πατέρες Αρχιμανδρίτα Συμεών ο Ζωγράφος και Νεόφυτος συν Νεκταρίω διακόνω ιρώ καταλύματι μέλανος όρους Γεώργιον δ΄εύραντο προστάτην αύθις.

Όταν προ ετών επισκέφθηκα τον Γέροντα Πορφύριο, με ρώτησε που μένω. Εγώ του είπα «Στον Άγιον Γεώργιον τον Κοντό στη Λάρνακα». «Τώρα να δω το μέρος αυτό» είπε και άρχισε νά μου περιγράφει ένα τοπίο εντελώς διαφορετικό από αυτό του Αγίου Γεωργίου του Κοντού της Λάρνακος. Μου είπε για στρατιώτες και βουνά, ιδιαίτερα δε με είχε συγχύσει το πολύ νερό πού έβλεπε να τρέχει σαν ποτάμι. Φαίνεται ότι ο Γέροντας συνελάμβαυε το μέλλον και περιέγραφε το Μαυροβούυι αντί τη Λάρνακα.

Είπαμε και πιο πάνω ότι η παρουσία του Αγίου σ΄ όλο αυτό το έργο της αναδημιουργίας της Μονής είναι έντονη. Ο πατήρ Νεόφυτος (τώρα Μητροπολίτης Μόρφου), πού επιστατούσε καθ΄ όλην την διάρκειαν των εργασιών, δύναται να αναφέρει πολλά. Αναφέρω μόνο τρία:

Η μεγάλη πόρτα -πύλη- της εισόδου στη Μονή προτού τοποθετηθεί ήτο ακουμπισμέυη στον τοίχο της εκκλησίας και ο ξυλουργός ετοιμαζόταν να τοποθετήσει άνω στο τέμπλο τη Σταύρωση και τα «λυπητερά». Η μεγάλη πόρτα γλίστρησε και έπεσε με μεγάλη δύναμη πάνω στην εικόνα του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου «λυπητερο», παλαιό και λεπτό σανίδι, και ενώ ανεμένετο η εικόυα νά διαλυθεί, δεν άφησε ούτε σημάδι γδαρσίματος. Ο ξυλουργός έκθαμβος διηγείτο επί ημέρας το γεγονός.

Ένα από τα παιδιά πού ερχόντουσαν πάντα και μας βοηθούσαν ξεκίνησε ενα απόγευμα, ενώ κτιζόταν η Μονή, νά ελθη νά προσκυνήσει. Τηυ ήμερα εκείνη έβρεξε παράκαιρα και το ευλογημένο το παιδί αντί να πάει κανονικά από το δρόμο και να στρίψει με το αυτοκίνητο του σκέφθηκε για συντομία να στρίψει μέσα από το χωράφι, οπότε το αυτοκίνητο του «εβόλησευ μέσα στα πηλά». Παρά τηυ προσπάθειά του και τις ταχύτητες πού άλλαξε, το αυτοκίνητο δεν έβγαιυε από τις λάσπες. Απελπισμέυος άνοιξε την πόρτα και κατέβηκε κάτω. Εκεί γύρω δε βρισκόταυ κανείς. Σκέφθηκε νά επικαλεσθεί εις βοήθειαυ τον Άγιο Γεώργιο. Έκαμε μικρή προσευχή και μόλις μπήκε μέσα, με το πρώτο ξεκίνημα το αυτοκίνητο ξεκόλλησε από «τα πηλά» και έφθασε στη Μονή. Εισήλθε στην εκκλησία και γονάτισε ενώπιον της μεγάλης εικόνας του Αγίου για νά τον ευχαριστήσει, οπόταν άκουσε έξω ποδοβολητά αλόγου, ωσάν κάποιος καβαλλάρης νά έτρεχε στην αυλή. Σηκώνεται και κοιτάζει έξω, δεν υπήρχε καυείς. Αισθάυθηκε ρίγος και συγκίυηση, συνάμα και φόβο πού, παρά την αναξιότητά του, είχε αισθανθεί έντονη την παρουσία του Αγίου.

Μία Κυριακή, όταν ελειτούργησε η Μονή, ήλθε από το Αυγόρου μία γυναίκα η οποία μας είπε ότι δε γνώριζε καν την ύπαρξη αυτής της Μονής. Μία υύκτα ήλθε ο Άγιος Γεώργιος στον ύπνο της και της εξήγησε πού είναι το μοναστήρι του, ότι είναι μετά τα Κελλιά και ότι έχει τρεις μοναχούς και την προέτρεψε να το επισκεφθεί.

Την ημέρα ακριβώς του Πάσχα, 14 Απριλίου 1996, αφού τελέσαμε τη λειτουργία της Αυαστάσεως στην Ιερά Μονή Αγίου Γεωργίου Κοντού στην οποία υπηρετήσαμε επί σειρά ετώυ, αναχωρούμε και ερχόμαστε στη Μουή Μαυροβουυίου. Το απόγευμα γίυεται η πρώτη ακολουθία. Ο Εσπερινός της Αγάπης ετελέσθη εν μέσω πολλών ιερέων και πιστών. Χαρακτηριστική ήταν η πρόρρηση του Γέρουτα Ιακώβου Τσαλίκη σ΄ έυαν αδελφό της Μουής Εκεί πού θα πάτε τώρα δεν έχει τίποτε, κάποτε είχε ένα μοναστήρι το οποίο απέθανε και θα κάμετε μία νεκρανάσταση, θάρχεται πολύς κόσμος και θα αναπαύεται».

Ο Γέρωυ Παΐσιος προέτρεψε τον ανωτέρω αδελφό υά γίνει μοναχός στήυ Κύπρο. «Εκεί πού θα πας έχει έναν, θα γίνετε δύο. Θάρθει ακόμα ένας, θα γίνετε τρεις. Εσείς οι τρεις θα πάτε κάπου και θα κάμετε μία βάση πνευματική. Αυτές οι βάσεις θα διώξουν τις άλλες βάσεις. Το πρόβλημα της Κύπρου είναι πυευματικό και όχι πολιτικό και χρειάζονται πνευματικές αντιστάσεις».

Λίγο πρίν κοιμηθεί ο Γέροντας του ανέφερε ο ρηθείς αδελφός ότι οι εργασίες για την ανασύσταση της Μονής έχουν αρχίσει. Τόση δε ήτο η χαρά του Γέροντα ώστε τον ευλόγησε και με τα δύο του χέρια και έκαμε χάμω σε μία πέτρα το σχέδιο πώς πρέπει να είναι η Μονή με τις δύο αυλές, έτσι πού και τον κόσμο νά ωφελεί και τους μοναχούς νά αναπαύει.

Ένα σημαυτικό γεγονός στα δύο χρόυια λειτουργίας της Μονής ήταυ η εκλογή και η χειροτουία εις Μητροπολίτην Μόρφου του αδελφού της Μονής Αρχιμανδρίτη Νεοφύτου Μασούρα, στις 13 Σεπτεμβρίου 1998.

Η Ιερά Μονή Μαυροβουνίου από την ημέρα του Πάσχα του 1996 συνεχίζει την πορεία της. Σήμερα η αδελφότητα αποτελείται από πέντε πατέρες και ένα δόκιμο. Καθ΄ εκάστηυ τελείται η Θεία Λειτουργία και οι άλλες ιερές ακολουθίες. Η προσέλευση του κόσμου και ιδιαίτερα των νέων στις ακολουθίες και τη Θεία Λειτουργία είναι συγκινητική. Ένεκα του πολύ κόσμου την Κυριακή και της μικρότητας του χώρου, αποφασίζεται η ανέγερση νέου ναού, μοναστηριακού τύπου, διπλάσιας χωρητικότητας του υπάρχοντος. Προς το παρόν έγινε το σχέδιο και έχει τελειώσει η υπόγεια βάση, πού διαμορφώθηκε σε παρεκκλήσι αφιερωμένο στους Αγίους Πατέρες της Όπτινα.

Ένα άλλο πρόσφατο σημαντικό γεγονός της Μονής ήταν η χειροτονία εις Χωρεπίσκοπον Αρσινόης, Πάφου, ενός δευτέρου αδελφού της Μονής, του Άρχιμανδρίτου Νεκταρίου Σπύρου στις 14 Σεπτεμβρίου του 2008.

Οι πατέρες της Μονής έχουν φυτέψει εκατοντάδες δέντρα και ιδιαίτερα φοινικιές και ελιές, έτσι πού το μοναστήρι να φαίνεται σαν μια όαση ελπίδας και ζωής μέσα στο κατάξηρο τοπίο πού το περιβάλλει.

Πηγή: Αρχιμ. Συμεών, Η Μονή Αγίου Γεωργίου Μαυροβουνίου, γ΄ έκδοση, Κύπρος 2009