Συζυγία Αρίστη – Τιμόθεος και Μαύρα (3 Μαΐου)

Πρωτ. π. Γεωργίου Παπαβαρνάβα

Ένα ζευγάρι αγίων, που δολοφονήθηκαν βάναυσα με βασανιστήρια από τους ειδωλολάτρες. Και έγιναν παράδειγμα αυτοθυσίας, αγάπης και αφοσίωσης στον Κύριο της αγάπης, τον Ιησού Χριστό.

Στην Ακολουθία του Μυστηρίου του Γάμου ψάλλουμε μεταξύ των άλλων και τον ύμνο “Άγιοι μάρτυρες οι καλώς αθλήσαντες και στεφανωθέντες…”, επειδή ταιριάζει με τον χαρακτήρα του Γάμου που είναι μαρτυρικός, αφού είναι το Μυστήριο της αγάπης. Η αγάπη από την φύση της είναι μαρτύριο, σταυρός.

Άνθρωποι ξένοι μεταξύ τους, δύο διαφορετικοί κόσμοι και χαρακτήρες, ο καθένας τους με την δική του νοοτροπία, τα ελαττώματα, και τις αδυναμίες του, καλείται να ζήση όλη του την ζωή κοντά στον άλλο, να τον υπομένη και να τον ανέχεται. Χρειάζονται πραγματικά μεγάλα αποθέματα αληθινής, ανιδιοτελούς αγάπης.

Οι Άγιοι στους οποίους αναφερόμαστε βίωσαν την χαρά αυτής της αγάπης, το μυστήριο και το μαρτύριο του σταυρού. Ο Άγιος Τιμόθεος ήταν Αναγνώστης και “ανεγίνωσκεν επ’ Εκκλησίας τα ιερά λόγια”. Γνώριζε πολύ καλά την αξία των ιερών αυτών βιβλίων, γι’ αυτό και αρνήθηκε να τα παραδώση στον Αρριανό, τον ειδωλολάτρη ηγεμόνα. Όταν εκείνος τα εζήτησε, με σκοπό να τα καταστρέψη, του έδωσε την καταπληκτική απάντηση: “Τα βιβλία των Χριστιανών τα θεωρώ παιδιά μου, από αυτά στηρίζομαι και δι’ αυτών φυλάττομαι από αγγέλους, επειδή η δύναμη των θείων νοημάτων που είναι γραμμένα στα βιβλία αυτά, προσκαλεί τους αγίους αγγέλους εις βοήθειά μου. Επειδή, λοιπόν, κανένας πατέρας δεν θανατώνει ποτέ τα παιδιά του με την θέλησή του, έτσι και εγώ δεν σου παραδίδω τα ιερά βιβλία για να τα κάψης”. Μετά την θαρραλέα αυτή ομολογία δέχθηκε στα αυτιά πυρακτωμένα σίδερα και πετάκτηκαν οι κόρες των ματιών του έξω. Έπειτα έφεραν μπροστά του την σύζυγό του Μαύρα (είχε νυμφευθή πριν από είκοσι ημέρες), για να τον πείση να αρνηθή τον Χριστό, αλλά συνέβη ακριβώς το αντίθετο. Ο Τιμόθεος έπεισε αυτήν να δεχθή και στην συνέχεια να ομολογήση την πίστη της στον Χριστό, που είχε σαν αποτέλεσμα τον βασανισμό της. Επειδή όμως έμεινε θαυματουργικά αβλαβής από τα βασανιστήρια, τελικά σταύρωσαν και τους δύο και έτσι είχαν την μεγάλη τιμή να έχουν το ίδιο τέλος με Αυτόν που αγάπησαν περισσότερο από όλα στην ζωή τους. Ενώ ήσαν κρεμασμένοι στον Σταυρό (δέκα ημέρες), δέχθηκαν λυσσαλέες επιθέσεις από τον διάβολο, που νόμισε ότι θα τους παρασύρη με απατηλές υποσχέσεις και γήινες απολαύσεις. Οι άγιοι τελικά τον ενίκησαν, παρά το ότι οι πειρασμοί αυτοί και δελεαστικοί ήσαν και επώδυνοι. Πάλαιψαν όμως με μεγάλη ανδρεία και ο ένας εστήριζε τον άλλον.

Η αγάπη, που είναι υπέρβαση της φιλαυτίας, αντέχει ως τον τάφο, αλλά και πέρα από αυτόν. Στις ημέρες μας, που γίνεται τόσος λόγος για τον έρωτα και την αγάπη, οι άνθρωποι αποξενώνονται όλο και περισσότερο και τα διαζύγια πληθαίνουν για ασήμαντες, τις περισσότερες φορές, αιτίες και αυτό διότι η αγάπη δεν είναι αληθινή. Είναι ανακατεμένη με τον εγωισμό και τα άλλα πάθη και εντελώς ξένη προς το πνεύμα του σταυρού, δηλαδή της θυσίας, της διακονίας και της προσφοράς. Ο φορέας της αληθινής αγάπης θυσιάζεται για να ζήσουν οι άλλοι, ενώ της ψεύτικης θυσιάζει τους άλλους για να ζήση αυτός.

Απόδειξη γνησιότητας της αγάπης αποτελούν τα στίγματα του Σταυρού. Οι μαθητές του Χριστού αναγνώρισαν τον Διδάσκαλό τους, μετά την Ανάσταση Του, από τα σημάδια του Σταυρού, που είναι η δύναμη και η δόξα του. Ήταν, όπως ψάλλουμε την Μεγάλη Εβδομάδα, “κατάστικτος τοις μώλωψι και πανσθενουργός”, δηλαδή γεμάτος πληγές, αλλά και παντοδύναμος. Έτσι συμβαίνει και με τους αληθινούς μαθητές του, οι οποίοι σταυρώνουν καθημερινά το θέλημά τους κάνοντας υπακοή στο δικό Του. Ξέρουν να υπερβαίνουν τις δυσκολίες και τους πειρασμούς, αφού έχουν υπερβή, στα όρια της προσωπικής τους ζωής και αυτό τον θάνατο. Άλλωστε η ζωή πηγάζει από τον Σταυρό και το κενό μνημείο, “δια του Σταυρού χαρά εν όλω τω κόσμω”.

Ο Τιμόθεος και η Μαύρα ήσαν σταυρωμένοι, αλλά και αναστημένοι. Έζησαν ενωμένοι με τα δεσμά της γνήσιας αγάπης, έφυγαν από τον κόσμο αυτό ενωμένοι και αγαπημένοι και εξακολουθούν να ζουν και να προγεύονται την βασιλεία του Θεού μέχρι την κοινή Ανάσταση. Ταυτόχρονα είναι φάροι πνευματικοί και οδοδείκτες και της δικής μας σταυροαναστάσιμης πορείας και ζωής.

Πηγή: http://www.oodegr.com/oode/synaxaristis/tim_mavra1.htm