….Δεν έχουν ανάγκη από θεατές και ακροατές.

Πάθος και δόξα στη Λατρεία.

Στις Πράξεις των αποστόλων, το βιβλίο που ιστορεί τη ζωή της πρώτης Εκκλησίας, ο ευαγγελιστής Λουκάς συνδέει άμεσα τη ζωή της Εκκλησίας με τη ζωή του Κυρίου μας Ιησού Χριστού. Στον πρώτο ήδη στίχο του βιβλίου αυτού ο άγιος ευαγγελιστής, συνοψίζοντας το περιεχόμενο του Ευαγγελίου του, συνοψίζει και τη ζωή του Χριστού σε δύο ρήματα «διδάσκειν» και «ποιείν» (Πρξ 1,1). Μ’ αυτά αποδίδει τους δύο τομείς, θα έλεγα, της δραστηριότητος του Κυρίου, που είναι η διδασκαλία, το κήρυγμα, και τα σημεία που επιτέλεσε με αποκορύφωμα το σημείο των σημείων, την ένδοξη ανάσταση και την ανάληψή του στους ουρανούς.

Και η Ορθόδοξη Εκκλησία μας, που είναι το μυστικό σώμα του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, φωτίζει τον κόσμο με το κήρυγμα και τον αγιάζει με τα μυστήριά της, που απορρέουν από το σταυρό και την Ανάσταση του Χριστού κι από εκεί αντλούν τη δύναμη τους.

Κήρυγμα και μυστήρια είναι αναπόσπαστα δεμένα στη λειτουργική ζωή της Εκκλησίας. Όλο το χρόνο τόσο με τη διδαχή όσο και με τον λατρευτικό κύκλο της η Εκκλησία ζωντανεύει στη σκέψη μας τα υψηλά γεγονότα της πίστεως μας και μας καλεί να τα βιώσουμε. Μέσα από αυτά με διάφορους τρόπους ξεδιπλώνει μπροστά μας το κατ’ εξοχήν βαρυσήμαντο γεγονός, την απύθμενη και ωκεάνια αγάπη του Θεού.

Οι δύο αρχαίες νηστείες της Τετάρτης και της Παρασκευής, μνήμες της προδοσίας και της σταυρώσεως του Κυρίου αντίστοιχα, η Κυριακή ημέρα, που λουσμένη στο φως της Αναστάσεως το διαχέει σ’ όλη την εβδομάδα, η Μ. Σαρακοστή με την κατάνυξη και τα δάκρυα, το Πεντηκοστάριο με την ευφροσύνη και την αγαλλίαση, αλλά κυρίως η Μεγάλη Εβδομάδα και η Διακαινήσιμος αποκαλύπτουν το μεγαλείο της θείας αγάπης, καθώς με τη θεία λατρεία μας καθιστούν κοινωνούς στα σεπτά Πάθη και στο θρίαμβο της Αναστάσεως του Κυρίου. Διότι τα δρώμενα στις ακολουθίες της Μεγάλης Εβδομάδος δεν έχουν ανάγκη από θεατές και ακροατές. Ο Κύριος έπαθε για ένα συγκεκριμένο λόγο· για τη δική μας απαλλαγή και τη λύτρωση από την τυραννία των παθών. Το ομολογούμε σ’ ένα από τα καθίσματα της Μ. Δευτέρας· «…ημών το κατάκριμα κατακρίνων τω πάθει σου…». Συγκλονισμένος από τη δωρεά αυτή ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος τη συνοψίζει επιγραμματικά, καθώς εξηγεί στο χριστιανό· «Γέγονας (= έχεις γίνει) αθάνατος, γέγονας ελεύθερος, γέγονας υιός, γέγονας δίκαιος, γέγονας αδελφός, γέγονας συγκληρονόμος, συμβασιλεύεις, συνδοξάζει πάντα σοι κεχάρισται (= όλα σου έχουν χαρισθεί)». (Εις την προς Εφεσίους, λόγος Α’  ΕΠΕ 20,418).

(Στέργιου Ν. Σάκκου, «Η αγάπη του Θεού», σ. 11)