Ο…μύθος της αναστάσεως!

Μαζί με τους μάρτυρες της αρχαίας Εκκλησίας, μαζί με τους πατέρες και ομολογητές και τους νεομάρτυρες, που βεβαιώνουν τη δύναμη της αναστάσεως του Χριστού στο παρελθόν, ένα πλήθος αφανών μαρτύρων της εποχής μας διατρανώνει την ίδια αλήθεια σε ολόκληρη την υφήλιο. Αναρίθμητα περιστατικά θα μπορούσε κανείς να αναφέρει. Ένα γεγονός που διαδραματίσθηκε στη Ρωσία, κατά τα πρώτα χρόνια της αθεϊστικής προπαγάνδας, παρουσιάζει εκφραστικά πόσο ισχυρή παρέμεινε η βεβαιότητα της αναστάσεως του Χριστού σ’ αυτή τη χώρα, παρ’ όλους τους άνεμους που ξεσηκώθηκαν να την κλονίσουν.

Μετά την επικράτηση της επαναστάσεως των μπολσεβίκων, το 1917, ο Λουνατσάρσκι Ανατόλι Βασίλιεβιτς, επίτροπος του λαού για την Παιδεία (υπουργός Παιδείας) και οργανωτής της σοσιαλιστικής κουλτούρας, δίνει διάλεξη σε μία μεγάλη αίθουσα, κατάμεστη από κόσμο. Κατ’ εντολή του κόμματος μιλά με στόμφο για το μύθο της αναστάσεως του Χριστού. Διαφωτίζει το ακροατήριο για ώρες πολλές και με ύφος θριαμβευτικό καταλήγει:

– Μήπως έχει κανείς να πει τίποτε;

Ένας σεβάσμιος γέροντας σηκώνεται και ζητά το λόγο.

– Επιτρέπεται να πω κι εγώ κάτι;

– Τα ξεκαθάρισα όλα, δεν υπάρχει απορία. Δυο λεπτά σου φτάνουν να μιλήσεις.

– Ένα λεπτό, μονάχα δυο λέξεις. Ανεβαίνει στο βήμα. Ησυχία απλώνεται στην αίθουσα. Όλοι κρατούν την αναπνοή τους. Ένας αγράμματος σ’ ένα λεπτό πώς θα αντιμετωπίσει τον στρούχτορα;

Σταθερά και ήρεμα τονίζει ο γέροντας τις πανίσχυρες λέξεις του στα ρωσικά:

-ΧΡΙΣΤΟΣ ΒΟΣΚΡΕΣ(=ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ)! Μύρια στόματα αυθόρμητα, χωρίς φόβο απαντούν:

– ΒΟΪΣΤΙΝΟ ΒΟΣΚΡΕΣ (= ΑΛΗΘΩΣ ΑΝΕΣΤΗ)!

Ο Λουνατσάρσκι φανερά ταραγμένος διαπιστώνει την αξιοθρήνητη κατάληξη της διαλέξεώς του, ενώ ακόμη η αίθουσα αντιβουίζει από το «Αληθώς ανέστη».

Θαρρείς και το γεγονός αυτό στάθηκε μια προφητεία! Στις μέρες μας γερανοί και μπουλντόζες ξεθεμελίωσαν μαυσωλεία, ανδριάντες κι αγάλματα ηγετών του κόμματος. Η σιδηρόφρακτη αυτοκρατορία σείστηκε και, καθώς σωριαζόταν, μηνύματα Αναστάσεως αντιλάλησαν σε Ανατολή και Δύση. Κι ήταν σαν ν’ ακούστηκε από τους ίδιους τους στρούχτορες της αθεΐας αυτή τη φορά μυριόστομη η απάντηση στο «Χριστός ανέστη» του γέροντα: «Αληθώς ανέστη!».

(Στεργ.Ν.Σάκκου, «Αληθώς Ανέστη ο Κύριος»)