Το τώρα και το πάντοτε.

Ανάσταση και Ορθόδοξη Εκκλησία.

Στην Ανάσταση του Χριστού η Ορθόδοξη Καθολική Εκκλησία μυστικώς καθρεπτίζεται, βλέπει τη δική της φυσιογνωμία, ελέγχει τη δική της ταυτότητα. Η Ανάσταση αποτελεί το φωτεινό όριο της δικής της πληρώσεως, τον πόλο έλξης της δυναμικής της τελειώσεως, τον πνευματικό δρόμο της ουρανόδρομης πορείας της στην ιστορία. Στην Ανάσταση αισθάνεται αυτή το δικό της εσώτερο παλμό, βλέπει ανάγλυφους τους πνευματικούς εκστασιασμούς και τις ενατενίσεις της. Η φωτεινότητα του ένδοξου μνήματος συνέχει την καρδιά της, φωτίζει την χριστόμορφη σάρκα της, εξαντλεί τον πνευματοκίνητο δυναμισμό της. Οι πνευματικές διαστάσεις της Αναστάσεως -η ανακαίνιση, η αφθαρσία, η καταλάμπρυνση και η θέωση της φύσεως- αποτελούν την πνευματική της ιδιαιτερότητα, τον στόχο τον ένθεο προς τον οποίο κατατείνουν ο πνευματικός αγώνας, η άσκηση, το εσχατολογικό ιδεώδες και το τέλος της. Η Ορθοδοξία είναι στενότατα συνδεδεμένη με την Ανάσταση, η ψυχή της είναι άρρηκτα συνυφασμένη με τη ζωηφόρο Έγερση. Χωρίς την Ανάσταση δεν μπορεί  να ζήσει η Ορθοδοξία, η χριστόμορφη Νύμφη της Βασιλείας, το άχραντο σώμα του Παμβασιλέως της δόξας. Όποιος δεν αναβαπτί­σθηκε στο αναστάσιμο κλίμα της Ορθοδοξίας, όποιος δεν συγχρονίστηκε στον αναστάσιμο ρυθμό της και δεν ακροάσθηκε τη μυστική αναστάσιμη αρμονία της, αυτός τίποτε απολύτως δεν γνώρισε για το βάθος και τη θεοδύναμη ουσία της.

Η Ανάσταση είναι το φωτεινό σημείο με το οποίο χριστοποιείται και αφθαρτίζεται ο χρόνος. Είναι το τώρα και το πάντοτε της Βασιλείας. Είναι ο νέος αιώνας , η απαρχή της νέας πνευματικής κτίσεως, το χρυσό κέντρο στο οποίο ο μεν χρόνος ανατείνει και πληρούται στο έσχατο, το δε έσχατο συγκλίνει και ενώνεται με το χρόνο. Η Ανάσταση εγκαινιάζει τον νέο αιώνα, είναι η επί των υδάτων της γης ανάκλαση του άφθαρτου αιώνα του Θεού. Είναι το τέλος, φωτεινότερο και λαμπρότερο της απαρχής, ο άρρητος θείος προορισμός, ο εξερχόμενος από το βάθος της άπειρης θείας βουλής. Είναι η σιγή της θεολογίας και η διάτορος κραυγή της οικονομίας. Είναι «το κρυπτόν του Θεού, ενδεδυμένον τα φωτεινά ιμάτια της αποκαλύψεως». Έκτος της Αναστάσεως υπάρχει το ψεύδος και η αναλήθεια, η νέκρωση του θανάτου και η παγερότητα της ανυπαρξίας!

Καθηγητής Ανδρέας Θεοδώρου (+)