Ο Χριστός ξανασταυρώνεται. Αν, όμως πιστεύαμε!…

Πιστεύουμε λοιπόν στον Εσταυρωμένο; Συγχωρήσατέ μου την επιμονή στο ερώτημα. Γιατί είναι το βασικότερο ερώτημα της ζωής μας. Είναι ερώτημα ζωής ή θανάτου. Μια ειλικρινής αυτοεξέταση θα μας έκανε ν’ ανησυχήσουμε για το αν πιστεύουμε στον Εσταυρωμένο. Αν πιστεύαμε!… Ξέρετε τί θα γινόταν αν πιστεύαμε στον Εσταυρωμένο;

– Αν πιστεύαμε στον Εσταυρωμένο, θα είχαμε χαρά μεγάλη. Δεν είναι υπόθεση πένθους ο Εσταυρωμένος· είναι υπόθεση χαράς. Αν κάποιος σου έπαιρνε ένα παλιό ρούχο, κουρελιασμένο, που ήταν για πέταμα, και σου έδινε δωρεάν τελείως ένα ολοκαίνουργιο, πεντακάθαρο και πολύτιμο ρούχο, δεν θα χαιρόσουν; Αυτό έκανε ο Χριστός. Πήρε την ανθρώπινη φύση, ντύθηκε το ρούχο, που εμείς το είχαμε ξευτελίσει, το είχαμε κάνει κουρέλι της αμαρτίας, και αυτή την ανθρώπινη φύση που προσέλαβε την έπλυνε μέσα στο πάναγνο αίμα του σταυρού και μας την έδωσε αστραφτερή, ολοκαίνουργια, τεθεωμένη, «θεώσας το πρόσλημμα».

Γι’ αυτό όταν κάποτε είδε τους μαθητές θλιμμένους γιατί τους προείπε το σταυρικό του θάνατο, τους ήλεγξε και τους είπε: «Όχι θλίψη, αλλά χαρά έπρεπε να έχετε, που σας είπα πως θα φύγω για τον Πατέρα μου». (Ιωάν. 14,29).

– Αν πιστεύαμε στον Εσταυρωμένο, θα τον αγαπούσαμε πάνω από όλες τις αγάπες και από όλους τους έρωτες. Πέστε μου: Ποιά είναι η πρώτη αγάπη στις καρδιές των ανθρώπων; Κάποιο πρόσωπο, που είναι ερωτευμένοι; Κάποιος συγγενής, που είναι προσκολλημένοι; Κάποιος πολιτικός, που τον θαυμάζουν; Κάποιος ποδοσφαιριστής, που ηλεκτρίζει νεανικές καρδιές; Κάποιος ηθοποιός ή τραγουδιστής, που έχει γίνει ίνδαλμα; Κάποιος φίλος, που έχουν ομοψυχία;… Ποιός απ’ αυτούς σταυρώθηκε για τους ανθρώπους; Για σένα και για μένα; Κανένας.

Ο απόστολος Παύλος στενοχωριόταν όταν οι άνθρωποι τον αγαπούσαν πολύ, διότι φοβόταν μήπως η αγάπη στο πρόσωπο του σκίαζε τήν αγάπη στο Χριστό. Και ρωτούσε: «Μήπως ο  Παύλος σταυρώθηκε για σας;» (Β’ Κορ. 13,4). Σαν να τους έλεγε: Μη μου μιλάτε για άλλες αγάπες στο κόσμο. Όλες, αν δεν είναι απατηλές, είναι μικρές. Μερικές αγάπες είναι και χυδαίες και απογοητευτικές. Μια αγάπη υπάρχει αληθινή, ο Εσταυρωμένος!

Τον αγαπάμε, γιατί μας αγαπάει. Ο Ιησούς Χριστός είναι ο έρωτας της ψυχής μας. Ο άγιος Ιγνάτιος ο θεοφόρος έγραφε στην επιστολή του στους χριστιανούς της Ρώμης:«Ο  εμός έρως εσταύρωται».

– Αν πιστεύαμε στον Εσταυρωμένο, δεν θα τον ξανασταυρώναμε. Μια τροχαία παράβαση αν κάνει ένας οδηγός, του παίρνουν τις πινακίδες. Όταν τελειώσει η τιμωρία και ο παραβάτης ξαναπάρει τις πινακίδες, τί θα πρέπει να κάνει; Αν είναι λογικός, θα πρέπει να προσέχει να μη ξανακάνει παράβαση. Εμείς είμαστε, που κάναμε τη μεγάλη παράβαση, την αμαρτία. Μας πήρε ο Θεός τις πινακίδες της ελεύθερης κυκλοφορίας. Μας απέκλεισε την κυκλοφορία στο παράδεισο. Έρχεται τώρα ο ίδιος, και με το Σταυρό του μας χαρίζει τη παράβαση. Ελεύθερη η κυκλοφορία προς τον ουρανό. Τί πρέπει εμείς, ύστερα απ’ αυτό, να προσέχουμε; Να μη ξανακάνουμε παράβαση, αμαρτία. Αν η αμαρτία μας ανέβασε το Χριστό στο Σταυρό, όταν ξανακάνουμε αμαρτία, κάνουμε πιο οδυνηρό το σταυρό του Χριστού. Τον ξανασταυρώνουμε. Ο Χριστός ξανασταυρώνεται με τις συνεχιζόμενες αμαρτίες των οπαδών του. Αν ξέραμε τί στοίχισε η αμαρτία, θα προσέχαμε να μη ξανασταυρώσουμε τον Κύριο μας.

– Αν πιστεύαμε στον Εσταυρωμένο, θα σταυρωνόμασταν μαζί του. Κάποιος νεαρός Φιλιππινέζος κάθε χρόνο τη Μεγάλη Παρασκευή, για να δείξει τη συμμετοχή του στο σταυρικό πάθος του Χριστού, βάζει ανθρώπους να τον καρφώσουν πάνω σ’ ένα σταυρό! Φυσικά για λίγα μόνο δευτερόλεπτα. Οι πόνοι είναι φρικτοί. Αμέσως τον ξεκρεμάνε… Όχι, ο Χριστός δεν θέλει τέτοιο σταύρωμα να κάνουμε, θέλει να σταυρωθούμε πνευματικά. Να καρφώσουμε και να νεκρώσουμε τα πάθη μας. Αν δεν σταυρώσουμε τα πάθη μας, θα μας σταυρώσουν, θα μας πεθάνουν, θα μας εκδικηθούν θανάσιμα. Ελάτε να συσταυρωθούμε, σημαίνει: Ελάτε να «νεκρώσουμε τον εαυτό μας από τις ηδονές του βίου » (από τους αίνους της Μεγ. Δευτέρας). Μπορούμε ένα πάθος μας, έστω μόνο ένα πάθος μας, να αποθέσουμε στα πόδια του Εσταυρωμένου; Καλά είναι τα στεφάνια με τα λουλούδια, που αποθέτουμε το βράδυ της Μεγ. Πέμπτης στα πόδια του. Αλλ’ οι ψυχές μας παραμένουν γεμάτες αγκάθια

-Ένα πάθος, Χριστέ μας, αξίωσέ μας να νεκρώσουμε… Ύστερα θα έλθει η σειρά της νεκρώσεως και των άλλων αμαρτωλών παθών!

-Αν πιστεύαμε στον Εσταυρωμένο, θα παρουσιάζαμε τον Ιησού Χριστό σαν Εσταυρωμένο. Συνήθως μας αρέσει να μιλάμε για τον «Γλυκύ Ιησού», για τον Διδάσκαλο Ιησού, για τον Σοφό Ιησού. Στ’ αλήθεια: Τί είναι για σένα ο Ιησούς Χριστός; Ένας μεγάλος δάσκαλος; Ένας μεγάλος κοινωνικός επαναστάτης; Ένας ιδρυτής θρησκείας; Ένας σοφός; Ένας μύστης της ιστορίας; Ένας μεγάλος ηγέτης; Όλα αυτά θα μπορούσε να τα έχει κι ένας άνθρωπος. Ο Χριστός είναι κάτι, που ο άνθρωπος δεν μπορούσε να γίνει. Είναι ο εσταυρωμέ­νος Λυτρωτής και Σωτήρας του κόσμου.

Ο απόστολος Παύλος με το πινέλο του λόγου του όλα τα χρόνια της ιεραποστολικής του ζωής τίποτε άλλο δεν έκανε, παρά να ζωγραφίζει στις καρδιές των ανθρώπων τον Ιησού Χριστό σαν Εσταυρωμένο.

 -Α ν πιστεύαμε στον Εσταυρωμένο, θα συμπαθούσαμε όλους τους σταυρωμένους της γης. Αδελφός μας, που σηκώνει σταυρό, είναι ο άρρωστος, που πονάει καθηλωμένος στο κρεβάτι. Αδελφοί μας, που σηκώνουν σταυρό, είναι οι φτωχοί και καταφρονεμένοι. Αδελφοί μας, που σηκώνουν σταυρό, είναι οι αιχμάλωτοι και οι σκλάβοι, σ’ όποια πλάτη και μήκη της γης κι αν βρίσκονται Δεν μπορούμε να μιλάμε για σταυρό, όταν στεκόμαστε απαθείς μπροστά στη σταύρωση που υφίστανται άτομα και λαοί της γης.

– Αν πιστεύαμε στον Εσταυρωμένο, θα σείαμε όλο το κόσμο. Μόλις υψώθηκε ο Σταυρός, σείστηκε η γη συθέμελα. «Σταυρουμένου σου, Χριστέ, πάσα η κτίσις βλέπουσα έτρεμε» (από τους μακαρισμούς της Μεγ. Παρασκευής). Αν πιστεύαμε δυνατά στον Εσταυρωμένο, θα μας έτρεμαν οι εχθροί της πίστεως, θα ήμασταν δυνατοί. Από το Σταυρό του Χριστού απορρέει μια δύναμη. Όποιος πιστεύει στη θυσία του Γολγοθά και είναι έτοιμος για θυσία, αποτελεί ακαταγώνιστη δύναμη.

-Αν πιστεύαμε στο Σταυρό, θα πιστεύαμε και στην Ανάσταση. Ο Ιησούς Χριστός είναι τριπλή αγάπη: Σαρκωμένη – Σταυρωμένη – Αναστημένη Αγάπη! Όποιος πιστεύει στο Χριστό, έχει λύσει το μεγαλύτερο πρόβλημα, το πρόβλημα του θανάτου. Δε φοβάται το θάνατο. Πιστεύει στη Ζωή.

(Αρχιμ. Δανιήλ Αεράκη, Στη Μεγάλη εβδομάδα)