Ακολουθία του Αποκουκουλισμού

(Αρχαίο Κείμενο)

Ευχή εις το αποκουκουλίσαι.

Η πρώτη αύτη ευχή λέγεται πριν η ο νεόκουρος εκβάλη το κάλυμμα της κεφαλής του, ήτοι το καλιμμαύχιον και το κουκούλιον.

Του Κυρίου δεηθώμεν.

Π ολυέλεε Κύριε, ο δωρησάμενος τω δούλω σου (τω δε) διά της αναλήψεως του Μοναχικού Σχήματος το κουκούλιον, εις περικεφαλαίαν ελπίδος σωτηρίου, αναφαίρετον εκ της αυτού κεφαλής την τοιαύτην χάριν σου διατήρησον, συνέχων και συνθάλπων το της διανοίας αυτού ηγεμονικόν εξ εναντίων προσβολών απαρασάλευτον· όπως, την του πονηροτάτου όφεως, του τηρείν αυτού την πτέρναν συγχωρηθέντος, καταπατών κάραν, προς σε την φοβεράν και μόνην κεφαλήν των απάντων τους νοητούς αυτού οφθαλμούς αίρη.

Ότι σύ εί ο φωτισμός και ο αγιασμός των ψυχών ημών, και σοί την δόξαν αναπέμπομεν, τώ Πατρί, και τω Υιώ, και τω Αγίω Πνεύματι, νυν, και αεί, και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Ο Ιερεύς· Ειρήνη πάσι.

Ο Διάκονος· Τάς κεφαλάς ημών τώ Κυρίω κλίνωμεν.

Αφ’ ού δε ο νεόκουρος εκβάλη διά πρώτην φοράν το κάλυμμα της κεφαλής του, ο Ιερεύς αναγινώσκει την δευτέραν ταύτην ευχήν μυστικώς·

Τον τη πυρίνη κεφαλή την ιδίαν κεφαλήν σοι τω αοράτω και μόνω σοφώ Θεώ υποκλίναντα, Δέσποτα, ευλόγησον, καθαγίασον, περιφρούρησον εκ πάσης επιβλαβούς επηρείας ορατής και αοράτου.

Εκφώνως.

Ότι σου εστιν η βασιλεία, και η εξουσία, και η δύναμις, και σοι πρέπει δόξα, τιμή και προσκύνησις, τω Πατρί, και τω Υιώ, και τω Αγίω Πνεύματι, νυν, και αεί, και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Δόξα, και νυν. Κύριε ελέησον (τρις). Ευλόγησον.

Και απόλυσις.

***

(Νεοελληνική Απόδοση)

Ευχή όταν θα βγάλει το κάλυμμα της κεφαλής.

Η πρώτη αυτή ευχή λέγεται πριν ο νέος μοναχός βγάλει το κάλυμμα της κεφαλής του, δηλαδή το καλυμμαύχι και το κουκούλι.

Ας παρακαλέσουμε τον Κύριο.

Πολυέλεε Κύριε, συ που δώρισες στο δούλο σου (…) μαζί με το Μοναχικό Σχήμα το κουκούλι για να το έχει ως περικεφαλαία σωτήριας ελπίδας, διατήρησε παντοτεινή τη χάρη σου στο κεφάλι του, κρατώντας και ενδυναμώνοντας το κέντρο των σκέψεων του για να είναι σταθερό από τις εχθρικές επιθέσεις ώστε, καταπατώντας το κεφάλι του πονηρότατου φιδιού (του διαβόλου), στον οποίον επιτράπηκε να πληγώνει την πτέρνα του (μοναχού), να υψώνει τα νοητά του μάτια σ΄εσένα, τη φοβερή και μόνη κεφαλή όλων των δημιουργημάτων.

Διότι συ είσαι ο φωτισμός και ο αγιασμός των ψυχών μας και σε σένα απευθύνουμε τη δόξολογία, στον Πατέρα και τον Υιό και το Άγιον Πνεύμα τώρα και πάντοτε και στους ατέλειωτους αιώνες. Αμήν.

Ο Ιερέας: Ειρήνη σε όλους.

Ο Διάκονος: Ας κλίνουμε τις κεφαλές μας στον Κύριο.

Αφού δε ο νέος μοναχός βγάλει για πρώτη φορά το κάλυμμα της κεφαλής του, ο Ιερέας διαβάζει μυστικά τη δεύτερη ευχή·

Αυτόν, Δέσποτα, που έκλινε τη δική του κεφαλή μπροστά σε σένα, την πύρινη κεφαλή, τον αόρατο και μόνο σοφό Θεό, ευλόγησε, καθαγίασε, περιφρούρησε από κάθε βλαβερή ορατή και αόρατη ενέργεια.

Με δυνατή φωνή·

Γιατί δική Σου είναι η Βασιλεία και η εξουσία και η δύναμη και σε σένα αρμόζει δοξολογία, τιμή και προσκύνηση στον Πατέρα και τον Υιό και το Άγιον Πνεύμα, τώρα και πάντοτε και στους ατέλειωτους αιώνες. Αμήν.

Δόξα και νυν. Κύριε ελέησον (τρεις φορές). Ευλόγησε.

Και γίνεται απόλυση.

***

Ο αδελφός: – Πώς ονομάστηκες, αδελφέ;

Εκείνος απαντά λέγοντας το μοναχικό του όνομα.

Και ο αδελφός εύχεται λέγοντας·

Ο αδελφός: Να ζήσεις, να ευαρεστήσεις το Θεό, τους Αγγέλους, τους ανθρώπους και το Γέροντά σου. Να έχεις καλήν υπομονήν, υπακοήν και καλό τέλος.

Ο μοναχός: Αμήν, η ευχή σου να με βοηθήσει.