Μεγάλη Εβδομάδα = Το ήθος του Θεού
27 Μαρτίου 2010
“ουκ ήλθον διακονηθήναι, αλλά δ ι α κ ο ν ή σ α ι..”
Όλη η Μεγάλη Εβδομάδα, είναι για μας, μιά πρόκληση, για να μπούμε στο Πνεύμα και τη Λογική του Θεού.
Πολλοί άνθρωποι μακράν του Θεού, Τον προσέγγισαν, χάριν της γλύκας και της Χάρης της Μεγαλοβδομάδος, με τους πάντερπνους και μοναδικούς Ύμνους και την ιδιάζουσα Χάρη της.
Η Μεγάλη Εβδομάδα έχει πολλή Δύναμι.
Σ’ αυτήν ευρίσκεται συμπυκνωμένη όλη η Ευαγγελική Αλήθεια.
Κατ’ αρχάς, προβάλλει τον Χριστό, όχι ως δικαστή, ως Κριτή, ή ως ένδοξο Βασιλέα, αλλά ως Ν υ μ φ ί ο – Εραστή της κάθε ψυχής. Γιατί η γλύκα του Χριστού δεν περιγράφεται, και η Αγάπη Του είναι κραταιά υπέρ τον θάνατο. Η προσέγγιση αυτού του Αγαπωμένου, γίνεται δια της καθαρότητος- Αγνότητος , του Ιωσήφ του ωραιοτάτου, σαγηνευτικού-Παγκάλου, την οποία όμως ΔΕΝ έχουμε και υστερούμαστε… Πάμε όμως την άλλη Μεγάλη μέρα στην εκκλησία και βλέπουμε, η εκκλησία να προβάλλει το πρότυπο Μετανοίας της “αλλειψάσας Πόρνης Γυναικός”, και λαμβάνουμε κουράγιο και δύναμι να προσεγγίσουμε τον Κύριο, δια της μόνης ασφαλούς οδού, της Μ ε τ α ν ο ί α ς. Ετσι ο Κύριος, στους φίλους Του πλέον, αποκαλύπτει το μεγάλο μάθημα της Μεγίστης ΤΑΠΕΙΝΟΦΡΟΣΥΝΗΣ, και “περιζωσάμενος λέντιον, νίπτει τους πόδας των μαθητών Αυτού…”
Όταν ο Άναρχος Κύριος, πλένει τα βρώμικα πόδια των μαθητών Του, εμείς οι βρώμικοι, που μπορούμε να σταθούμε, και για τί να υπερηφανευτούμε;
Η κοινωνία μας μεγάλωσε με λάθος πρότυπο ζωής
Από μικροί όλοι μας λέγανε να είμαστε Πρώτοι. Ο Χριστός, όμως φυσικά κάνει την Ανατροπή, και εμφατικά τονίζει ότι “όστις θέλει είναι Πρώτος, έστε πάντων Έσχατος”
Πιό κομπλεξική κοινωνία από την σημερινή δεν υπάρχει. Όλοι αυτοχρίζονται αυθεντίες και Σωτήρες. Αλλά η οδός της Αληθείας έχει ήδη χαραχθεί…
Το προσωπικό σταύρωμα της Υπάρξεως μας, χάριν όμως του Μεγάλου Χριστού . Αξίζει τον κόπο να θάψουμε όλα τα καπρίτσια μας, χάριν της Αγάπης Του !!!
Φυσικά, ακολουθούν οι μοναδικές στιγμές του Θείου Πάθους. Ένα πάθος μόνο πρέπει να έχει η ψυχή του κάθε ανθρώπου, κι αυτό είναι το Πάθος του Χριστού, για τη Σωτηρία μας.
Εμείς οι Ορθόδοξοι, έχουμε την Τρέλλα να προσκυνούμε εκτός από το Ξύλο του Σταυρού ,
τη λόγχη τον κάλαμο, τον σπόγγο, το όξος, τους ήλους, τους εμπτυσμούς, τας ύβρεις, τας δυσσεβούς βλασφημίας και τούτον τον πικρόν θάνατον…Καλά τι έγινε; Ειδωλολάτρες εγίναμε;
Όχι βέβαια, αλλά μέσα στην Χάρι, σύμπασα η κτίσις-ύλη μεταμορφούται και ανακαινίζεται
“πάσα η κτίσις ηλλοιούτω φόβω”. Και φυσικά για τα μαθηματικά μυαλά του κόσμου μας αυτά τα πράγματα είναι μωρία, τρέλλα. Για τους Ιουδαίους που θέλαν έναν Θεό που θα συνέτριπτε με το μικρό Του δαχτυλάκι όλους τους εχθρούς Του είναι σκάνδαλον..
Και συνεχίζει το Υπερβάλλον της Αγάπης Του, με το πέραν πάσης ανθρωπίνης λογικής εγχείρημα Του.
Βάζει Ληστή, τον πρώτο οικήτωρα του Παραδείσου Του!!!
Μεγάλα και παράδοξα πράγματα βλέπουμε σήμερα!!!
Και τον αρνείται, ο Μαθητής Του… ο πιό Δυνατός μαθητής Του!!!
Τη στιγμή που οι “θαραλλέοι” μαθητές κούρνιαξαν από το φόβο τους, τα “Γύναια Χαράς έμπλησαι λέγων: κηρρύξατε αποστόλοις”.
Ο άνδρας έχει την Λογική του, του ηγεμόνα Νού, αλλά σαν αρχίσει να δουλεύει η καρδιά της γυναίκας, καμμία πέτρα δεν την σταματάει..
Και φυσικά μετά την Αναστασή Του, χαίρει ερευνόμενος από τον Θωμά, και επιζητεί την έρευνα όλων των Ζητιάνων της Χαράς και Kυνηγών της Α λ ή θ ε ι α ς. Συνάμα θεμελιώνει την Νέα βιοτή της Αναστάσιμης Ζωής πάνω στην ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ.
