Το Μέγα και Αγγελικό Μοναχικό Σχήμα (12)

Ακολουθία του Μεγάλου και Αγγελικού Σχήματος (Αρχαίο Κείμενο – 3ο μέρος)

Ο δε Ιερεύς λέγει τάς επόμενας ευχάς·

Του Κυρίου δεηθώμεν

Κύριε ο Θεός ημών, ο πιστός εν ταίς παραγγελίαις σου, και αμεταμέλητος εν τοίς χαρίσμασι σου, και άφατος εν τη φιλανθρωπία σου· ο καλέσας το πλάσμα σου κλήσει αγία, και αγαγών τον δούλόν σου (τόν δε) εις την πνευματικήν ζωήν· δός αυτώ βίον ευσχήμονα, πολιτείαν ενάρετον και ακατάγνωστον, ίνα, εν αγιασμώ πολιτευσάμενος, άσπιλον διατηρήση, όπερ τη δυνάμει σου ενεδύσατο Σχήμα· τώ μέν χιτώνι, την διακαιοσύνην αμπεχόμενος· τη δε ζώνη,…την νέκρωσιν του σώματος και την σωφροσύνην εν εαυτώ περιφέρων· τώ δε κουκουλίω, την περικεφαλαίαν του σωτηρίου θέμενος· τώ δε αναλάβω, τώ σταυρώ και τη πίστει κατακοσμούμενος· τοίς δε σανδαλίοις, ίνα επιβή τη οδώ της ειρήνης και της σωτηρίας, όπως γένηται φοβερός τοίς υπεναντίοις, ανάλωτος τοίς πολεμίοις, πάσης ηδονής και αισχίστης επιθυμίας αλλότριος· υπακοήν παιδευόμενος, εγκράτειαν μετερχόμενος, τώ της ασκήσεως στοιχών κανόνι· ίνα εν ψαλμοίς, και ύμνοις, και ώδαίς πνευματικαίς, γεραίρη το πάντιμον και μεγαλοπρεπές όνομά σου· τοίς ίχνεσι κατακολουθών του μεγάλου Προφήτου Ηλιού, και του αγίου Ιωάννου του Προφήτου και Βαπτιστού· ίνα, φθάσας το μέτρον της τελειότητος, τον δρόμον τελέση, την πίστιν τηρήση, και ενδύσηται την των Αγγέλων αφθαρσίαν, και συναριθμηθή τη αγία σου ποίμνη, και τύχη της εκ δεξιών σου παραστάσεως, και ακούση της μακαρίας φωνής· δεύτε οι ευλογημένοι του Πατρός μου, κληρονομήσατε την ητοιμασμένην υμίν βασιλείαν από καταβολής κόσμου· ής και ημάς κληρονόμους αξίωσον ο Θεός τη σή αγαθότητι.

Ότι Θεός ελέους, οικτιρμών και φιλανθρωπίας υπάρχεις, και σοί την δόξαν αναπέμπομεν, τώ Πατρί, και τώ Υιώ, και τώ Αγίω Πνεύματι,νύν, και αεί, και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Ο Ιερεύς : Ειρήνη πάσι.

Ο Διάκονος: Τάς κεφαλάς ημών τώ Κυρίω κλίνωμεν.

Και εν συνεχεία την ευχήν·

Κ ύριε ο Θεός ημών, εισάγαγε τον δούλόν σου (τόν δε) εις την πνευματικήν σου αυλήν, και συγκαταρίθμησον αυτόν τώ λογικώ σου ποιμνίω· καθάρισον αυτού το φρόνημα από των σαρκικών επιθυμιών, και της κενής απάτης του βίου τούτου· και δός αυτώ αδιαλείπτως μνημονεύειν των αποκειμένων αγαθών τοίς αγαπώσί σε, και σταυρώσασιν εαυτούς τώ βίω, διά την Βασιλείαν σου.

Σύ γάρ εί ο ποιμήν και επίσκοπος των ψυχών ημών, και σοί την δόξαν αναπέμπομεν, τώ Πατρί, και τώ Υιώ, και τώ Αγίω Πνεύματι, νύν, και αεί, και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Είτα μεταφέρεται ο νεόκουρος και τοποθετείται εις έν των στασιδίων του αριστερού χορού. Εν συνεχεία, ει μέν η κουρά τελείται κατά την Θείαν Λειτουργίαν, συνεχίζεται αύτη με το αρμόδιον Κοντάκιον, το Όσοι εις Χριστόν, τον Απόστολον και εξής, παρεμβαλλομένων των αφορώντων την ακολουθίαν του Αγγελικού Σχήματος εις τον αρμόδιον καιρόν. Ει δε ουκ έστι Λειτουργία, λέγονται πρώτον τα παρόντα Ειρηνικά και ακολούθως το Όσοι εις Χριστόν, ο Απόστολος και τα επίλοιπα της ακολουθίας του Σχήματος έως τέλους.

ΕΙΡΗΝΙΚΑ ΛΕΓΟΜΕΝΑ ΟΤΕ ΟΥΚ ΕΣΤΙ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ

Ο Διάκονος:

Εν ειρήνη του Κυρίου δεηθώμεν.

Ο χορός : Κύριε ελέησον.

Υπέρ της άνωθεν ειρήνης και της σωτηρίας των ψυχών ημών, του Κυρίου δεηθώμεν.

Υπέρ της ειρήνης του σύμπαντος κόσμου, ευσταθείας των αγίων του Θεού Εκκλησιών και της των πάντων ενώσεως, του Κυρίου δεηθώμεν.

Υπέρ του αγίου οίκου τούτου και των μετά πίστεως, ευλαβείας και φόβου Θεού εισιόντων εν αυτώ, του Κυρίου δεηθώμεν.

Υπέρ του αρχιεπισκόπου ημών (δείνος), του τιμίου πρεσβυτερίου, της εν Χριστώ διακονίας, παντός του κλήρου και του λαού, του Κυρίου δεηθώμεν.

Υπέρ του Πατρός και Καθηγουμένου ημών (δείνος) ιερομονάχου και της συνοδείας αυτού, του Κυρίου δεηθώμεν.

Υπέρ της Μονής ταύτης, πάσης μονής, πόλεως και χώρας και των πίστει οικούντων εν αυταίς, του Κυρίου δεηθώμεν.

Υπέρ του αδελφού ημών (τού δε), και της παρά Θεού σκέπης και βοηθείας αυτού, του Κυρίου δεηθώμεν.

Υπέρ του αμέμπτως, ακατακρίτως και ανεμποδίστως διανύσαι αυτόν τον σκοπόν του μοναχικού Σχήματος, του Κυρίου δεηθώμεν.

Υπέρ του φωτισθήναι την ψυχήν αυτού εν εγκρατεία και ασκήσει, του Κυρίου δεηθώμεν.

Υπέρ του απαλλαγήναι αυτόν πάσης κοσμικής επιθυμίας, και της προς τους κατά σάρκα συγγενείς προσπαθείας, του Κυρίου δεηθώμεν.

Υπέρ αφέσεως των αμαρτιών, και συγχωρήσεως των πλημμελημάτων αυτού, και του γενέσθαι αυτόν υψηλότερον των του κόσμου φρονημάτων, του Κυρίου δεηθώμεν.

Υπέρ του διάγειν αυτόν εν πάση ευσεβεία και ευλαβεία και σεμνότητι, του Κυρίου δεηθώμεν.

Υπέρ του αποθέσθαι αυτόν τον παλαιόν άνθρωπον, και ενδύσασθαι τον νέον τον κατά Θεόν κτισθέντα, του Κυρίου δεηθώμεν.

Υπέρ του ρυσθήναι αυτόν τε και ημάς από πάσης θλίψεως, οργής, κινδύνου και ανάγκης του Κυρίου δεηθώμεν.

Αντιλαβού, σώσον, ελέησον, και διαφύλαξον ημάς ο Θεός τη σή χάριτι.

Της Παναγίας, αχράντου, υπερευλογημένης, ενδόξου, δεσποίνης ημών, Θεοτόκου και αειπαρθένου Μαρίας μετά πάντων των αγίων μνημονεύσαντες, εαυτούς και αλλήλους και πάσαν την ζωήν ημών Χριστώ τώ Θεώ παραθώμεθα.

Ο χορός : Σοί, Κύριε.

Ο Ιερεύς: Ότι άγιος εί ο Θεός ημών, και σοί την δόξαν αναπέμπομεν, τώ Πατρί, και τώ Υιώ, και τώ Αγίω Πνεύματι, νύν, και αεί, και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Είτα αντί του Τρισαγίου, τό·

Όσοι εις Χριστόν εβαπτίσθητε, Χριστόν ενεδύσασθε. Αλληλούϊα.

Ο Απόστολος

Προκείμενον. Ήχος γ΄ .

Κύριος φωτισμός μου και σωτήρ μου.

Στιχ. Κύριος υπερασπιστής της ζωής μου.

Προς Εφεσίους επιστολής Παύλου το ανάγνωσμα. ( Κεφ. 6, 10 ).

Α δελφοί, ενδυναμούσθε εν Κυρίω και εν τώ κράτει της ισχύος αυτού. Ενδύσασθε την πανοπλίαν του Θεού, προς το δύνασθαι ημάς στήναι προς τάς μεθοδείας του διαβόλου· ότι ουκ έστιν ημίν η πάλη προς αίμα και σάρκα, αλλά προς τάς αρχάς, προς τάς εξουσίας, προς τους κοσμοκράτορας του σκότους του αιώνος τούτου, προς τα πνευματικά της πονηρίας εν τοίς επουρανίοις. Διά τούτο αναλάβετε την πανοπλίαν του Θεού, ίνα δυνηθήτε αντιστήναι εν τη ημέρα τη πονηρά, και άπαντα κατεργασάμενοι στήναι. Στήτε ούν, περιζωσάμενοι την οσφύν υμών εν αληθεία, και ενδυσάμενοι τον θώρακα της δικαιοσύνης, και υποδησάμενοι τους πόδας εν ετοιμασία του Ευαγγελίου της ειρήνης· επί πάσιν, αναλαβόντες τον θυρεόν της πίστεως, εν ω δυνήσεσθε πάντα τα βέλη του πονηρού τα πεπυρωμένα σβέσαι· και την περικεφαλαίαν του σωτηρίου δέξασθε, και την μάχαιραν του Πνεύματος, ό εστι ρήμα Θεού.

Αλληλούϊα. (τρίς)

Στιχ. Ούτος ο πτωχός εκέκραξε, και ο Κύριος εισήκουσεν αυτού.

Το Ευαγγέλιον.

Εκ του κατά Ματθαίον. ( Κεφ. 10, 37)

Ε ίπεν ο Κύριος· ο φιλών πατέρα, ή μητέρα υπέρ εμέ, ουκ έστι μου άξιος· και ο φιλών υιόν, ή θυγατέρα υπέρ εμέ, ουκ έστι μου άξιος· και ός ου λαμβάνει τον σταυρόν αυτού και ακολουθεί οπίσω μου, ουκ έστι μου άξιος. Ο ευρών την ψυχήν αυτού, απολέσει αυτήν· και ο απολέσας την ψυχήν αυτού ένεκεν εμού, ευρήσει αυτήν. Ο δεχόμενος υμάς, εμέ δέχεται· και ο εμέ δεχόμενος, δέχεται τον αποστείλαντά με. Ο δεχόμενος προφήτην εις όνομα προφήτου, μισθόν προφήτου λήψεται· και ο δεχόμενος δίκαιον εις όνομα δικαίου, μισθόν δικαίου λήψεται. Και ός εάν ποτίση ένα των μικρών τούτων ποτήριον ψυχρού μόνον, εις όνομα μαθητού, αμήν λέγω υμίν, ου μή απολέση τον μισθόν αυτού. Και εγένετο, ότε ετέλεσεν ο Ιησούς διατάσσων τοίς δώδεκα μαθηταίς αυτού, μετέβη εκείθεν, του διδάσκειν και κηρύσσειν εν ταίς πόλεσιν αυτών.

Είτα δίδωσιν ο Ιερεύς τώ νεοκούρω τον σταυρόν μετά του κομβοσχοινίου, λέγων·

Ε ίπεν ο Κύριος τοίς εαυτού μαθηταίς· εί τις θέλει οπίσω μου ακολουθείν, απαρνησάσθω εαυτόν, και αράτω τον σταυρόν αυτού και ακολουθείτω μοι.

Είτα δίδωσιν αυτώ ο Ιερεύς το κηρίον απτόμενον·

Ε ίπεν ο Κύριος τοίς εαυτού μαθηταίς· ούτω λαμψάτω το φως υμών έμπροσθεν των ανθρώπων, όπως ίδωσιν υμών τα καλά έργα, και δοξάσωσι τον Πατέρα υμών τον εν τοίς ουρανοίς.

Ο Ιερεύς:

Ελέησον ημάς ο Θεός κατά το μέγα έλεός σου, δεόμεθα σου επάκουσον και ελέησον.

Κύριε ελέησον (τρίς).

Έτι δεόμεθα υπέρ αφέσεως και συγχωρήσεως των αμαρτιών του δούλου του Θεού (τού δείνος).

Κύριε ελέησον (τρίς).

Ότι ελεήμων και φιλάνθρωπος Θεός υπάρχεις, και σοί την δόξαν αναπέμπομεν, τώ Πατρί, και τώ Υιώ, και τώ Αγίω Πνεύματι, νύν και αεί, και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Εις τον καιρόν της Θείας Μεταλήψεως πρώτον μεταλαμβάνει ο νεόκουρος προσαγόμενος υπό του αναδόχου αυτού, και χωρίς να εκβάλη το κάλυμμα της κεφαλής του.

Εις δε τον ασπασμόν ψάλλεται το επόμενον ιδιόμελον.

Ήχος α΄ .

Επιγνώμεν αδελφοί του μυστηρίου την δύναμιν· τον γάρ εκ της αμαρτίας προς την πατρικήν εστίαν επαναδραμόντα άσωτον υιόν, ο πανάγαθος Πατήρ προϋπαντήσας ασπάζεται· και πάλιν της ιδίας δόξης χαρίζεται τα γνωρίσματα, και μυστικήν τοίς άνω επιτελεί ευφροσύνην, θύων τον μόσχον τον σιτευτόν· ίνα ημείς αξίως πολιτευσώμεθα, του τε θύσαντος φιλανθρώπου Πατρός, και του ενδόξου θύματος, του Σωτήρος των ψυχών ημών.