Το Μέγα και Αγγελικό Μοναχικό Σχήμα (10)

Ακολουθία του Μεγάλου και Αγγελικού Σχήματος (Αρχαίο Κείμενο – 2ο μέρος)

Ερώτησις: Ταύτα πάντα ούτω καθομολογείς, επ’ ελπίδι της δυνάμεως του Θεού, και εν ταύταις ταίς υποσχέσεσι διακαρτερείν συντάσση μέχρι τέλους ζωής, χάριτι Χριστού;

Απόκρισις: Ναί, του Θεού συνεργούντος, τίμιε Πάτερ.Είτα λέγει ο Ιερεύς την ακόλουθον ευχήν, θέτων το επιτραχήλιον επί της κεφαλής του κατηχουμένου·

Του Κυρίου δεηθώμεν.

Ο‘ πανοικτίρμων ούν Θεός και πολυέλεος, ο τα άχραντα σπλάγχνα της αυτού ανεξιχνιάστου αγαθότητος υπανοίγων παντί τώ προσερχομένω αυτώ, πόθω και αγάπη θερμή· ο ειπών, ότι επιλήσεται γυνή τα έκγονα αυτής, ή εγώ επιλήσομαί σου· ο και τον σόν πόθον ειδώς, και τη προθέσει σου επιβάλλων την παρ’ εαυτού δύναμιν προς εκπλήρωσιν των αυτού εντολών, επιλάβοιτο, και επαγκαλίσαιτο, και υπερασπίσαι σου, και γένοιτό σοι τείχος οχυρόν από προσώπου εχθρού, πέτρα υπομονής, παρακλήσεως αφορμή, ευτονίας χορηγός, ευψυχίας πορισμός, ανδρείας συναγωνιστής, συγκοιταζόμενος, συνανιστάμενος, γλυκαίνων και ευφραίνων σου την καρδίαν, τη παρακλήσει του Αγίου αυτού Πνεύματος, αξιών σε και της μερίδος των αγίων και οσίων Πατέρων ημών Αντωνίου, Ευθυμίου, Σάββα, και των συν αυτοίς· μεθ’ ών και κληρονομήσεις την Βασιλείαν των ουρανών, εν Χριστώ Ιησού τώ Κυρίω ημών· ω η δόξα, και το κράτος, και η βασιλεία, και η δύναμις, συν τώ Πατρί και τώ Αγίω Πνεύματι.

Είτα σφραγίζει ο Ιερεύς ευλογών σταυροειδώς, εκ τρίτου, την κεφαλήν του Κατηχουμένου, και μετά το κατασφραγίσαι, στραφείς κατά ανατολάς, λέγει·

Του Κυρίου δεηθώμεν.

Ο‘ ών Δέσποτα Παντοκράτορ, ύψιστε Βασιλεύ της δόξης ο μετά του ζώντος και ενυποστάτου σου Λόγου, και του παρά σου εκπορευομένου Πνεύματος της αληθείας, κυριεύων πάσης κτίσεως ορατής τε και αοράτου· ο Θεός ο καθήμενος επί των Χερουβείμ, και τη τρισαγίω φωνή υπό των Σεραφείμ ανυμνούμενος ακαταπαύστως, ω παρεστήκασι χίλιαι χιλιάδες και μύριαι μυριάδες αγίων Αγγέλων και Αρχαγγέλων στρατιαί. Σύ εί το φώς, το φωτίζον πάντα άνθρωπον ερχόμενον εις τον κόσμον, δυσωπούμενος υπό της αγίας Θεοτόκου και αειπαρθένου Μαρίας, και πάσης επουρανίου σου Εκκλησίας των πρωτοτόκων εν Ιερουσαλήμ, επίβλεψον ιλέω όμματι επί την ταπείνωσιν του δούλου σου, ός τις συνέθετο και καθωμολόγησεν ενώπιον πολλών μαρτύρων· σύναψον τώ δωρηθέντι αυτώ εκ προγόνων χαρίσματι της υιοθεσίας, και της Βασιλείας σου, διά του αγίου Βαπτίσματος, το μοναδικόν τούτο και αγγελοειδές επάγγελμα ακατάσειστον, τεθεμελιωμένον επί την ακρότομον και πνευματικήν πέτραν της εις σε πίστεως.

Ενδυνάμωσον αυτόν εν τώ κράτει της ισχύος σου, και ένδυσον αυτόν την πανοπλίαν του Αγίου σου Πνεύματος, ότι ούκ έστιν αυτώ η πάλη προς αίμα και σάρκα, αλλά προς τάς αρχάς, προς τάς εξουσίας, προς τους κοσμοκράτορας του σκότους του αιώνος τούτου, προς τα πνευματικά της πονηρίας. Περίζωσον την οσφύν αυτού δύναμιν αληθείας, και ένδυσον αυτόν θώρακα δικαιοσύνης και αγαλλιάσεως, και υπόδυσον τους πόδας αυτού εν ετοιμασία του Ευαγγελίου της ειρήνης. Σόφισον αυτόν αναλαβείν τον θυρεόν της πίστεως, εν ω δυνήσεται πάντα τα βέλη του πονηρού τα πεπυρωμένα σβέσαι, και την περικεφαλαίαν του σωτηρίου δέξασθαι, και την μάχαιραν του Πνεύματος, ό εστι ρήμά σου, αντιλαμβανόμενος τοίς αλαλήτοις της καρδίας αυτού στεναγμοίς. Συναρίθμησον αυτόν τοίς εκλεκτοίς σου, ίνα γένηται σκεύος εκλογής σου, υιός και κληρονόμος της Βασιλείας σου, υιός φωτός και ημέρας, σοφίας, δικαιοσύνης, αγιασμού, απολυτρώσεως. Κατασκεύασον αυτόν όργανον εναρμόνιον, ψαλτήριον τερπνόν του Αγίου Πνεύματος· όπως εντεύθεν, μετά προκοπής απεκδυσάμενος τον παλαιόν άνθρωπον, τον φθειρόμενον κατά την φιλήδονον απάτην του πολυμόρφου όφεως, ενδύσηται τον νέον Αδάμ, τον κατά Θεόν κτισθέντα εν οσιότητι και δικαιοσύνη. Στερέωσον αυτόν, πάντοτε τα στίγματα και τον Σταυρόν του Ιησού βαστάζειν εν τώ σώματι αυτού, δι’ ών αυτώ ο κόσμος εσταύρωται και αυτός τώ κόσμω.

Μόρφωσον εν αυτώ αρετήν αληθινήν άγειν, και μή αρέσκειαν ανθρώπων ή αυταρέσκειαν· εν τη υπομονή την ευσέβειαν εν δε τη ευσεβεία την φιλαδελφίαν και την υπακοήν. Χαρίτωσον αυτόν αγρυπνούντα, εργαζόμενον, καθεύδοντα, ανιστάμενον, εν ψαλμοίς και ύμνοις και ώδαίς πνευματικαίς, αγγελικώς ενοπτρίζεσθαί σε εν καθαρά καρδία, και προσκυνείν σε τον μόνον ζώντα και αληθινόν Θεόν, εις χαράν αυτού ανεκλάλητον.

Ότι σου εστιν η βασιλεία, και το κράτος, και η εξουσία, και σοί πρέπει πάσα δόξα, τιμή και προσκύνησις, τώ Πατρί, και τώ Υιώ, και τώ Αγίω Πνεύματι, νύν, και αεί, και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Και στρεφόμενος ο Ιερεύς λέγει την ετέραν ταύτην ευχήν επί της κεφαλής του υποψηφίου·

Του Κυρίου δεηθώμεν.

Άγιε Κύριε των δυνάμεων, ο Πατήρ του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, ευλόγησον τον δούλον σου (τον δε), όν προσεκαλέσω εις τον πνευματικόν σου νυμφώνα, και καταξίωσον αυτόν είναι σου όσιον δούλον. Σόφισον αυτόν, και επίχεε αυτώ την παρά του ηγεμονικού σου Πνεύματος χάριν και σύνεσιν. Ενίσχυσον αυτόν εις τον κατά του αοράτου εχθρού πόλεμον· τάς εκ της σαρκός επαναστάσεις τη κραταιά δυνάμει σου κατάβαλε. Δός αυτώ ευαρεστείν σοι εις αίνεσιν και δοξολογίαν αδιάλειπτον, εις ύμνους εύκαιρους, εις ευχάς ευπροσδέκτους, εις βουλήν ορθήν, εις καρδίαν ταπεινήν, εις πράξιν ζωής και πραότητος και αληθείας. Καταξίωσον αυτόν ευαρεστείν σοι εν πραότητι, εν αγάπη, εν τελειότητι, εν επιστήμη, εν ανδρεία, και προσφέρειν σοι ύμνους, και δοξολογίας, και ευχάς εις οσμήν ευωδίας. Τελείωσον αυτού την ζωήν εν οσιότητι και δικαιοσύνη, ίνα, αδιάστατον και ακηλίδωτον την εις σε έχων ένωσιν, καταξιωθή της επουρανίου σου Βασιλείας.

Χάριτι και οικτιρμοίς και φιλανθρωπία του μονογενούς σου Υιού, μεθ’ ού ευλογητός εί, συν τώ παναγίω, και αγαθώ, και ζωοποιώ σου Πνεύματι, νύν, και αεί, και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Είτα εκτείνας την χείρα αυτού ο Ιερεύς προς το Άγιον Ευαγγέλιον, λέγει·

Ιδού ο Χριστός αοράτως ενταύθα πάρεστι. Βλέπε, ότι ουδείς σε αναγκάζει ελθείν επί τούτο το Σχήμα. Βλέπε, ότι σύ εκ προθέσεως θέλεις τον αρραβώνα του μεγάλου και αγγελικού Σχήματος.

Απόκρισις: Ναί, τίμιε Πάτερ, εκ προθέσεως.

Και μετά το συντάξασθαι, λέγει προς αυτόν ο Ιερεύς·

Λάβε το ψαλίδιον και επίδος μοι αυτό.

Ούτος δε λαμβάνει το ψαλίδιον από το άγιον Ευαγγέλιον και δίδει αυτό εις τάς χείρας του Ηγουμένου, ο οποίος δίδει τούτο εις τάς χείρας του Ιερέως, όστις αφίησι τούτο επί του ιερού Ευαγγελίου, οπόθεν λαμβάνει πάλιν τούτο ο αδελφός. Και τούτου γενομένου εκ τρίτου, λέγει ο Ιερεύς·

Ιδού εκ της χειρός του Χριστού λαμβάνεις αυτό. Βλέπε δε τίνι προσέρχη, τίνι συντάσση, και τίνι αποτάσση.

Και λαβών ο Ιερεύς το ψαλίδιον εκ της χειρός του Ηγουμένου, λέγει·

Ευλογητός ο Θεός ο θέλων πάντας ανθρώπους σωθήναι, και εις επίγνωσιν αληθείας ελθείν, ο ών ευλογητός εις τους αιώνας των αιώνων.

Είτα κουρεύει αυτόν σταυροειδώς ο Ιερεύς, λέγων ούτως·

Ο‘ αδελφός ημών (δείνα) κείρεται την κόμην της κεφαλής αυτού, εις το όνομα του Πατρός, και του Υιού, και του Αγίου Πνεύματος. Είπωμεν υπέρ αυτού τό, Κύριε ελέησον.

Και ψάλλεται παρά των αδελφών τό, Κύριε ελέησον, (γ΄).

Είτα ο τυπικάρης εισελθών εις το άγιον Βήμα παραλαμβάνει τα αφ’ εσπέρας εκεί ευρισκόμενα ενδύματα, και δίδει ένα προς ένα τώ Ιερεί· ούτος δε παραλαμβάνων έκαστον τούτων και ευλογών δίδει τώ αναδόχω, όστις και ενδύει τον νεόκουρον, των ψαλτών ψαλλόντων εις ένα έκαστον εξ αυτών τό, Κύριε ελέησον (τρίς).

Είτα δίδει ο Ιερεύς το ιμάτιον (ζωστικόν) λέγων·

Ο‘αδελφός ημών (δείνα) ενδύεται χιτώνα δικαιοσύνης και αγαλλιάσεως του Μεγάλου και Αγγελικού Σχήματος, εις το όνομα του Πατρός, και του Υιού, και του Αγίου Πνεύματος. Είπωμεν υπέρ αυτού τό, Κύριε ελέησον.

Είτα το Σχήμα, λέγων·

Ο‘αδελφός ημών (δείνα) λαμβάνει το σουδάριον του Μεγάλου και Αγγελικού Σχήματος, εις το όνομα του Πατρός, και του Υιού, και του Αγίου Πνεύματος. Είπωμεν υπέρ αυτού τό, Κύριε ελέησον.

Είτα το Πολυσταύριον, λέγων·

Ο‘αδελφός ημών (δείνα) λαμβάνει το ανάλαβον εν ονόματι του Πατρός, και του Υιού, και του Αγίου Πνεύματος, αναλαμβάνων τον σταυρόν αυτού επί των ώμων και ακολουθών τώ Δεσπότη Χριστώ. Είπωμεν υπέρ αυτού τό, Κύριε ελέησον.

Είτα την ζώνην, λέγων·

Ο‘αδελφός ημών (δείνα) περιζώννυται την οσφύν αυτού δύναμιν αληθείας, εν ονόματι του Πατρός, και του Υιού, και του Αγίου Πνεύματος. Είπωμεν υπέρ αυτού τό, Κύριε ελέησον.

Είτα το παλλίον, λέγων·

Ο‘αδελφός ημών (δείνα) λαμβάνει το παλλίον του Μεγάλου και Αγγελικού Σχήματος εις στολήν αφθαρσίας και σεμνότητος, εν ονόματι του Πατρός και του Υιού, και του Αγίου Πνεύματος. Είπωμεν υπέρ αυτού τό, Κύριε ελέησον.

Είτα τα υποδήματα, λέγων·

Ο‘αδελφός ημών (δείνα) υποδύεται τα σανδάλια εις ετοιμασίαν του Ευαγγελίου της ειρήνης, εν ονόματι του Πατρός και του Υιού, και του Αγίου Πνεύματος. Είπωμεν υπέρ αυτού τό, Κύριε ελέησον.

Είτα το καλυμμαύχιον, λέγων·

Ο‘αδελφός ημών (δείνα) καλύπτεται το καλυμμαύχιον της ακακίας, εις περικεφαλαίαν και ελπίδα σωτηρίας εις το όνομα του Πατρός, και του Υιού, και του Αγίου Πνεύματος. Είπωμεν υπέρ αυτού τό, Κύριε ελέησον.

Είτα το κουκούλιον, λέγων·

Ο‘αδελφός ημών (δείνα) ενδύεται το κουκούλιον της ακακίας, εις το όνομα του Πατρός, και του Υιού, και του Αγίου Πνεύματος. Είπωμεν υπέρ αυτού τό, Κύριε ελέησον.

Είτα τον μανδύαν, λέγων·

Ο‘αδελφός ημών (δείνα) λαμβάνει τον μανδύαν του Μεγάλου και Αγγελικού Σχήματος, εν ονόματι του Πατρός και του Υιού, και του Αγίου Πνεύματος. Είπωμεν υπέρ αυτού τό, Κύριε ελέησον.

Μετά ταύτα ψάλλονται τα επόμενα Τροπάρια υπό των ψαλτών.

Ήχος δ΄ .

Ενδύσασθε χιτώνα της σωτηρίας, ζώσασθε την ζώνην της σωφροσύνης, δέξασθε το σημείον του σταυρού, τους πόδας τους νοητούς οπλίσατε, της εγκρατείας τοίς όπλοις, και ευρήσετε ανάπαυσιν ταίς ψυχαίς ημών.

Αγαλλιάσεται η ψυχή μου επί τώ Κυρίω· ενέδυσε γάρ με ιμάτιον σωτηρίου, και χιτώνα ευφροσύνης περιέβαλέ με· ως νυμφίω περιέθηκε μοι μίτραν, και ως νύμφην κατεκόσμησέ με κόσμω.