Φιλοδοξία και απαίτηση, και τρόπος θεραπείας τους.

Πέμπτη Κυριακή των Νηστειών σήμερα, αγαπητοί, και η Εκκλησία, μας προετοιμάζει όλο και περισσότερο για το πάθος του Χριστού μας. Ακούμε τον Ίδιο, στο Ευαγγέλιο, να μιλά πιο καθαρά για το πάθος Του στους μαθητές και Αποστόλους. Ενώ στην προηγούμενη Κυριακή τους είπε πως θα παραδοθεί στα χέρια των ανθρώπων, γενικά και αόριστα, τώρα επονομάζει αυτούς τους ανθρώπους, που ‘ναι οι Γραμματείς και οι Αρχιερείς και η πνευματική ηγεσία του λαού των Ιουδαίων.

Και στη συνέχεια τους λέγει καθαρά πια για τα πάθη Του, ότι θα Τον εμπαίξουν και θα Τον σταυρώσουν και θα πεθάνει. Και τους δίνει και τη χαρμόσυνη νότα, πως μετά τρεις ημέρες θα αναστηθεί. Έτσι είναι ο  Χριστός μας. Όταν έχει να συμβεί κάτι μεγάλο και δύσκολο μας προετοιμάζει με τον τρόπο Του. Και αυτό μας συγκινεί.

Οι Απόστολοι όμως δεν συγκινήθηκαν έδειξαν πως δεν κατάλαβαν. Και μάλιστα δυο απ’ αυτούς, ο Ιάκωβος και ο Ιωάννης, απ’ την αγαπημένη Του τριάδα, ζήτησαν κάτι πολύ βαρύ. Βγήκαν μπροστά απ’ τους άλλους Αποστόλους και παρεκάλεσαν το Χριστό, αφού πρώτα είχαν βάλει και τη μητέρα τους τη Σαλώμη, να τους δώσει τις δύο πρώτες θέσεις στη Βασιλεία Του. Πίστευαν πως η βασιλεία Του θα είναι επίγεια, και ήθελαν τα πρωτεία. Τί κακό που είναι η φιλοδοξία! Να θέλει κανείς να πατήσει επάνω στους άλλους, για να αναδειχτεί, και να εξουσιάζει όλους και να φαίνεται. Και ο Κύριος τους μάλωσε. Στενοχωρείται με τέτοιες φιλοδοξίες. Υπάρχει και καλή φιλοδοξία -θα μας πει πιο κάτω. Στενοχωρείται και τους λέει: «Δεν ξέρετε τί ζητάτε. Πρώτα, απ’ όλα εγώ δεν θα κάμω κοσμική βασιλεία, και δεύτερον εγώ δεν θέλω τέτοιο τρόπο ανόδου, διότι αυτός είναι ο τρόπος της πτώσεως. Θέλω άλλο τρόπο, και προπαντός τρόπο κόπου, θυσίας και χάριτος».

Και τους είπε στη συνέχεια αν μπορούν να πιουν το ποτήριο που θα πιει Αυτός, δηλαδή να πεθάνουν μαρτυρικά. Και Του είπαν: «Ναι». Ο φιλόδοξος έχει σύγχυση, τα βλέπει όλα διαφορετικά, και νομίζει πως τα μπορεί όλα, αρκεί να πετύχει το σκοπό του. Και τα χαρίζει όλα, αρκεί να πετύχει το σκοπό του.

Και ο Κύριος τους είπε: «Θα πεθάνετε μαρτυρικά, αλλά το να λάβετε θέση εκ δεξιών και εξ ευωνύμων δεν είναι δίκη μου δουλειά· είναι του Θεού αφενός, και αφετέρου δική σας, διότι οι μεγάλες θέσεις θέλουν μεγάλους κόπους και μεγάλες θυσίες».

Και όταν το άκουσαν οι δέκα αγανάκτησαν, διότι και εκείνοι ήσαν φιλόδοξοι και εκείνοι ήθελαν τις πρώτες θέσεις. Και σου λέει: «Γιατί αυτοί και όχι εμείς;». Ό,τι γίνεται στη γη και ζωή μας κάθε στιγμή και κάθε ώρα. Όπως και σήμερα, τα βλέπουμε και υποφέρουμε, και θέλουν οι δυνατοί της γης, «οι δοκούντες άρχειν των εθνών», να επιβάλουν τις θελήσεις τους με τη βία και τη δυναστεία, με το αίμα και την αγριότητα.

Τους κάλεσε στη συνέχεια ο Ιησούς μας, τους πήρε κοντά Του, δεν τους μάλωσε, ούτε τους συμβούλευσε γι’ αυτό ακριβώς που έκαμαν οι δύο και οι υπόλοιποι που αγανάκτησαν, αλλά τούς είπε: «Ελάτε εδώ, βρε παιδιά. Οι κοσμικοί κάνουν αυτά κι αυτά που προείπαμε· σε μας όμως τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικά, εκ διαμέτρου αντίθετα: Όποιος θέλει να γίνει μέγας, θα γίνει υπηρέτης όλων. Και όποιος θέλει να είναι πρώτος, θα είναι δούλος όλων. Θέλετε παράδειγμα; Πάρτε έμενα. Εγώ δεν ήλθα να με υπηρετήσουν, αλλά να υπηρετήσω. Δεν ήλθα να θυσιάσω, αλλά να θυσιαστώ και να δώσω τη ψυχή μου λύτρο αντί πολλών, για να ελευθερωθούν όλοι».

Η θεραπεία, λοιπόν, της φιλοδοξίας είναι η ταπείνωση και η αγάπη. Η έργω αγάπη και η έργω ταπείνωση. Όπως έκαμε ο Χριστός μας. Αν θέλουμε ας Τον ακολουθήσουμε και θα θεραπευθούμε τότε από κάθε κακή φιλοδοξία, από κάθε κακή απαίτηση, και από κάθε τι το αρνητικό, και θα λάμψει η ζωή μας και η ψυχή μας και εδώ και στην αιώνια πλάση.

(Αρχ. Ανανία Κουστένη, «Το κήρυγμα της Κυριακής», τ.Α΄)