Σιγά μην χάσει ο κόσμος το “εθνάκι”!…
14 Μαρτίου 2010
Ο Μάρτιος είναι ο μήνας που συνήθως, γιορτάζαμε την εθνική μας περηφάνεια. Η διπλή γιορτή ενός λαού που βρήκε τη δύναμη να αναστηθεί ύστερα από τετρακόσια χρόνια θανάτου. Οι περισσότεροι λαοί θα είχαν σβήσει από το χάρτη, αλλά όχι εμείς. Εμείς είχαμε τη μυστική ζωή μας, το μάννα που μας έτρεφε και μας κρατούσε στην ύπαρξη όταν όλα ήταν χαμένα. Εμείς είχαμε την Υπέρμαχο στρατηγό που μας είχε συνηθίσει να μάχεται πρώτη στους πολέμους μας, αρκεί να Της το ζητούσαμε, αρκεί να Την φωνάζαμε να έρθει μαζί μας.
Έτσι είχαμε συνηθίσει, λοιπόν, να ακούμε από μικρά παιδιά, ότι κάποιοι παππούδες μας, κάποιοι “παλαβοί”, γενναίοι άνθρωποι -που ήταν κι αγράμματοι και δεν ήξεραν να μετράνε γι’ αυτό δε νοιάστηκαν και ποτέ να μετρήσουν τον αριθμό τους για να δουν ότι είναι λίγοι κι οι εχθροί τους πολλοί- αποφάσισαν να “φωνάξουν” την Υπέρμαχο στρατηγό την ημέρα της γιορτής Της και να Της δώσουν την αρχιστρατηγία για να τους οδηγήσει Εκείνη σ’ ένα πόλεμο που δεν είχαν καμμιά ελπίδα να νικήσουν. Ένα πόλεμο που δεν θα τους έδινε πλούτη και κατακτήσεις, αλλά θα τους έδινε πίσω την ίδια τους την ψυχή, την ίδια τους την υπόσταση.
Έτσι “απλοϊκά” και ξεκάθαρα κέρδισαν πίσω την ιστορική τους ύπαρξη εκείνοι οι “παλαβοί” παππούδες μας, έτσι έζησαν κι έτσι πέθαναν, με την Υπέρμαχο στρατηγό για καύχημα και καμάρι τους και οδηγό τους.
Έτσι διηγήθηκαν την ιστορία τους στα παιδιά τους και στα παιδιά των παιδιών τους και στα παιδιά των παιδιών των παιδιών τους. Μέχρι που φτάσαμε στα δικά μας “προοδευμένα” χρόνια. Στα χρόνια που δεν μπορεί ο καθένας να λέει ό,τι θέλει, ούτε να μαθαίνει στα παιδιά μας ό,τι “παραμύθι” του κατέβει.
Γιατί πρέπει να πιστεύουμε και να υποστηρίζουμε μόνον ό,τι είναι “πολιτικά ορθό”. Κι η Υπέρμαχος στρατηγός οπωσδήποτε δεν είναι… “πολιτικά ορθή”! Γιατί θίγονται οι φίλοι μας και γείτονές μας, εναντίον των οποίων πολέμησε. Και γιατί -τέλος πάντων- σαν ιδέα, να έχεις μια Υπέρμαχο στρατηγό είναι γελοία.
Άσε που η Εικόνα Της προσβάλλει και τους αλλοθρήσκους!
Τι είναι, λοιπόν, “πολιτικά ορθό” να μαθαίνουμε στα παιδιά μας; Μην ανησυχείτε, υπάρχει -ευτυχώς- η Ευρώπη που θα μας το καθορίσει. Η Ευρώπη που, τόσους αιώνες, δεν μπορεί ακόμα να ξεπεράσει το μίσος που τρέφει για μας, αλλά με την πρώτη ευκαιρία στάζει χολή εναντίον μας. Η Ευρώπη που δεν ανεχόταν ο “βασιλεύς και αυτοκράτωρ των Ρωμαίων” να μιλάει ελληνικά, γι’ αυτό τον ονόμασε “αυτοκράτορα των Γραικών”. Η Ευρώπη που ξεκίνησε -υποτίθεται- να ελευθερώσει τους Αγίους Τόπους από τους μουσουλμάνους και κατέληξε να πέσει σαν πεινασμένο θηρίο πάνω στην πιο πλούσια και πιο όμορφη πόλη του κόσμου, την Πόλη, τη Βασιλεύουσα, με τέτοια αγριότητα και τέτοια λύσσα, ώστε τρόμαξαν και οι ίδιοι με τους εαυτούς τους.
Ποτέ οι Τούρκοι δεν λεηλάτησαν και δεν κατέστρεψαν και δεν αφάνισαν με τόσο μίσος, όσο οι Ευρωπαίοι. Οι Τούρκοι ήρθαν να οικειοποιηθούν αυτό που θαύμαζαν και τους θάμπωνε με τη δόξα του, για να βρουν κι αυτοί την υπόστασή τους σαν λαός μέσα στον κόσμο. Οι Ευρωπαίοι ήρθαν να αφανίσουν αυτό που ένοιωθαν ανώτερό τους, για να μην υπάρχει, για να υπάρχουν μόνον αυτοί.
Τουλάχιστον, μέχρι σήμερα, οι εχθροί μας μας σέβονταν, ακόμα κι όταν έπαψαν να μας φοβούνται. Τώρα φτάσαμε στην κατάντια να μας περιπαίζουν και να το “παίζουν” σωτήρες μας. Τώρα οι “φίλοι” μας οι Γερμανοί, στο περιοδικό Focus, μας αποκαλούν “εθνάκι” και μας παρουσιάζουν σαν κάποιους γραφικούς τρελλούς που χρειάζονται κάπου-κάπου κι ένα χαστούκι για να συνέλθουν. Δεν πειράζει όμως, ευτυχώς που υπάρχει η “μαμά” Ευρώπη για να τραβάει κανένα αυτί στα άτακτα παιδιά. Όπως τότε που παρακολουθούσε απαθής την Ανατολική Ρωμαϊκή αυτοκρατορία να πέφτει κομμάτι-κομμάτι στα χέρια των Τούρκων, κι η πλούσια “μαμά” Ευρώπη φρόντιζε μόνο να πετύχει καλές εμπορικές συμφωνίες με τους κατακτητές μας.
Κι έχει το θράσος, σήμερα, να μας αποκαλεί “εθνάκι”, και να μας κάνει τον κηδεμόνα, ποιος; Ένας λαός που αιματοκύλισε δυο φορές τον κόσμο ολόκληρο, που έβαλε πρώτος αυτός τους όρους “φασισμός” και “γενοκτονία” μέσα στην παγκόσμια ιστορία, ένας λαός που ήρθε κατακτητής στην πατρίδα μας και σκότωσε και λεηλάτησε και ακόμα δεν έχει αποδώσει δικαιοσύνη για τά εγκλήματά του…
Αυτός ο αδίσταχτος λαός μας ειρωνεύεται γιατί έχουμε τους αγίους μας με τίς “ειδικότητές” τους και τις εικόνες τους παντού. Αυτός ο λαός έχει κουράγιο να δίνει μαθήματα ακόμα. Κι εμείς ακούμε και δεν μιλάμε και σκύβουμε το κεφάλι.
Εμείς, τα εγγόνια εκείνων που δεν ένοιωθαν “εθνάκι” ούτε όταν το γιαταγάνι τους έπαιρνε το κεφάλι, τώρα αποφασίσαμε ότι πρέπει να σκεφτόμαστε “πολιτικώς ορθά”. Οι στατιστικές μας ονομάζουν εθνάκι; Εθνάκι είμαστε. Πάει και τέλειωσε! Γιατί πρέπει να φιλάμε το χέρι που μας ταΐζει, έστω κι αν μας δίνει κάπου-κάπου ένα χαστούκι. Γιατί τώρα πια μάθαμε από την πείρα μας. Κι η πείρα μας λέει ότι “πολιτικά ορθή” ήταν η απόφαση του… Εφιάλτη να σεβαστεί τίς στατιστικές και να συμπεριφερθεί ρεαλιστικά, αντίθετα από εκείνους τους τρακόσιους γραφικούς που νόμιζαν ότι κάτι θα πετύχουν πηγαίνοντας αντίθετα στη λογική και στο προφανές.
Ορίστε ένας παρεξηγημένος και παραγνωρισμένος ήρωας, ένας οραματιστής, τόσο μπροστά απ’ την εποχή του, που κανένας δεν έχει εξυμνήσει όσο θα έπρεπε!
Θα πρότεινα, λοιπόν, στο Υπουργείο μας της “διά βίου μάθησης”, η γιορτή της 25ης Μαρτίου να αφιερωθεί στον Εφιάλτη και σε όλους τους “φωτισμένους” Εφιάλτες που ακολούθησαν και ακολουθούν το λαμπρό του παράδειγμα! Γιατί το εθνάκι μας πρέπει κάποτε να ξυπνήσει και να εγκαταλείψει τις παραισθήσεις του για μεγαλεία και κουραφέξαλα. Πρέπει να ποτιστεί με τις “πολιτικά ορθές” ιδέες της εποχής μας. Και να συνειδητοποιήσει ότι στα “αφεντικά” μας δεν αντιστεκόμαστε. Τα προσκυνάμε. Αυτά προσκυνάμε! Όχι εικόνες και Υπερμάχους Στρατηγούς!…
Δεν είναι ποτέ αργά να μαθαίνει κανείς. Εξ άλλου, γι’ αυτό υπάρχει και η “διά βίου μάθηση” …
Θνησκέτω η Ελλάδα!
Σιγά μη χάσει ο κόσμος το «εθνάκι»!…
Νινέττα Βολουδάκη
“Ενοριακή Ευλογία” Τεύχος 93