Εκείνος γυρίζει το λόγο και μας ρωτάει…

Κυριακή Δ΄Νηστειών

Τέσσερις Κυριακές το χρόνο διαβάζονται στη θεία Λειτουργία ευαγγελικές περικοπές, που μας ομιλούν για θεραπείες δαιμονιζόμενων ανθρώπων από τον Ιησού Χριστό! Μία από τις Κυριακές αυτές είναι η σημερινή. Αυτές οι περικοπές, που ομιλούν για θεραπείες ανθρώπων, που κατέχονται από το πονηρό πνεύμα, δεν ακούονται βέβαια πολύ ευχάριστα. Δεν θέλουν οι άνθρωποι να ακούνε για δαιμονιζόμενους, ίσως γιατί δεν πιστεύουν πως υπάρχουν πονηρά πνεύματα. Θαρρούν πως όσα λέγονται στη θεία Γραφή για πονηρά πνεύματα είναι λαϊκές αντιλήψεις του παλιού καιρού. Έτσι πολλοί, επηρεασμένοι από νεώτερες αντιλήψεις, ερμηνεύουν τα ιερά Ευαγγέλια τάχα με σύγχρονο πνεύμα. Ομιλούν, όπως λένε, για απομύθευση του Ευαγγελίου και απορρίπτουν όσα νομίζουν πως δεν συμβιβάζονται με τη λογική και την επιστήμη.

Όμως, για το πνεύμα της πλάνης, ο Ευαγγελιστής βεβαιώνει ότι «ο κόσμος όλος εν τω πονηρώ κείται» · όλος ο κόσμος δηλαδή βρίσκεται στην εξουσία του διαβόλου, από τον οποίο ο ίδιος ο Ιησούς Χριστός μας δίδαξε να προσευχόμαστε, για να μας γλυτώσει ο Θεός· «αλλά ρύσαι ημάς από του πονηρού». Κι ο απόστολος Παύλος, όταν οπλίζει πνευματικά τους χριστιανούς με την πανοπλία του Θεού, που είναι η αλήθεια, η δικαιοσύνη, η ειρήνη και η πίστη, γράφει θεόπνευστα στην προς Εφεσίους επιστολή· «στον αγώνα για τη σωτηρία μας, δεν έχομε να παλέψουμε με ανθρώπους, αλλά με τις αρχές και τις εξουσίες, που κυριαρχούν στον κόσμο των πονηρών πνευμάτων».

Το Ευαγγέλιο λοιπόν μας ομιλεί ξεκάθαρα για το σατανά και για τα πονηρά πνεύματα. Μας λέει πως ο Χριστός ήλθε για να καταργήσει το κράτος και τη δύναμη του διαβόλου. Και μας ιστορεί για θαύματα που έκαμε επάνω σε ανθρώπους, λυτρώνοντάς τους από την κυριαρχία του πονηρού πνεύματος. Αυτά δεν είναι εικόνες ή παραβολές, που θα μπορούσε έστω να πει κανείς πως έχουν αλληγορική και συμβολική σημασία. Είναι γεγονότα ιστορικά, που έγιναν σ’ έναν τόπο και σε κάποιο χρόνο μπροστά στα μάτια των ανθρώπων. Εκείνοι που τα είδαν μας τα διηγούνται, κι εμείς δεν έχομε λόγο και δικαίωμα να τα αμφισβητήσουμε, μόνο και μόνο γιατί δεν συμφωνούν με τις αντιλήψεις μας. Αυτές οι διηγήσεις των ιερών Ευαγγελίων για τις θεραπείες των δαιμονιζόμενων ανθρώπων από τον Ιησού Χριστό συμφωνούν απόλυτα με όλη την άλλη διδασκαλία της θείας Γραφής, που μας λέει για την πτώση του ανθρώπου με τη συνεργεία του διαβόλου και για τη σωτηρία του με τη χάρη του Ιησού Χριστού.

Στη σημερινή ευαγγελική περικοπή βλέπομε τον Ιησού Χριστό να κάνει ένα διάλογο με τον πατέρα, που του έφερε το άρρωστο παιδί του· τον ρωτάει πόσο καιρό το παιδί είναι άρρωστο και τον βεβαιώνει πως, αν μπορεί να πιστέψει, σ’ εκείνον που πιστεύει όλα είναι δυνατά. Και δεν είναι δύσκολο να εξηγήσουμε αυτή τη στάση και τα λόγια του Ιησού Χριστού. Όλα τα ξέρει και τα βλέπει ο Θεάνθρωπος, μα θέλει κι εμείς να βλέπουμε και να ξέρουμε τον εαυτό μας. Κι όχι μόνο αυτό, μα και να ομολογούμε τα σφάλματα και τις παραλείψεις μας. Θέλει να καταλάβουμε πως είναι πολύ κοντά μας, πως είναι ο Θεός που έγινε άνθρωπος για μας. Ομιλεί μαζί μας και μας βεβαιώνει πως αν μπορούμε να πιστέψουμε, η πίστη είναι παντοδύναμη. Εμείς τον ρωτάμε, αν εκείνος μπορεί να μας σώσει· εκείνος γυρίζει το λόγο και μας ρωτάει, αν εμείς μπορούμε να πιστέψουμε. Μας φέρνει σε συνείδηση του εαυτού μας, πως κι όταν θαρρούμε πως πιστεύουμε, πάντα η πίστη μας είναι λειψή, και πρέπει να μας βοηθήση εκείνος, για να πιστέψουμε στ’ αλήθεια. Ο Θεός πραγματικά είναι πολύ κοντά μας- όχι μόνο σαν Θεός που μας έπλασε και μας ξέρει, μα και σαν άνθρωπος στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού, που πήρε επάνω του την ανθρώπινη φύση μας, για να μας αναπλάσει.

Ύστερ’ από το θαύμα της θεραπείας του δαιμονιζόμενου παιδιού, oι μαθητές πήραν χωριστά το θείο Διδάσκαλο και τον ρωτούσαν «Γιατί εμείς δεν μπορέσαμε να βγάλουμε το πονηρό πνεύμα;». Εκείνος τους απάντησε και τους είπε· «Το πονηρό πνεύμα με κανέναν τρόπο δεν βγαίνει από τον άνθρωπο παρά με προσευχή και νηστεία». Αυτό έχει ξεχωριστή σημασία για τη μεγάλη τώρα Τεσσαρακοστή, που είναι καιρός προσευχής και νηστείας. Σήμερα μάλιστα η Εκκλησία, για να μας δείξει πού έφτασαν οι άγιοι του Θεού με την προσευχή και τη νηστεία, εορτάζει την ιερή μνήμη ενός μεγάλου οσίου, του αγίου Ιωάννη της Κλίμακος. Ονομάζεται έτσι από το περίφημο ασκητικό σύγγραμμά του, που ο ίδιος το ονόμασε κλίμακα, επειδή είναι μια πνευματική ανάβαση στο Θεό μέσα σε τριάντα κεφάλαια ή λόγους που σαν σκαλοπάτια ανεβάζουν τον ασκητή μοναχό, αλλά και τον κάθε πιστό από τη γη στον ουρανό. Όχι βέβαια όταν διαβάζει μόνο τους λόγους, αλλά και όταν εκτελεί με υπακοή και υπομονή τα γραφόμενα. Μακάρι, αντί για τα βρώμικα αναγνώσματα που βάζουν στα σπίτια τους και διαβάζουν άνδρες και γυναίκες να είχαν στα χέρια τους και να διάβαζαν την Κλίμακα του αγίου Ιωάννη. Μα τώρα πάνε να διαλυθούν οι οικογένειες μας και να χαθούν τα παιδιά μας και με όσα διαβάζουμε και με όσα βλέπουν τα μάτια μας στην τηλεόραση μέσα στα σπίτια μας. Αλλ’ ας ήταν, αγαπητοί μου αδελφοί, με την προσευχή και τη νηστεία και με τις ευχές του αγίου Ιωάννη να νικήσουμε τον πονηρό και να διατρέξουμε το υπόλοιπο στάδιο της Μεγάλης Τεσσαρακο­στής, ανεβαίνοντας προς τις πανσεβάσμιες ημέρες της Μεγάλης Εβδομάδας και του αγίου Πάσχα. Αμήν.

(+ ο Σερβίων καιΚοζάνης Διονύσιος. «Ο λόγος του Θεού», τ. Β΄)