Το Μέγα και Αγγελικό Μοναχικό Σχήμα 7

Ακολουθία του Μεγάλου και Αγγελικού Μοναχικού Σχήματος (Νεοελληνική απόδοση)

Από το βράδυ μεταφέρονται τα ενδύματα αυτού που πρόκειται να λάβει το άγιο Σχήμα μέσα στο άγιο Θυσιαστήριο και τοποθετούνται στο κατάλληλο μέρος κάτω από την Αγία Τράπεζα[1].

Στον όρθρο διαβάζει ή ψάλλει ο υποψήφιος τον επόμενο κανόνα, που φέρει την παρακάτω ακροστιχίδα:  Χριστέ δώσέ μου αφού επιτύχω, επιτυχημένο τέλος.

Ωδή α΄. Ήχος β΄. Δεύτε λαοί.

Αυτόν, που προσέτρεξε στην φιλανθρωπία Σου, Χριστέ, και προσέρχεται τώρα στο άγιο Σχήμα, με ψυχική διάθεση και φιλάρετη γνώμη, Σωτήρα υποδέξου.

Αξίωσέ με, Δέσποτα… αγαθέ, να μπώ κάτω από το δικό σου ζυγό, και να σηκώσω το φορτίο, αφανίζοντας το βάρος των πολλών μου πταισμάτων, ως πολυέλεος.

Ευδόκησε από τώρα, να διαφύγω την πτώση στην αμαρτία, σβήνοντας με τη δρόσιά της χάριτος την ακαθαρσία των αμέτρητων πταισμάτων μου.

Εσύ που έγινες άνθρωπος για μας και καταδέχτηκες να θανατωθείς, ως εύσπλαγχνος για χάρη μας, καθάρισε αυτόν που σε πλησίασε από τις σαρκικές ακαθαρσίες.

Θεοτοκίον.

Επειδή σε έχουμε φανερή καταφυγή και προστασία και σκέπη, Παναγία, εμείς που σε πιστεύουμε Θεοτόκο, αξιωνόμαστε της θείας σου φροντίδας.

Ωδή γ΄. Στερέωσον ημάς.

Σπλαχνίσου, Χριστέ, το δούλο που κατέφυγε σε σένα και αξίωσέ τον να ζεί τη ζωήν των Οσίων με ευσέβεια και δικαιοσύνη.

Βοήθησε, ώστε το θείον αυτό Σχήμα, να γίνει αιτία αλλαγής και αναμορφώσεως ζωής, και συγχωρήσεως πταισμάτων στον πιστό δούλο σου, που καταφεύγει σε σένα.

Συ ο μόνος αγαθός και ελεήμων, που δεν θέλεις τον θάνατον των ανθρώπων, συναρίθμησε το δούλο σου, που προσπίπτει σε σένα, στο χορό των αγίων.

Τώρα που θέλω να βαδίσω το δικό σου δρόμο και να διαλέξω τον σταυροφόρο βίο, αφού με δεχθείς, φιλάνθρωπε, καθάρισέ με από τα προηγούμενα πταίσματα.

Θεοτοκίον.

Μητροπάρθενε αγνή διέλυσες την κατάρα της Εύας, επειδή γέννησες, τον Σωτήρα του κόσμου από τον οποίον πήγασε για όλους ανεξάντλητη ευλογία.

Κάθισμα. Ήχος δ΄. Ταχύ προκατάλαβε.

Όσοι θέλετε να με ακολουθήσετε, λέγει, με προθυμία να αρνηθείτε τις κοσμικές αφορμές ,τούς γονείς που σας γέννησαν, τα παιδιά και τις γυναίκες, τους αδελφούς και τους φίλους, την περιουσία και τα σπίτια, τους συγγενείς και τους δούλους, και να δεχθείτε το αξίωμα των Αποστόλων μου.

Ωδή δ΄. Εισακήκοα Κύριε.

Λόγε του Θεού, μόνε φιλάνθρωπε, δέξε με επιστρέφοντα, όπως τότε τον άσωτον και τον τελώνη.

Έγινες λυτρωτής μας, αφού εξαγόρασες τον κόσμο διά του Σταυρού· γι’ αυτό προσπίπτω σε σένα, σώσε με, Δέσποτα.

Συ που ανάστησες το Λάζαρο από τους νεκρούς, δώσε ζωή, Δέσποτα, και σε μένα που νεκρώθηκα από το κεντρί της αμαρτίας.

Συ που με ξεχώρισες με τη χάρη και το φωτισμό της θεογνωσίας σου, ανάδειξέ με πρόβατο της λογικής σου ποίμνης.

Θεοτοκίον.

Ευλογημένη πάναγνε Δέσποινα, Μητέρα του Θεού, διαφύλαξέ με, με τη προστασία και τη θεία σκέπη σου.

Ωδή ε΄. Ο του φωτός χορηγός.

Με την υπακοή σου, Χριστέ, διέλυσες, ως Θεός, τη δική μας παρακοή και μας έδειξες την είσοδο της Βασιλείας με τη μετάνοια και την πίστη.

Βλέποντάς με που πέρασα τη ζωή μου με αμέλεια, με την προσοχή προσήλωσέ με στην επιμέλεια Χριστέ, αφού μου φορέσεις τον θώρακα της δικαιοσύνης.

Σύ που με την πίστη και το βάπτισμα με καθάρισες από την προγονική κατάρα, καθάρισέ με τώρα με πηγές δακρύων, τον ακάθαρτο από φοβερά παραπτώματα.

Δέσποτα, με το ζωηφόρο σου χέρι στήσε με πάλι όρθιο, που έχω λυγίσει και έχω το βλέμμα προς τη γή, από το βαρύ και θανατηφόρο φορτίο των πταισμάτων.

Θεοτοκίον.

Επειδή είσαι ίσος με τον Πατέρα, κατά την προαιώνια μορφή, έχεις γίνει ίσος με μάς, αφού γεννήθηκες από απειρόγαμη Μητέρα· με τις ικεσίες της, Θεάνθρωπε, σώσέ με.

Ωδή ς΄. Εν αβύσσω πταισμάτων.

Μή παραβλέψεις το πλάσμα σου, Δέσποτα, αλλά με τη χάρη του Σταυρού σου και το τίμιο αίμα σου, που έχυσες από τη θεία σου πλευρά, σώσέ με.

Όπως με έπλασες, ενώ προηγουμένως δεν υπήρχα, έτσι τώρα που κινδυνεύω να χαθώ από τις αμαρτίες μου, αφού με αναζητήσεις σώσέ με, ως αγαθός και εύσπλαχνος ποιμένας.

Να μετέχω των μακαρίων ελπίδων που περιμένουν όλους τους αξίους σου, και να μιμηθώ τη ζωή τους καταξίωσέ με, μόνε φιλάνθρωπε.

Θεοτοκίον.

Δέσποινα, αυτός, που με πάναγνα χέρια μου έδωσε μορφή, πάλι με αναμόρφωσε, που είχα φοβερά παραμορφωθεί, αφού, ως εύσπλαχνος, ολόκληρο με προσέλαβε με τη γέννησή του από σένα.

Κοντάκιον. Ήχος α´ . Τον τάφον σου Σωτήρ.

Σπεύσε να ανοίξεις διάπλατα τις πατρικές σου αγκάλες για μένα. Σπατάλησα τη ζωή μου μέσα στην ασωτεία αποβλέποντας Σωτήρα στον ανεξάντλητο πλούτο της ευσπλαχνίας σου· μή περιφρονήσεις τώρα τη φτωχή μου καρδιά. Προς εσένα, Κύριε, με κατάνυξη κραυγάζω αμάρτησα, Πάτερα, στον ουρανό και σε σένα.

Ωδή ζ´. Εικόνος χρυσής.

Αγαθέ, έχοντας κατευθύνει την πορεία και την καρδιά μου προς εσένα, ανάπλασέ με τον άχρηστο, με την ανακαινιστική δύναμη του Θείου Πνεύματος, αφού ομορφήνεις με τη ομορφιά της αγιοσύνης εμένα που φωνάζω σε σένα ευλογητός είσαι ο Θεός των Πατέρων μας.

Αφού πιάσεις το δεξί μου χέρι, ως αγαθός, κάνε με ικανό να προχωρώ σταθερά σε τρόπους ζωής που σου αρέσουν και να προοδεύω στη τέλεια ζωή, φωνάζοντας σε σένα· ευλογητός είσαι ο Θεός των Πατέρων μας.

Εγώ, ο άθλιος, που με ραθυμία προηγουμένως περνούσα τη ζωή μου, σε σένα το Δεσπότη τώρα πλησιάζω, έχοντας εμπιστοσύνη μόνο στην αγαθότητα και την ευσπλαχνία σου και προσπίπτω κραυγάζοντας· ευλογητός είσαι ο Θεός των Πατέρων μας.

Με το ιστίο του Σταυρού και τις πνοές του θείου Πνεύματος οδήγησέ με προς το λιμάνι του ενδόξου σου θελήματος και προς ουράνια κληρονομιά και αξίωσέ με να ψάλλω σε σένα· ευλογητός είσαι ο Θεός των Πατέρων μας.

Θεοτοκίον.

Πάναγνε, έχεις γεννήσει τον σωτήρα Θεόν και λυτρωτή του κόσμου· αυτόν τώρα παρακάλεσε επίμονα να ντύσει με την ευπρέπεια, τη λαμπρότητα των αρετών και με τη χάρη της ασκήσεως αυτούς που ψάλλουν· είσαι ευλογημένη, που γέννησες το Θεό ως άνθρωπο.

Ωδή η΄. Κάμινος ποτέ.

Έχεις δώσει σε μας νίκη κατά του διαβόλου τον τύπον του Σταυρού σου, με τον οποίον νικούμε τις πανουργίες και τις πονηρές αυθάδειές του κράζοντας· δοξολογείστε όλη η κτίση τον Κύριο.

Φιλάνθρωπε, μας έδωσες τη δυνατότητα να ανανεώνουμε τη χάρη του βαπτίσματος με την εξομολόγηση , με την καθαρή ζωή, με τα δάκρυα και τη γνησιότατη μετάνοια.

Βοήθησε τους δούλους σου, να υποτάξουν τα σαρκικά πάθη στο νου με εγκράτεια και άσκηση, με την αλλαγή των συνηθειών, με αποχή από το χειρότερο και με τη συνεχή τήρηση των εντολών σου.

Με τη βοήθειά σου, την ενέργεια και τη χάρη του θείου σου Πνεύματος ξαναδημιούργησε τα γνωρίσματα της υιοθεσίας σου, ως μόνος καταδεκτικός λόγω της φιλανθρωπίας και της άπειρης χρηστότητάς Σου.

Θεοτοκίον.

Διάλυσε, Πάναγνε, τις επαναλαμβανόμενες αμαρτίες και σχίσε το χειρόγραφο των πταισμάτων αυτού που έρχεται προς το θείο Σχήμα με γαλήνη και ευλάβεια, φυλάσσοντάς τον προσηλωμένο στην ορθόδοξη πίστη.

Ωδή θ’. Ανάρχου γεννήτορος.

Δώσε μου, Λόγε Θεού, τη δύναμη ώστε να ζώ άξια της κλήσεως και του αγίου Σχήματος, αφού εξαλείψεις, πολυέλεε, την ακαθαρσία της αμαρτίας μου και τα σημάδια των παραπτωμάτων με τη θεία σου Χάρη.

Σύ που ονομάζεσαι Σωτήρας, παρακαλώ σώσέ με, που έρχομαι σε σένα με καθαρή καρδιά και αφού αφαιρέσεις το βάρος της κακίας μου, ως μόνος οικτίρμων, με συμπάθεια ανάπαυσέ με , όπως υποσχέθηκες, Παντοδύναμε.

Ο Χριστός, επειδή βέβαια είναι αγαθός και εύσπλαχνος, χαρίζει τώρα θεία χαρίσματα σ’ αυτούς που τον πλησιάζουν, παρέχοντας δωρεά πάναγνης αρετής σε όσους προσέρχονται με μεγάλη ευλάβεια στο θείο θρόνο της χάριτος.

Σύ που έχεις και τη θέληση και τη δύναμη ανάδειξέ μας άξιους υπηρέτες του Ευαγγελίου σου, Λόγε, και καταξίωσέ μας, ζωοδότα, να εκπληρώσουμε τις συμφωνίες που κάναμε μαζί σου, με τη βοήθεια των ευχών των αγίων σου.

Θεοτοκίον.

Παρακάλεσε θερμά τον εύσπλαχνο Υιό σου, Πανάμωμε, ώστε ο προσερχόμενος με πίστη στο θείο Σχήμα να φθάσει με μεγάλη ευλάβεια στο πολυπόθητο τέλος της ασκήσεως· γιατί εσένα την Πανάχραντο έχουμε βοηθό.

Έπειτα ψάλλονται τα Στιχηρά Προσόμοια.

Ήχος β΄. Ότε εκ του ξύλου σε νεκρόν.

Δέσποτα, εμένα που έρχομαι με πίστη σε σένα, αφού με ορθώσεις, καθοδήγησέ με στους δρόμους της δικαιοσύνης σου, ως μόνος εύσπλαχνος· ανόρθωσε Σωτήρα, εμένα τον φοβερά πεσμένο και συντριμμένο από το πλήθος των πταισμάτων μου· γιατί έχοντας εμπιστοσύνη στη δική σου βοήθεια αναλαμβάνω, φιλάνθρωπε, αυτήν την αγγελική ζωή.

Χριστέ, σύ που είσαι η πηγή της ευσπλαχνίας και δεν θέλεις το θάνατο των αμαρτωλών, από αμέτρητο έλεος· σύ που χάρισες τη μετάνοια στους πιστούς που έχουν γνωρίσει την ακατάληπτη οικονομία Σου, δέξε τον προσερχόμενο με προθυμία στο θείο Σχήμα και σώσε αυτόν που καταφεύγει στη φιλανθρωπία Σου.

Δόξα.

Με τη βοήθειά σου, Σωτήρα μου, θα υπερβώ το εμπόδιο που δημιούργησε η αμαρτία μου και θα λυτρωθώ· γιατί σύ πλήρωσες το χρέος μου και με εξαγόρασες από την αιχμαλωσία, φανερώνοντας τον πλούτο της αγαθότητας και θέλησες να προσφέρεις την άβυσσο της ευσπλαχνίας σε όλους όσοι σε υμνούν, φιλάνθρωπε.

Και νύν. Θεοτοκίον.

Όλους τους προστατεύεις, Αγαθή, αυτούς που με πίστη καταφεύγουν στη μεγάλη δύναμή σου· γιατί δεν έχουμε κάθε φορά άλλη μεσιτεία οι αμαρτωλοί προς το Θεό, σε κινδύνους και θλίψεις, εμείς που λυγίζουμε από πταίσματα πολλά. Μητέρα του Θεού του Υψίστου· γι’ αυτό σε σένα προσπίπτουμε· λύτρωσε από κάθε δύσκολη κατάσταση τους δούλους σου.

Σημείωση:

1. «Τα ιερά άμφια που ντύνεται ο μοναχός κατά το τυπικό του πολεμιστή παραμένουν μέσα στο ιερό βήμα και αγιάζονται όλη την προηγούμενη νύκτα, και έτσι εμβάπτονται (όπως το καυτό σίδερο στο νερό) για να αποκτήσουν την αναγκαία σκληρότητα και αντοχή» Ευσταθίου Θεσσαλονίκης, Επίσκεψις βίου Μοναχικού, Εκδόσεις Σαββάλας, σ. 53