Πρώτα στο νηπιαγωγείο και μετά στο γυμνάσιο μαθαίνεις…

«Να είστε συνεχώς έτοιμοι με δεμένο το ζωνάρι στη μέση σας και αναμμένα τα λυχνάρια» (Λουκ. 12,35)

Αυτή είναι η εντολή Εκείνου ο οποίος γνωρίζει τις αδυναμίες του ανθρώπινου πλάσματος, και ο οποίος επιθυμεί το καλό μας περισσότερο και απ’ τον ίδιο τον πατέρα και τη μητέρα μας. Είναι η εντολή του φιλάνθρωπου Κυρίου μας. Όταν ο άνθρωπος δεν είναι «ζωσμένος», τότε ολόκληρο το σώμα του δεν καμπουριάζει; Όταν όμως ζώνεται, το σώμα του δεν στέκεται ευθυτενές, όπως το κερί; Όπως το κερί, λοιπόν, έτσι και η ψυχή μας πρέπει να στέκει ίσια ενώπιον του Θεού. Πώς όμως να στέκουν όρθιες οι ψυχές μας ενώπιον του Θεού, αν αχαλίνωτα σαρκικά πάθη και πόθοι τις βαραίνουν και τις κάνουν τιποτένιες; Να λοιπόν, στις «οσφύες», στην μέση μας,  φωλιάζουν τα κύρια σαρκικά πάθη. Όταν κάποιος περιζώνεται τις οσφύες αυτού, σημαίνει ότι ανασκουμπώνεται, χαλιναγωγεί τα πάθη του και δεν υποδουλώνεται σ’ αυτά. Όμως η χαλιναγώγηση των σωματικών οσφύων δεν είναι ο σκοπός, αλλά μάλλον το μέσον, που μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε για να χαλιναγωγήσουμε εύκολα το νου, την καρδιά και τη θέληση μας. Η σωματική εγκράτεια είναι το στάδιο του νηπιαγωγείου στην πορεία της εκπαίδευσης μας για να διαμορφώσουμε χριστιανικό χαρακτήρα – αργότερα, στο γυμνάσιο, μαθαίνουμε να χαλιναγωγούμε  το νου, να χαλιναγωγούμε την καρδιά και να χαλιναγωγούμε το θέλημα μας. Αν περιζώνουμε το νου μας, οι εμπαθείς σκέψεις δεν θα μπορούν να χωρέσουν στα στενά του περιθώρια. Αν περιζώνουμε την καρδιά μας, οι εμπαθείς επιθυμίες δεν θα μπορούν να βρουν τόπο να παραμείνουν εκεί. Αν περιζώνουμε το θέλημα μας, τότε οι κτηνώδεις και δαιμονικές επιθυμίες θα είναι ανίκανες να βρουν θέση εκεί μέσα.

Αδελφοί, μόνο μέσα από τη στενή και τεθλιμμένη οδό μπορεί κάποιος να εισέλθει στη Βασιλεία του Θεού. Μόνο στη στενότητα του νου, της καρδιάς και του θελήματος μπορούν τα κεριά των αρετών να ανάψουν και οι φλόγες τους ν’ ανέβουν προς το Θεό. Με την εικόνα των αναμμένων κεριών θα έπρεπε να παρομοιάζουμε και να αντιλαμβανόμαστε τις χριστιανικές αρετές.

Ω Κύριε, Αμίαντε και Αναμάρτητε, Εσύ, η έδρα όλων των αρετών, βοήθησε μας να είμαστε περιεζωσμένοι με εγκράτεια και να βαδίζουμε τη στενή οδό προς Εσένα με τις αναμμένες λαμπάδες που Συ έφερες μέσα στον κόσμο.

Ότι Σοι πρέπει πάσα δόξα, τιμή, και προσκύνησις εις τους αιώνας. Αμήν.

 (Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, Ο Πρόλογος της Οχρίδας, Εκδ. ΑΘΩΣ).