Η παρουσία τόσων ανθρώπων θυσίας είναι φως ελπίδος και πηγή χαράς.

του μοναχού Μωυσή Αγιορείτη

 Υπάρχουν ακόμη οι ευγενείς ευεργέτες, οι φιλάνθρωποι χορηγοί, οι σεμνοί ελεήμονες, οι πρόθυμοι εθελοντές. Ο ατομισμός, ο πλουτισμός και η καλοπέραση δεν έχουν κυριεύσει τους πάντες. Πρέπει να αναφερόμαστε και στα θετικά της κοινωνίας μας, για να μην απογοητευόμαστε. Αισιοδοξούμε λοιπόν και ελπίζουμε ακόμη.

Η Εκκλησία της Ελλάδος, παρά τις πολλές κατηγορίες που συχνά δέχεται από διαφόρους, διατηρεί πολυάριθμα κοινωφελή ιδρύματα και έχει καλά οργανωμένες φιλανθρωπικές υπηρεσίες σε ενορίες και μητροπόλεις. Καθημερινά παρέχει σε απόρους σε όλη την Ελλάδα περισσότερα από 35.000 πιάτα φαγητό, μεταξύ των οποίων είναι και μετανάστες, που δεν έχουν τύχει της αναγκαίας κρατικής μέριμνας. Η σημερινή ακίνητη περιουσία της εκκλησίας υπάρχει για την κάλυψη του πλούσιου φιλανθρωπικού της έργου.

Η εκκλησία σήμερα λειτουργεί και συντηρεί: 20 βρεφονηπιακούς-παιδικούς σταθμούς, 84 γηροκομεία-στέγες γερόντων, 13 θεραπευτήρια χρονίως πασχόντων, 30 διάφορα ιδρύματα, 8 ιδρύματα για άτομα με ειδικές ανάγκες, 54 κατασκηνωτικά κέντρα, 33 ιδρύματα νεότητος, 10 νοσοκομεία-ιατρεία, 6 ξενώνες, 36 οικοτροφεία-ορφανοτροφεία, 195 συσσίτια-τράπεζες αγάπης, 44 σχολές αγιογραφίας, 136 σχολές βυζαντινής και ευρωπαϊκής μουσικής, 47 διάφορες σχολές, 35 τράπεζες αίματος, έναν οίκο τυφλών, 13 φοιτητικές εστίες, 7 ιδρύματα ψυχικής υγείας.

Το 2009 η Εκκλησία διέθεσε για επιδόματα για το τρίτο παιδί στη Θράκη 120000 ευρώ. Συνολικά η Εκκλησία της Ελλάδος το παρελθόν έτος διέθεσε για διάφορες φιλανθρωπίες το σημαντικό ποσό των 100.000.000 ευρώ.

Όλα αυτά τα χρήματα τα έδωσαν οι πιστοί, οι εκκλησιαζόμενοι, οι φιλάνθρωποι, επώνυμοι και ανώνυμοι, πλούσιοι και φτωχοί. Άλλοι από το περίσσευμα τους και άλλοι από το υστέρημα τους. Αξιέπαινοι όλοι, ιδιαίτερα όμως οι δεύτεροι.

Ο Χριστός μακάρισε στο Ευαγγέλιο τη χήρα εκείνη που πρόσφερε μόνον ένα ευτελές δίλεπτο, γιατί το έδωσε με την καρδιά της και από το υστέρημα της. Ο Χριστός αγαπά και το λέει καθαρά στο ιερό Ευαγγέλιο την αδιαφήμιστη ελεημοσύνη. Η μυστικότητα στην αγαθοεργία είναι απαραίτητη. Επίσης επ’ ουδενί θα πρέπει να θίγεται, να εκτίθεται, να ντροπιάζεται με υπεροχικό τρόπο του ελεούντος ο ανήμπορος ελεημένος. Δεν επιτρέπεται να απαιτείται η οποιαδήποτε ευγνωμοσύνη από κανέναν που βοηθήσαμε.

Στους πενιχρούς από ειλικρινή αγάπη καιρούς μας, ευτυχώς φυλάγονται ακόμη πρόσωπα που χαλάνε το χουζούρι τους, το ραχάτι τους, την ανεμελιά τους, για να προσφέρουν γλυκό χαμόγελο σε παιδιά και γέροντες σε αρκετά δύσκολες θέσεις.

Η παρουσία τόσων ανθρώπων θυσίας είναι φως ελπίδος, πηγή χαράς και αισιοδοξίας.

(Εκκλησία τ. 5- ένθετο Απογευματινής)