Ένα πιθάρι γεμάτο αγάπη!

Πως  η αγάπη δεν κοιτάζει τα παραπτώματα των άλλων.

Αν είχαμε αγάπη και συμπαθούσαμε και πονούσαμε τον πλησίον μας, δεν θα είχαμε το νου μας στα ελαττώματα του πλησίον, όπως ακριβώς λέει ο Απόστολος Πέτρος: «η αγάπη σκεπάζει πλήθος αμαρτιών» (Α’ Πετρ, δ’ 8) και όπως λέει πάλι ο Απόστολος Παύλος: «η αγάπη δεν βάζει στο νου της το κακό. Όλα τα σκεπάζει…» (Α’ Κορ. ιγ’ 5­6). Και εμείς λοιπόν, όπως είπα, αν είχαμε αγάπη, η ίδια η αγάπη θα σκέπαζε κάθε σφάλμα. Όπως ακριβώς έκαναν οι άγιοι όταν έβλεπαν τα ελαττώματα των ανθρώπων. Γιατί μήπως είναι τυφλοί οι άγιοι και δεν βλέπουν τα αμαρτήματα; Και ποιός μισεί τόσο πολύ την αμαρτία όσο οι άγιοι; Και όμως δεν μισούν εκείνον που αμαρτάνει, ούτε τον κατακρίνουν, ούτε τον αποστρέφονται, αλλά υποφέρουν μαζί του, τον συμβουλεύουν, τον παρηγορούν, τον γιατρεύουν σαν άρρωστο μέλος τού σώματος τους. Κάνουν τα πάντα για να τον σώσουν. Όπως ακριβώς κάνουν οι ψαράδες. Όταν ρίχνουν το αγκίστρι στη θάλασσα και πιάνουν μεγάλο ψάρι και καταλαβαίνουν ότι κτυπιέται δυνατά και κουνιέται πέρα-δώθε, δεν το τραβάνε αμέσως και απότομα -γιατί κόβεται η πετονιά και χάνεται τελείως το ψάρι- αλλά με εξυπνάδα χαλαρώνουν την πετονιά και το αφήνουν να πάει όπου θέλει. Και όταν καταλάβουν ότι εξαντλήθηκαν οι δυνάμεις του και ησύχασε η ορμή του, τότε αρχίζουν πάλι σιγά-σιγά να το τραβούν. Έτσι και οι άγιοι. Με τη μακροθυμία και την αγάπη τραβούν τον αδελφό και δεν τον απωθούν, ούτε τον σιχαίνονται. Και όπως η μητέρα που έχει άσχημο παιδί, δεν το σιχαίνεται, ούτε το αποφεύγει, αλλά με ευχαρίστηση το στολίζει και κάνει ό,τι μπορεί για να το ομορφύνει, έτσι και αυτοί τα πάντα σκεπάζουν, στολίζουν. Φροντίζουν, ώστε και αυτόν που αμαρτάνει να διορθώσουν την κατάλληλη στιγμή, και να μην αφήσουν να πάθει κανένας άλλος κακό εξ αιτίας του, αλλά και οι ίδιοι να προκόψουν περισσότερο στην αγάπη του Χριστού.

Τί έκανε ο αββάς Αμμωνάς όταν ήλθαν εκείνοι οι αδελφοί ταραγμένοι και του είπαν: «Έλα να δεις Γέροντα, ότι βρίσκεται γυναίκα στο κελλί αυτού εδώ του αδελφού»; Πόση μεγάλη ευσπλαχνία έδειξε! Πόση αγάπη είχε η άγια εκείνη ψυχή! Επειδή βέβαια κατάλαβε ότι έκρυψε ο αδελφός τη γυναίκα κάτω από το πιθάρι, πήγε και κάθησε πάνω απ’ αυτό και τους είπε να ψάξουν σ’ όλο το κελλί. Και αφού δεν τη βρήκαν τους λέει: «Ο Θεός να σας συγχωρήσει». Και τους ντρόπιασε και τούς βοήθησε να μην πιστεύουν εύκολα κατηγορίες για τον πλησίον. Και επί πλέον συνέτισε και εκείνον, επειδή όχι μόνον κάλυψε, μετά το Θεό την αμαρτία του, αλλά και επειδή τον διόρθωσε, μόλις βρήκε την κατάλληλη ευκαιρία. Γιατί μόνο που του κράτησε το χέρι, αφού έβγαλε τους άλλους έξω.

και του είπε: «Φρόντισε για την ψυχή σου, αδελφέ μου», αμέσως ντράπηκε, ήρθε σε συναίσθηση και κατανύχτηκε ο αδελφός. Αμέσως επέδρασε στη ψυχή του η φιλανθρωπία και η συμπάθεια του Γέροντα.

Ας αποκτήσουμε λοιπόν και εμείς αγάπη, ας αποκτήσουμε ευσπλαχνία για τον πλησίον.

(Αββάς Δωρόθεος)