Οι δύο λύπες
4 Μαρτίου 2010
Αγίου Νικολάου Αχρίδος
Μου γράφεις, ότι μια ανεξήγητη και ανυπέρβλητη θλίψη σε τυραννάει. Έχεις υγεία. Το σπίτι σου είναι γεμάτο. Η ψυχή σου όμως είναι άδεια, είναι γεμάτη από ΜΑΥΡΗ ΘΛΙΨΗ.
Πήγες σε παραθαλάσσια μέρη. Σε διασκεδάσεις και χαρές. Όλα αυτά όμως χειροτέρεψαν την κατάσταση. Η θλίψη σου έγινε μεγαλύτερη.
Πρόσεξε! Αυτή η θλίψη είναι επικίνδυνη αρρώστια της ψυχής.
Ο Απόστολος Παύλος μιλάει για την λύπη κατά Θεόν, που οδηγεί στην μετάνοια. και για την λύπη κατά κόσμον, που κρύβει μέσα της τον θάνατο. Εσύ -είναι φανερό- έχεις την δεύτερη.
* Η κατά Θεόν λύπη λυτρώνει τον άνθρωπο. Αιτία αυτής της λύπης είναι η ενθύμηση των αμαρτιών μας. Ο άνθρωπος θυμάται τις αμαρτίες του και ζητά ει το έλεος και την βοήθεια του Θεού. Και εξ αιτίας της αγάπης του για τον Θεό λυπάται όταν βλέπει, ότι κάποιος ξέφυγε από τον δρόμο του Θεού.
Όμως αυτή η λύπη οδηγεί στην χαρά. Ο Απόστολος Παύλος λέει, ότι οι πραγματικοί δούλοι του Χριστού είναι «λυπούμενοι, αεί δε χαίροντες». Αυτή η χαρά τους μέσα στη θλίψη προέρχεται από το ότι αισθάνονται κοντά τους τον Θεό. Έτσι παίρνουν παρηγοριά από Αυτόν. Λέει και ο Ψαλμωδός Δαβίδ: «Εμνήσθην του Θεού και ευφράνθην».
* Η κοσμική λύπη μοιάζει με τα σύννεφα που εμποδίζουν τον ήλιο να λάμπη και να θερμαίνη. Το ίδιο και η δική σου λύπη. Μαύρο σύννεφο είναι, που σου κρύβει το φως. και σου στερεί την ζεστασιά της παρουσίας του Θεού.
Γι’ αυτό πρέπει να κάνεις μια λεπτομερή και ακριβή εξομολόγηση. Να τα ειπείς όλα. Ακόμη και αυτά που τα θεωρείς μικρές αμαρτίες. Να μετανοήσεις και να κλάψεις, γι’ αυτές. Γιατί αυτές είναι που σαν αράχνες σου κατατρώγουν την καρδιά. Αυτός είναι ο λόγος που σε εξουσιάζουν δαιμονικές δυνάμεις. Δαιμονικοί λογισμοί….
Στήριξε την ελπίδα σου μόνο στον Χριστό. Και ο Χριστός βλέποντας την πίστη σου θα σου χαρίσει γρήγορα την χαρά. Θα σου δώσει τέτοια χαρά, που καμμιά δύναμη, ούτε ανθρώπινη, ούτε δαιμονική, δεν θα μπορέσει να στην αφαιρέσει.
Για την ΜΕΤΑΝΟΙΑ, την μοναδική λύση στα αδιέξοδά μας”
ΕΚΔΟΣΕΙΣ «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ»
