Δεν σταματά νωρίτερα, ούτε ξεγελιέται…

«ΟΙ ΤΑ ΧΕΡΟΥΒΕΙΜ ΜΥΣΤΙΚΩΣ ΕΙΚΟΝΙΖΟΝΤΕΣ»

Με την ανάγνωση του ιερού Ευαγγελίου τελειώνει το πρώτο μέρος της θείας Λειτουργίας. Με τη Μεγάλη Είσοδο αρχίζει το δεύτερο μέρος, το οποίο είναι το Μυστήριο της θείας Ευχαριστίας.

Μεγάλη Είσοδο ονομάζουμε μία σειρά από ύμνους, ευχές και πράξεις του Λειτουργού ιερέα και του Λαού. Όλες αυτές οι ευχές και η μεταφορά των τιμίων Δώρων από την αγία Πρόθεση στην αγία Τράπεζα, συμβολίζουν την είσοδο του Ιησού Χριστού στην αγία Πόλη όπου προσέρχεται για να θυσιαστεί υπέρ της του κόσμου ζωής και σωτηρίας. Ο λαός αρχίζει να ψάλλει τον χερουβικό Ύμνο: «Οι τα Χερουβίμ μυστικώς εικονίζοντες και τη ζωοποιώ Τριάδι τον τρισάγιον ύμνον προσάδοντες, πάσαν την βιοτικήν αποθώμεθα μέριμναν. Ως τον Βασιλέα των όλων υποδεξόμενοι, ταις αγγελικαίς αοράτως δορυφορούμενον τάξεσιν. Αλληλούια».

Η αγία μας Εκκλησία μας καλεί να προετοιμαστούμε για να μπορέσουμε να συμπορευτούμε με το Χριστό στην οδό του Μαρτυρίου και να σταθούμε κοντά Του στο Σταυρό, μαζί με την Παναγία Μητέρα Του και τον μαθητή της αγάπης Ιωάννη. «Ας αποθέσουμε τη στιγμή αυτή, λέει ο ύμνος, κάθε μέριμνα βιοτική, γιατί πρόκειται να υποδεχτούμε τον Βασιλέα των όλων». Για να μπορέσουμε να εισοδεύσουμε, να μπούμε δηλαδή, μαζί με τον Χριστό στην αγία Πόλη, πρέπει να βγούμε από τον κόσμο των βιοτικών πραγμάτων. Λέει ο ιερός Χρυσόστομος: «Βγήκαν από την Περσία οι Μάγοι για να πάνε να προσκυνήσουν το Χριστό. Βγες και συ από τα βιοτικά πράγματα και βάδισε προς τον Ιησού».

Ο άγιος Ιωάννης μας υποδεικνύει και τη δύναμη που πρέπει να χρησιμοποιήσουμε για να βγούμε από τα πρόσκαιρα και ορατά. Είναι ο πόθος του Θεού: «Εάν κάποιος φλέγεται μέσα του από την αγάπη προς το Θεό, δεν ανέχεται να βλέπει πλέον αυτά που υποπίπτουν στην αντίληψη των σωματικών οφθαλμών. Αλλά αφού απέκτησε άλλους οφθαλμούς, εννοώ τους οφθαλμούς της πίστεως, πάντοτε τα ουράνια φαντάζεται και προς αυτά έχει στραμμένη τη σκέψη του. Και ενώ βαδίζει στη γη είναι σαν να ζει στον ουρανό… Και επειδή επιθυμεί να ανέβει από τη γη στον ουρανό, δεν σταματά νωρίτερα, ούτε ξεγελιέται από κάποιο ορατό πράγμα, μέχρι ότου μπορέσει να ανεβεί στην ίδια την κορυφή».

Ο ιερός Χρυσόστομος λέει ότι «η ψυχή που δεν έμαθε να καταφρονεί τα μικρά και τα βιοτικά, δεν θα μπορέσει να θαυμάσει τα ουράνια». Και εκείνοι που γεύθηκαν τη χάρη των ουρανίων μας προτρέπουν: «Αδελφοί, κανένας να μην μπει στον ιερό Ναό έχοντας βιοτικές φροντίδες ή περισπασμούς ή φόβους. Αλλά αφού όλα αυτά τα αφήσουμε έξω, μπροστά στις πύλες του ιερού Ναού, τότε ας μπούμε όλοι μέσα. Διότι μπαίνουμε στα ανάκτορα των ουρανών, πατούμε τόπους που αστράφτουν».

Σ’ αυτούς τους αστραφτερούς τόπους μετέφερε τον λειτουργό παπα-Τύχωνα ο φύλακας άγγελός του  την ώρα του Χειρουβικού. Έλεγε με τα λίγα ελληνικά του ο ρώσος ιερέας: «Την ώρα του Χερουβικού φύλακας άγγελος κατεβάσει». Διαπίστωνε τότε ο άγιος του Θεού ότι βρισκόταν στην μέση της θείας Λειτουργίας και έπρεπε να συνεχίσει: «Πω, πω! Εγώ λειτουργήσει!». Και συνέχιζε τη θεία Λειτουργία. «Γέροντα, τον ρώτησαν, τί έβλεπες και τί άκουγες την μισή εκείνη ώρα;» Και ο Γέροντας απάντησε: «Χερουβείμ -Σεραφείμ δοξολογούσε Θεό».

 (Ιερομ. Γρηγορίου, Ο Εκκλησιασμός, Εκδ. Κελίου αγ. Ιωάννης ο Θεολόγος, Αγιον Όρος, 1992, σελ. 28-50).