Ο πατήρ Ιάκωβος Τσαλίκης, Ηγούμενος της Ιεράς Μονής Οσίου Δαβίδ Ευβοίας, όπως τον γνώρισα (1)

VatopaidiFriend: Θα αναρτήσουμε στο Ιστολόγιό μας κείμενα από τοι βιβλίο του μακαρίστού π. Δημητρίου Τζούμα ο οποίος για αρκετά χρόνια είχε τον Γέροντα πνευματικό και εξομολόγό του. Στη συνέχεια θα πρέπει να αναφέρουμε λίγα λόγια για τον ίδιο τον συγγραφέα.

Ο π. Δημήτριος γεννήθηκε στη Χίο την 1η Ιουλίου του 1924.

Ο πατέρας του είχε καταγωγή από την Αγία Παρασκευή της Μικράς Ασίας και η μητέρα του από την Χίο. Πέρασε τα παιδικά και εφηβικά του χρόνια στη Χίο, όπου τελείωσε το Γυμνάσιο. Στη συνέχεια σπούδασε στη Νομική Σχολή Αθηνών.

Το 1954 διορίσθηκε ως Δικαστικός Πάρεδρος στο Πρωτοδικείο Πειραιώς. Υπηρέτησε τη Δικαιοσύνη επί 40 χρόνια, εκ των οποίων τα δέκα τελευταία στον Άρειο Πάγο.

Συνταξιοδοτήθηκε το 1991 με το βαθμό του Αρεοπαγίτη. Το 1997 χειροτονήθηκε διάκονος και εν συνεχεία ιερέας από τον Σεβασμιότατο Μητροπολίτη Νικοπόλεως και Πρεβέζης κ.κ. Μελέτιο. Ενώ ήταν ακόμη Δικαστικός Λειτουργός, πριν τριάντα περίπου χρόνια, ίδρυσε την άτυπη «Ομάδα Αγάπης Δικαστικών», μέσα από την οποία ανέπτυξε πολύ μεγάλη ιεραποστολική και φιλανθρωπική δράση, με ιδιαίτερη μέριμνα για τους φυλακισμένους στον χώρο των φυλακών Κορυδαλλού, όπου εξομολογούσε και τελούσε Θείες Λειτουργίες μέχρι τις τελευταίες μέρες της ζωής του.

Αναπαύθηκε στις 17-11-2008».

Πρόλογος

Σκέφθηκα πολύ για να γράψω αυτό το βιβλίο. Γι΄αυτό άργησα πολύ και προβληματίστηκα περισσότερο. Έπρεπε να το είχα γράψει από καιρό. Γιατί τώρα κατάλαβα, πώς, όσα πραγματικά περιστατικά και βιώματα μου ενεπιστεύετο ο Γέροντας, μαζί με τις υποθήκες και διδαχές του, δεν μου τα έλεγε τυχαία, ενημερωτικά, αλλά για να ΄ρθούν κάποτε στην δημοσιότητα και να αποτελέσουν την πνευματική του διαθήκη, την πνευματική του κληρονομιά. Για το καλό των πνευματικών του παιδιών, πού είναι πολλά, και όλου του κόσμου.

Δίσταζα όμως, γιατί… πρώτη φορά γράφω τέτοιο βιβλίο. Καίτοι σε όλη μου τη ζωή διαβάζω και γράφω. Επί σαράντα δε χρόνια δικαστικές αποφάσεις, διά ταύτα και επειδή, ως δικαστικός λειτουργός. Δουλειά υπεύθυνη και δύσκολη.

Άλλωστε, για τον π. Ιάκωβο έχουν γράψει άλλοι αξιόλογοι συγγραφείς. Μάλιστα και γεγονότα, σε ορισμένες εκδόσεις, πού εγώ τους έχω αφηγηθεί.

Αρνητικοί παράγοντες ήταν οι υποχρεώσεις μου ως νέου Πρεσβυτέρου και οι σκέψεις ότι ο Γέροντας δεν ήθελε δημοσιότητα, δεν ήθελε προβολή. Ούτε συζητήσεις και θόρυβο γύρω από το όνομά Του. «Κύριος υπερηφάνοις αντιτάσσεται, Ταπεινοίς δε δίδωσι χάριν», έλεγε. Ούτε χρήματα και χρηματικές συναλλαγές επεδίωκε για τον εαυτό του, πού συχνά και από ταπείνωση, αποκαλούσε «ένα αγράμματο καλόγερο».

Θετικοί παράγοντες ήταν οι συμβουλές και οι παραινέσεις του κόσμου, γνωστού και άγνωστου, πού με ρωτούσε «πότε θα γράφετε, π. Δημήτριε, για τον Γέροντα Ιάκωβο, πού σας αγαπούσε τόσο πολύ και σας είχε κοντά του;».

Πρώτη, πριν από χρόνια, μία μοναχή από την ιερά Μονή Αναλήψεως του Σωτήρος στην Πρώτη Σερρών, η οποία σε τηλεφωνική επικοινωνία μου είπε: «Μην αφήσετε να χαθούν όσα σας έχει εμπιστευθεί ο πατήρ Ιάκωβος, γιατί αποτελούν την πνευματική του κληρονομιά».

Πριν δύο χρόνια, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Σερρών και Νιγρίτης κ.κ. Θεολόγος, διακεκριμένος και εκλεκτός Ιεράρχης, σε σύντομη παραμονή μου στις Σέρρες για ομιλία, μου είπε: «Πατέρα Δημήτριε, προχωρήσετε στην έκδοση του βιβλίου σας διά τον Γέροντα Ιάκωβο Τσαλίκη και η Μητρόπολη μας θα σας βοηθήσει». Γιατροί, ευσεβείς Χριστιανοί, οικογενειάρχες, πνευματικά τέκνα του Γέροντα, αλλά και άλλοι με ρωτούν: «Τί έγινε με το βιβλίο για τον Γέροντα Ιάκωβο, Πατέρα Δημήτριε;».

Τέλος, στις 25.1.2007, όταν τελείωσε η σύναξις της χριστιανικής ομάδος Αγάπης Δικαστικών Λειτουργών στο Διορθόδοξο κέντρο της Ιεράς Μονής Κοιμήσεως της Θεοτόκου Παλαιάς Πεντέλης, μία άγνωστη κυρία, έξω από το Καθολικό, μου εφώναξε: «Τί έγινε Πατέρα Δημήτριε· θα κυκλοφορήσει επί τέλους το βιβλίο σας για τον Γέροντα Ιάκωβο;» Της απήντησα: «Θα κυκλοφορήσει ασφαλώς, αλλά δεν γνωρίζω πότε».

Τότε είπα, πώς πρέπει να προχωρήσω, γιατί γνωστός και άγνωστος κόσμος το περιμένει, ασφαλώς και ο πατήρ Ιάκωβος.

Έτσι, έκανα το σταυρό μου, επικαλέστηκα τον φωτισμό του Κυρίου, πήρα την ευλογία από τον σημερινό Ηγούμενο της Μονής Πατέρα Κύριλλο, άξιο κατά πάντα διάδοχο του Μακαριστού Γέροντα, και έχοντας μπροστά μου, επάνω στο γραφείο, δεξιά την εικόνα του Χρίστου και αριστερά της Παναγίας και στο μέσον μία φωτογραφία του πατρός Ιακώβου, που με το δεξί χέρι ευλογεί και το αριστερό κρατεί ποιμαντική ράβδο, άρχισα να γράφω.

Και θα γράψω γεγονότα πού μου έχει διηγηθεί και εκμυστηρευθεί ο Γέροντας και άλλα τα οποία υπέπεσαν στην αντίληψή μου στην Ιερά Μονή του Οσίου Δαβίδ. Με βάση την αλήθεια και χωρίς υπερβολές, φαντασιώσεις και εγκωμιαστική διάθεση. Με απλότητα, σαφήνεια και ειλικρίνεια, όπως απλός, σαφής και ειλικρινής ήταν, σε όλη του την ζωή, ο Γέροντας. Αλλά -θά γράψω- και απόψεις και πεποιθήσεις του πού συμπίπτουν απολύτως με τις απόψεις και πεποιθήσεις τις ιδικές μου και διά την αλήθειαν των οποίων δεν έχω την παραμικρή αμφιβολία και επιφύλαξη. Γεγονότα δικά μου, έστω και αληθινά, δεν θα προσθέσω. Αντιθέτως θα παραλείψω ελάχιστα, πού κρίνω πώς δεν πρέπει ακόμη να ΄ρθούν στη δημοσιότητα, από σεβασμό στη μνήμη του Γέροντα, τα πνευματικά του παιδιά και τους αναγνώστες του βιβλίου, και με γραμμή-πορεία πού χαράσσουν οι λέξεις «πίστη», «αγάπη», «υπομονή», «ταπείνωση», πού εχάραξε και ακολούθησε σε όλη του τη ζωή ο Γέροντας.

Το βιβλίο αυτό είναι γραμμένο για όσους θέλουν να το διαβάσουν, διανοουμένους, διαφωτιστές, θετικιστές. Μακάρι να το διαβάσουν, βέβαιοι ότι διαλαμβάνει μόνον αλήθειες. Αλλά και για ταπεινούς ανθρώπους, ευσεβείς Χριστιανούς και κυρίως για τα πνευματικά παιδιά του Γέροντα, τα οποία είναι πάρα πολλά, θα τα βοηθήσει δε να κατανοήσουν και εμβαθύνουν στην προσωπικότητά του (Γέροντα).

Δεν αποβλέπει σε πορισμό οικονομικού οφέλους. Το αντίθετο θα αποτελούσε έλλειψη σεβασμού στη μνήμη του, εκ μέρους μου.

Γι΄αυτό θα εκδοθεί δαπάναις μου και θα δίδεται ως ευλογία (δωρεάν) σε όσους το ζητήσουν και επιθυμούν να το αποκτήσουν και να το διαβάσουν.

Πηγή: Δημητρίου Αλεξ. Τζούμα, Πρωτοπρεσβυτέρου – Αρεοπαγίτου ε.τ., Ο π. ΙΑΚΩΒΟΣ ΤΣΑΛΙΚΗΣ όπως τον γνώρισα, σελ. 5-9, έκδοσις β’, Αθήνα 2008