Στον Αγιορείτη μοναχό για την προστάτιδα του Αγίου Όρους – Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς

Γιατί θλίβεστε εσείς οι Αγιορείτες; Και γιατί οι ψυχές σας είναι λυπημένες; Μήπως σας πιέζουν οι άνθρωποι; Κοιτάξτε τα πεύκα του Άθωνα, εκεί όπου υπάρχει περισσότερη στενότητα πόσο ψηλά, ίσια και λεία είναι.

Εσείς γνωρίζετε την αλήθεια και από την αλήθεια έχετε την εσωτερική ελευθερία. Και από την αλήθεια και από την ελευθερία έρχεται η ησυχία της ψυχής. Από την ησυχία της ψυχής πηγάζει η χαρά. Εσείς ήσασταν οι φορείς της χαράς και οι σπορείς της παρηγοριάς στα Βαλκάνια μέσω πολλών αιώνων. Αλλά εσείς να ζητάτε τώρα τη χαρά και την παρηγοριά από μας, οι οποίοι ζούμε στα δίχτυα του κόσμου;

Όλος ο κόσμος δεν μπορεί να σας δώσει ούτε κομματάκι από την παρηγοριά, που δίνει η αθάνατη Βασίλισσά σας, η πρώτη κόρη του Βασιλιά. Όλες οι ονομασίες των πολυάριθμων εικόνων της σημαίνουν τη χαρά και την παρηγοριά. Ξέρετε πως ο Κύριος προφήτευσε στους αποστόλους: «Κλαύσετε και θρηνήσετε υμείς, ο δε κόσμος χαρήσεται, υμείς δε λυπηθήσεσθε» (Ιωάν. 16, 20). Μήπως οι απόστολοι ήταν τίποτα άλλο από ταξιδιώτες ασκητές; Όλος ο κόσμος ήταν το μοναστήρι τους. Αλλά σ’ αυτό το μεγάλο μοναστήρι ο καθένας απ’ αυτούς είχε από ένα κελί, στο οποίο ο κόσμος με τα σκάνδαλά του και τις φουρτούνες δεν είχε είσοδο. Μέσα στις καρδιές τους, σαν σε κλειδωμένα κελιά, κρατούσαν την αλήθεια και την ελευθερία, την ησυχία και τη χαρά. Σ’ αυτά τα κρυμμένα κελιά οι ψυχές τους συναντιόνταν με το Πνεύμα του Ζωοδότη Θεού. Γι’ αυτό και μπορούσαν άφοβα να στέκουν επάνω στις σκοτεινές κορυφές του κόσμου και σαν φωτεινές λαμπάδες να λάμπουν με την αλήθεια και τη χαρά.

Κι εσείς είστε στο Άγιον Όρος, σαν σε ήσυχο λιμάνι απέναντι στον κόσμο. Παρόλο που είστε ακίνητοι σ’ αυτό τον τόπο, το φως της αλήθειά σας και η ευωδία των προσευχών σας γίνεται αισθητή στον κόσμο. Είστε προσκολλημένοι σ’ αυτόν τον βράχο, που λέγεται Άγιον Όρος, όπως οι στηλίτες στη στήλη, όντως όλοι σας είστε στηλίτες.

Εάν καμιά φορά οι τρικυμίες του κόσμου χτυπούν στη στήλη σας, εσείς θα φοβηθείτε; Κοιτάξτε, πως τα άσπρα κύματα με βρυχηθμό χτυπούν τον Άθωνα και διασπώνται φεύγοντας πάλι πίσω. Έτσι και τα αδύναμα κύματα της κοσμικής μοχθηρίας χτυπούν στις άγιες οικογένειές σας, αλλά πάλι σαν ντροπιασμένα επιστρέφουν στη ροή τους. Με το δυνατό σκήπτρο Της τα εμποδίζει η Οδηγήτρια.

Όταν οι άνθρωποι σας πιέζουν και σας ενοχλούν, εσείς μην κοιτάτε τους ανθρώπους αλλά Αυτήν, την πεντακάθαρη Στρατηγό σας. Εκείνη ξέρει να εκκαθαρίζει όλους τους εχθρούς του κράτους Της, του αξιώματός Της. Έχετε διαβάσει, πως Εκείνη από τους αρχαίους χρόνους τιμωρούσε αυστηρά τους επιτιθέμενους στο Άγιον Όρος.

Θυμάστε, πως σας σκέπαζε στην αγκαλιά Της τον καιρό του Παγκόσμιου Πολέμου. Πιο επιμελημένα απ’ ότι το χελιδόνι τα χελιδονάκια. Και είναι οι άνθρωποι κάποιοι φοβεροί εχθροί, για να τους φοβηθείτε; Το χόρτο και η σκόνη, πνεύματα της μοχθηρίας κάτω από τον ουρανό, με τα οποία εσείς, καλά ζωσμένοι, μπορείτε να παλεύετε.

Και όταν η Δέσποινά σας, σας σώζει από τα αγριεμένα δαιμόνια, που δεν κοιμούνται ποτέ, άραγε δε θα σας σώσει από την τιποτένια ανθρώπινη μοχθηρία; Και σας εννοούσε ο προφήτης όταν προφήτευε, ότι θα παρουσιάσουν τις κοπέλες στον τσάρο ακολουθώντας εκείνη. Εκείνη είναι η πρώτη κόρη του Βασιλιά, ενώ οι ψυχές σας κοπέλες, οι οποίες την ακολουθούν μέχρι τον θρόνο του βασιλιά των βασιλέων. Το χέρι Της σας οδηγεί, το ράσο Της σας σκεπάζει, τα μάτια Της σας κοιτούν, η αγάπη Της σας ζεσταίνει, το παράδειγμά Της σας ενθαρρύνει. Μακάριοι εσείς, ακούραστοι δοξάζετε τον Θεό! Μακάριοι εσείς, εκλεγμένοι πολίτες του κράτους της Θεοτόκου! Εκείνη από σας δεν ζητά κανέναν φόρο, αλλά ζητά σαν δώρο τρία χρυσά νομίσματα από τον φλέγοντα χρυσό. Το πρώτο χρυσό νόμισμα είναι η καθαρότητα της κοπέλας (δηλαδή της ψυχής σας). Το δεύτερο χρυσό νόμισμα είναι η ταπεινοφροσύνη της. Το τρίτο χρυσό νόμισμα είναι η υπακοή της. Γι’ αυτά τα τρία δώρα της κοπέλας Εκείνης σας υπόσχεται να σας υψώσει από το Άγιον Όρος της γης στο Άγιον Όρος των Ουρανών.

Γιατί, λοιπόν, θλίβεστε Αγιορείτες; Γιατί θλίβεστε με τον πόλεμο που δέχεστε; Γιατί θλίβεστε από την καθημερινή λάσπη που σας πετούν; Γιατί θλίβεστε με τον άδικο πόλεμο που σαν κάνουν; Και γιατί οι ψυχές σας είναι λυπημένες;

Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς

«Δρόμος δίχως Θεό δεν αντέχεται…»

Εκδόσεις «Εν πλώ»

Πηγή: http://paparokades.blogspot.com/2010/02/blog-post_22.html