Πατριαρχική και Συνοδική Εγκύκλιος επί τη Κυριακή της Ορθοδοξίας

Αριθμ. Πρωτ. 213

(21 Φεβρουαρίου 2010)

+ Β Α Ρ Θ Ο Λ Ο Μ Α Ι Ο Σ

ΕΛΕΩ ΘΕΟΥ

ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ – ΝΕΑΣ ΡΩΜΗΣ

ΚΑΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ

ΠΑΝΤΙ ΤΩ ΠΛΗΡΩΜΑΤΙ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ, ΧΑΡΙΣ ΕΙΗ ΚΑΙ ΕΙΡΗΝΗ

ΠΑΡΑ ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΟΣ ΚΑΙ ΚΥΡΙΟΥ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ,

ΠΑΡ’ HΜΩΝ ΔΕ ΕΥΧΗ, ΕΥΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΣΥΓΧΩΡΗΣΙΣ

Η Αγιωτάτη Ορθόδοξος Εκκλησία μας εορτάζει σήμερον την κυριώνυμον ημέραν της, και η Μήτηρ Εκκλησία της Κωνσταντινουπόλεως, από το ιστορικόν και μαρτυρικόν της Kέντρον, το Οικουμενικόν Πατριαρχείον μας, απευθύνει την ευλογίαν, την στοργήν και την αγάπην της προς όλα τα ανά τον κόσμον πιστά και αφωσιωμένα πνευματικά της τέκνα, και τα καλεί να εορτάσουν μαζί της νοερώς.

Ας είναι το όνομα του Κυρίου ευλογημένον! Όσοι προσεπάθησαν διά μέσου των αιώνων να εξαφανίσουν την Εκκλησίαν με ποικίλους φανερούς και αφανείς διωγμούς˙ όσοι επεχείρησαν να την νοθεύσουν με την αιρετικήν διδασκαλίαν των˙ όσοι επεδίωξαν να την φιμώσουν και να της στερήσουν την φωνήν και μαρτυρίαν της εις τον κόσμον˙ όλοι αυτοί απέτυχαν. Τα νέφη των Μαρτύρων, τα δάκρυα των Οσίων και αι προσευχαί των Αγίων την σκεπάζουν νοερώς και την προστατεύουν, ο δε Παράκλητος, το Πνεύμα της αληθείας, την οδηγεί εις πάσαν την αλήθειαν.

Με συναίσθησιν του χρέους και της ευθύνης του, παρά τα εμπόδια και τάς δυσκολίας, το Οικουμενικόν Πατριαρχείον, ως η πρωτόθρονος Εκκλησία της Ορθοδοξίας, μεριμνά διά την διαφύλαξιν και εδραίωσιν της ενότητος της Ορθοδόξου Εκκλησίας, ώστε με ένα στόμα και μίαν καρδίαν να ομολογήται η Ορθόδοξος πίστις των πατέρων μας εις κάθε εποχήν και εις τάς ημέρας μας. Διότι η Ορθοδοξία δεν είναι μουσειακός θησαυρός, διά να συντηρήται, αλλά πνοή ζωής, διά να μεταδίδεται και ζωογονή τους ανθρώπους. Η Ορθοδοξία είναι πάντοτε επίκαιρος, αρκεί να την προβάλλωμε με ταπεινοφροσύνην και να την ερμηνεύωμε λαμβάνοντες υπ όψιν τάς αναζητήσεις και τάς υπαρξιακάς ανάγκας του ανθρώπου εις κάθε εποχήν και πολιτισμικόν περίγυρον.

Προς τον σκοπόν αυτόν η Ορθοδοξία πρέπει να ευρίσκεται εις διαρκή διάλογον με τον κόσμον. Η Ορθόδοξος Εκκλησία δεν φοβείται τον διάλογον, διότι και η αλήθεια δεν τον φοβείται. Αντιθέτως, εάν η Ορθοδοξία κλεισθή εις τον εαυτόν της και δεν διαλέγεται με τους εκτός αυτής, όχι μόνον θα αποτύχη εις την αποστολήν της, αλλά και θα μετατραπή από «καθολική» και «κατά την οικουμένην» Εκκλησία που είναι, εις μίαν εσωστρεφή και αυτάρεσκον ομάδα, εις ένα «γκέττο» εις το περιθώριον της ιστορίας. Διά τον λόγον αυτόν και οι μεγάλοι Πατέρες της Εκκλησίας μας ουδέποτε εφοβήθησαν τον διάλογον με τον πνευματικόν περίγυρον της εποχής των, ακόμη και με τους ειδωλολάτρας φιλοσόφους των χρόνων των, και με τον τρόπον αυτόν επηρέασαν και διεμόρφωσαν τον πολιτισμόν της εποχής των και μας παρέδωσαν μίαν Εκκλησίαν αληθινά οικουμενικήν.

Τον διάλογον αυτόν με τον έξω κόσμον καλείται να συνεχίση και σήμερον η Ορθοδοξία, διά να δώση και πάλιν την μαρτυρίαν της και την ζωογόνον πνοήν της πίστεώς της. Ο διάλογος αυτός όμως δεν είναι δυνατόν να φθάση εις τον έξω κόσμον, αν δεν περάση πρώτα από όσους φέρουν το όνομα του χριστιανού. Οφείλομεν πρώτον να συνομιλήσωμεν οι χριστιανοί μεταξύ μας και να λύσωμεν τάς διαφοράς μας, διά να είναι αξιόπιστος η μαρτυρία μας προς τον έξω κόσμον. Η προσπάθεια διά την ενότητα των χριστιανών είναι θέλημα και εντολή του Κυρίου, ο Οποίος προ του Πάθους Του προσηύχετο προς τον Πατέρα «ίνα πάντες (οι μαθηταί Του) εν ώσιν, ίνα ο κόσμος πιστεύση ότι σύ με απέστειλας» (Ιωάν. 17, 21). Δεν είναι δυνατόν ο Κύριος να αγωνιά διά την ενότητα των χριστιανών και ημείς να μένωμεν αδιάφοροι. Τούτο θα αποτελούσε εγκληματικήν προδοσίαν και παράβασιν της εντολής Του.

Ακριβώς δι αυτούς τους λόγους, το Οικουμενικόν Πατριαρχείον με την σύμφωνον γνώμην και συμμετοχήν όλων των κατά τόπους Ορθοδόξων Εκκλησιών διεξάγει από πολλών δεκαετιών πανορθοδόξους επισήμους θεολογικούς διαλόγους μετά των μεγαλυτέρων χριστιανικών Εκκλησιών και Ομολογιών. Σκοπός αυτών των διαλόγων είναι να συζητηθούν με πνεύμα αγάπης όλα όσα χωρίζουν τους χριστιανούς τόσον εις την πίστιν των όσον και εις την οργάνωσιν και ζωήν της Εκκλησίας.

Τους διαλόγους αυτούς και κάθε προσπάθειαν ειρηνικών και αδελφικών σχέσεων της Ορθοδόξου Εκκλησίας με τους άλλους χριστιανούς πολεμούν σήμερον, δυστυχώς, και μάλιστα με φανατισμόν απαράδεκτον διά το Ορθοδόξον ήθος, ωρισμένοι κύκλοι που διεκδικούν διά τον εαυτόν των αποκλειστικώς τον τίτλον του ζηλωτού και υπερασπιστού της Ορθοδοξίας. Ωσάν να μή ήσαν Ορθόδοξοι όλοι οι Πατριάρχαι και αι Ιεραί Σύνοδοι των Ορθοδόξων Εκκλησιών, οι οποίοι ομοφώνως απεφάσισαν και στηρίζουν αυτούς τους διαλόγους, οι πολέμιοι κάθε προσπαθείας αποκαταστάσεως της ενότητος μεταξύ των χριστιανών υψώνουν τους εαυτούς των υπεράνω των Επισκοπικών Συνόδων της Εκκλησίας με κίνδυνον να δημιουργήσουν σχίσματα μέσα εις την Ορθοδοξίαν.

Εις την πολεμικήν των αυτήν οι επικρίνοντες την προσπάθειαν αποκαταστάσεως της ενότητος των χριστιανών δεν διστάζουν ακόμη και να διαστρέφουν την πραγματικότητα, διά να παραπλανήσουν και εξεγείρουν τον πιστόν λαόν. Έτσι, αποσιωπούν το γεγονός ότι οι θεολογικοί διάλογοι διεξάγονται με ομόφωνον απόφασιν όλων των Ορθοδόξων Εκκλησιών, και επιτίθενται μόνον κατά του Οικουμενικού Πατριαρχείου. Διαδίδουν ψευδώς ότι επίκειται η ένωσις μεταξύ Ρωμαιοκαθολικών και Ορθοδόξων, ενώ γνωρίζουν ότι αι διαφοραί που συζητούνται εις τον θεολογικόν διάλογον μεταξύ αυτών, είναι ακόμη πολλαί, και θα απαιτήση μακρόν χρόνον η συζήτησίς των, καθώς και ότι την ένωσιν την αποφασίζουν αι σύνοδοι των Εκκκλησιών, και όχι αι Επιτροπαί των διαλόγων. Διατείνονται ότι ο Πάπας θα καθυποτάξη δήθεν τους Ορθοδόξους, διότι ούτοι διαλέγονται με τους Ρωμαιοκαθολικούς! Κατηγορούν όσους διεξάγουν τους διαλόγους ως δήθεν «αιρετικούς» και «προδότας» της Ορθοδοξίας, απλώς και μόνον διότι διαλέγονται με τους ετεροδόξους, προβάλλοντες εις αυτούς τον πλούτον και την αλήθειαν της Ορθοδόξου πίστεώς μας. Ομιλούν απαξιωτικά διά κάθε προσπάθειαν συνδιαλλαγής μεταξύ των διηρημένων χριστιανών και αποκαταστάσεως της ενότητός των ως δήθεν «παναίρεσιν του οικουμενισμού» χωρίς να παρέχουν καμμίαν απόδειξιν ότι κατά τάς επαφάς της με τους μή Ορθοδόξους η Ορθόδοξος Εκκλησία εγκατέλειψε ή αρνήθηκε τα δόγματα των Οικουμενικών Συνόδων και των πατέρων της Εκκλησίας μας.

Αδελφοί και τέκνα εν Κυρίω πεφιλημένα,

Η Ορθοδοξία δεν έχει ανάγκην ούτε φανατισμού ούτε μισαλλοδοξίας διά να προστατευθή. Όποιος πιστεύει ότι η Ορθοδοξία έχει την αλήθειαν δεν φοβείται τον διάλογον, διότι ποτέ η αλήθεια δεν εκινδύνευσεν από τον διάλογον. Αντιθέτως, όταν όλοι σήμερον προσπαθούν να λύσουν τάς διαφοράς των με τον διάλογον, η Ορθοδοξία δεν ημπορεί να πορεύεται με μισαλλοδοξίαν και φανατισμόν. Έχετε πλήρη εμπιστοσύνην εις την Μητέρα Εκκλησίαν σας. Αυτή εκράτησεν ανόθευτον επί αιώνας και μετέδωσε και εις τους άλλους λαούς την Ορθοδοξίαν. Αυτή και σήμερον αγωνίζεται μέσα από αντιξόους συνθήκας να κρατήση την Ορθοδοξίαν ζωντανήν και σεβαστήν εις όλην την οικουμένην.

Από το Ιερόν αυτό Κέντρον της Ορθοδοξίας, το ιστορικόν Οικουμενικόν Πατριαρχείον, ασπαζόμεθα αδελφικώς και ευλογούμεν πατρικώς όλους σας, αδελφοί και τέκνα εν Κυρίω, ευχόμενοι να διανύσετε με υγιείαν και ιεράν κατάνυξιν το στάδιον των αρετών και των πνευματικών αγώνων της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής και να αξιωθήτε μαζί με όλους τους ανά την οικουμένην ευσεβείς και πιστούς Ορθοδόξους χριστιανούς να προσκυνήσετε τα άχραντα πάθη και την ένδοξον Ανάστασιν του Σωτήρος Χριστού.

Κυριακή της Ορθοδοξίας ,βι´

+ Ο Κωνσταντινουπόλεως,

διάπυρος προς Θεόν ευχέτης πάντων υμών.

+ ο Δέρκων Κωνσταντίνος

+ ο Πέργης Ευάγγελος

+ ο Λύστρων Καλλίνικος

+ ο Αυστρίας Μιχαήλ

+ ο Ατλάντας Αλέξιος

+ ο Προικοννήσου Ιωσήφ

+ ο Σεβαστείας Δημήτριος

+ ο Μυριοφύτου και Περιστάσεως Ειρηναίος

+ ο Μύρων Χρυσόστομος

+ ο Γαλλίας Εμμανουήλ

+ ο Γορτύνης και Αρκαδίας Μακάριος

+ ο Νέας Ζηλανδίας Αμφιλόχιος