Η επιλογή δική μας.

Ο ψυχικός μας κόσμος κινείται ανάλογα με τον πλούτο που διαλέγουμε!

 Την προηγούμενη Κυριακή, ακούστηκε στις Εκκλησίες η ευαγγελική περικοπή στην οποία ο Θεάνθρωπος περιγράφει τον τρόπο ζωής ενός χριστιανού, που θα τον φέρει πιο κοντά στην ολοκλήρωση της προσωπικότητάς του, στη θέωση ή στην απομάκρυνση από το δρόμο της σωτηρίας του, που βεβαίως είναι ορθάνοιχτος και γνωστός και περιμένει να τον βαδίσουν όσοι επιλέξουν τη λύτρωση αντί για την αυτοκαταδίκη.

Αυτό που αξίζει να σκέπτεται κανείς είναι ότι ο ευαγγελικός λόγος δεν παραπέμπει σε συνθήκες σωτηρίας ή καταδίκης μακρινές και άγνωστες, αλλά σε συνθήκες που ρυθμίζουν και τη σημερινή μας ζωή, εδώ στη γη.

Είναι επιλογές που καθορίζουν όχι μόνο το επέκεινα αλλά και το σήμερα, άρα δε χρειάζεται η προσποίηση «μα, εγώ δεν έχω τόση πίστη, ώστε να φέρομαι σαν πιστός και να ακολουθώ το ευαγγέλιο».

Το Πάσχα, η διάβαση προς τη ζωή για την οποία δημιουργηθήκαμε, είναι εδώ, κάθε μέρα για «νηστεύσαντες και μη νηστεύσαντες». Αρκεί να δούμε την Οδό της ζωής και να την επιλέξουμε.

Τί μας επισημαίνει ο Ιησούς;

«Όπου βρίσκεται ο πλούτος τον οποίο επιλέγουμε, εκεί βρίσκεται και ο ψυχικός μας κόσμος».

Αν επιλέξαμε τον πλούτο του χρήματος, ο ψυχικός μας κόσμος ανεβοκατεβαίνει με τους δείκτες του χρηματιστηρίου. Τον εκποιούμε σε κερδοσκόπους και απατεώνες που μαζεύονται γύρω από τον πλούτο και τον πλούσιο.

Αν επιλέξαμε τον πλούτο της εφήμερης δόξας, της αναγνωρισιμότητας και της αναγνώρισης, ζούμε σαν τα είδωλα της show biz, της πολιτικής, ή των «αθλημάτων». Ζούμε με παραισθησιογόνα και πεθαίνουμε άσχημα και γρήγορα, ή από αυτά, ή από τη διακοπή της «λάμψης» μας, που καθορίζεται από εναλλασσόμενες ανάγκες της μάζας.

Αν επιλέξαμε το δρόμο της αληθινής επαφής με τον κτίστη, την κτίση και τον συνάνθρωπο, επιλέξαμε συνθήκες ζωής που κανείς έξω από εμάς, δε μπορεί να τις αλλάξει. Διαλέξαμε αληθινό πλούτο και όχι εικονικό.

Τότε θα ζούμε, όπως μας λέει και η πρώτη φράση της περικοπής αυτής. Συγ-χωρώντας με τους συνανθρώπους μας στην φωτεινή κοινωνία των προσώπων. Συγχωρώντας τους άλλους για ό,τι μας κάνουν και αυτομάτως ξεπερνώντας τις προσωπικές μας ενοχές και ατέλειες.

Ο παράδεισός μας κερδίζεται από την καλή σχέση μας με το συνάνθρωπο, όπως ακούσαμε την περασμένη Κυριακή. Και ο πλούτος μιας ανέφελης ζωής, μας συνοδεύει χωρίς να κινδυνεύει από κλέφτες και φθορά.

Η επιλογή δική μας.

(Κων. Παπανικολάου, Εφημ.Απογευματινή- ένθετο Εκκλησία)