Υποφέρω…

Υπομονή, δοξολογία και ευχαριστία

Από τις διδαχές των άγιων πατέρων γνωρίζω, πως κάθε πειρασμό ή αρρώστια μας τα στέλνει ο Θεός για να θεραπεύεται η αδύνατη ψυχή μας. Αν το σώμα μας υποφέρει, ο Θεός συγχωρεί τις αμαρτίες μας, τις παλιές και τις καινούργιες, και μας εμποδίζει να αμαρτάνουμε στο μέλλον. Γι’ αυτό πρέπει να δοξολογούμε με όλη μας τη καρδιά το Θεό, που είναι τόσο εύσπλαχνος, ώστε να γυρίζει όλα για το καλό μας και γι’ αυτό επιτρέπει να αρρωσταίνουμε. Δεν πρέπει να γογγύζουμε. Αυτός είναι ο λόγος που προσπαθώ με τη βοήθεια του Θεού να υπομένω καρτερικά την αρρώστια μου. Αν καμιά φορά τα πόδια μου πονούν, υποφέρω με υπομονή. Αν τα φάρμακά μου τελειώνουν, δεν ανησυχώ. Αν δεν μπορώ να κάθομαι, ξαπλώνω. Όταν τα πλευρά μου πονούν, επειδή πλαγιάζω πάνω τους, σηκώνομαι ήρεμα, χωρίς να ταράζομαι. Αν μου συμβεί κάτι δυσάρεστο, προσπαθώ να το υπομένω χωρίς να γογγύζω· και εγώ ο ίδιος πολλές φορές προξένησα πόνο σε άλλους, είτε το ήξερα είτε όχι. Τρώω οποιοδήποτε φαγητό μου προσφέρουν, είτε μου αρέσει είτε όχι. Για όλα δοξολογώ το Θεό.

Ιδιαίτερα Τον ευχαριστώ που δεν με στέρησε από την ανάγνωση των βιβλίων και δε μ’ εμπόδισε να αναπέμπω τις ανάξιες προσευχές μου. Ποτέ δεν είχα τόσο καιρό να διαβάζω ψυχωφελή βιβλία όσο τώρα, στη συνεχιζόμενη αρρώστια μου. Δεν ξέρω πώς να ευχαριστήσω το Θεό μου για όλες τις ευεργεσίες του.

Αυτή είναι η ψυχική μου κατάσταση σ’ όλο το διάστημα που είμαι άρρωστος. Δεν ξέρω τι γίνεται με σένα. Ίσως υπομένεις το σταυρό σου με περισσότερη ηρεμία απ’ ό,τι εγώ. Είμαστε από τη φύση μας αδύνατοι και απελπιζόμαστε εύκολα, λιποψυχούμε κάτω από το βάρος των βασάνων. Η λιποψυχία και η ανυπομονησία όμως δε μας βοηθούν καθόλου. Αντίθετα, μας δημιουργούν περισσότερη κατάθλιψη. Μόνοι μας δεν μπορούμε να αποκτήσουμε ούτε υπομονή ούτε θάρρος ούτε και ευγνωμοσύνη. Αυτά και κάθε άλλη ευλογία δεν προέρχονται από τους ανθρώπους, αλλά «εκ του Πατρός των Φώτων». Γι’ αυτό πρέπει να σηκώσουμε τα μάτια της ψυχής μας ψηλά σ’ Εκείνον, που βρίσκεται στον ουρανό, και να ικετεύσουμε την Αγαθοσύνη Του έτσι: «Κύριε, Εσύ γνωρίζεις ποιό είναι το συμφέρον μου. Σε Σένα ελπίζω. Εμπιστεύομαι τον εαυτό μου στο άγιο θέλημά Σου. Κάνε με ό,τι νομίζεις. Αν μου ανοίξεις τις θύρες του ελέους Σου, θα γίνω καλά. Αν κρίνεις πως πρέπει να πιω κι άλλο από το πικρό ποτήρι των θλίψεων, για να απαλλαγώ από τις ολέθριες συνέπειες της αμαρτίας, ας είναι ευλογημένο. Ας γίνει το δικό σου θέλημα, όχι το δικό μου. Μόνο μη μ’ εγκαταλείψεις στη θλίψη μου, βοήθησέ με. Γίνε καταφυγή μου στις δοκιμασίες που περνάω. Όπως δοκιμάστηκες κι Εσύ, έτσι στείλε μου γρήγορα τη βοήθειά Σου και σταθερή υπομονή με δοξολογία σε όλες μου τις αρρώστιες, στις θλίψεις, στις δυστυχίες, τις δοκιμασίες, τους πειρασμούς και τις ανάγκες της ψυχής και του σώματος».

Έτσι μας διδάσκει να προσευχόμαστε σε τέτοιες περιπτώσεις ο άγιος Δημήτριος του Ροστώβ. Αν υποταχθείς με αυτό τον τρόπο στο θέλημα του Θεού, όταν είσαι άρρωστος, πιστεύω πως η χάρη του Θεού θα σπεύσει να σ’ επισκεφτεί, να χαρίσει ειρήνη και παρηγοριά στην καρδιά σου κι ανακούφιση στο σώμα σου.

(Αγ. Αντώνιος της Όπτινα)

 Η σωστή αντιμετώπιση της ασθένειας

Να μη λυπόμαστε αν εξαιτίας της αδυναμίας του σώματος και του πόνου δεν μπορούμε να σταθούμε όρθιοι στην προσευχή ή να ψάλλουμε μεγαλόφωνα. Όλα αυτά μας δόθηκαν για να νικήσουμε τις επιθυμίες μας. Η νηστεία και το να κοιμόμαστε καταγής ορίστηκαν για να αποφεύγουμε τις αισχρότατες ηδονές. Αν όμως η αρρώστια τις ελάττωσε, η άσκηση είναι περιττή. Όπως με κάποιο καλύτερο και ισχυρότερο φάρμακο εξαφανίζονται τα ολέθρια συμπτώματα της αρρώστιας, το ίδιο συμβαίνει και με την ίδια την αρρώστια. Η πιο μεγάλη άσκηση είναι, ενώ είσαι άρρωστος, να υπομένεις και να ψάλλεις ευχαριστήριους ύμνους στον Κύριο.

Χάσαμε το φώς μας; Ας μη το πάρουμε βαριά. Χάσαμε το όργανο που μας ωθεί στην απληστία, αλλά με τα μάτια της ψυχής ατενίζουμε τη δόξα του Κυρίου σαν σε καθρέφτη. Γίναμε κουφοί; Ας ευχαριστήσουμε τον Κύριο, γιατί χάσαμε τελειωτικά τη δυνατότητα να ακούμε άχρηστα πράγματα. Γίναμε ανάπηροι στα χέρια; Έχουμε τα εσωτερικά χέρια, έτοιμα να πολεμήσουν τον εχθρό. Αρρώστησε ολόκληρο το σώμα μας; Η υγεία της ψυχής μας θα γίνει καλύτερη. 

(Αγ. Συγκλητική)

 Υποφέρω από την αρρώστια μου και πονώ, αλλά ωστόσο χαίρομαι. Και χαίρομαι, όχι γιατί υποφέρω, αλλά γιατί υπομένω με καρτερία και έτσι γίνομαι διδάσκαλος στους άλλους. Επειδή όμως δεν μπορώ να μη πάσχω, από αυτό τον πόνο ωφελούμαι, με το να υπομένω και, να ευχαριστώ (το Θεό), όπως στα ευχάριστα της ζωής έτσι και στα δυσάρεστα. 

 (Αγ. Γρηγόριος Θεολόγος)

 Αν ο Θεός θέλει να ελεήσει μια ψυχή και αυτή του ξεφεύγει κάνοντας το δικό της θέλημα, επιτρέπει να την βρουν ανεπιθύμητα δεινά, ώστε εξ αίτιας των θλίψεων να Τον αναζητήσει. Μόλις καταλάβουν οι πόνοι, της ασθενείας το σώμα, τότε μόνο μπορώ να θυμηθώ την πικρή ώρα του θανάτου και της κρίσεως. 

 (Αββάς Ησαΐας)

 Πριν σου στείλει ο Θεός τον Σταυρό που σηκώνεις, τον κοίταξε με τα πάνσοφα μάτια Του, τον εξέτασε με την Θεία λογική Του, τον έλεγξε με την ατελείωτη δικαιοσύνη Του, τον θέρμανε στην γεμάτη αγάπη καρδιά Του, τον ζύγισε καλά με τα στοργικά Του χέρια, μη τυχόν και πέσει βαρύτερος από όσο μπορείς να σηκώσεις. Και αφού υπολόγισε το θάρρος σου, τον ευλόγησε, και τον απέθεσε στους ώμους σου. Μπορείς να τον σηκώσεις! Κράτησε τον και ανάβαινε από τον Γολγοθά στην Ανάσταση.