What is Forgiveness Sunday? (included are readings in greek)

We enter today the period of the Great Fast in preparation for Pascha. We are called to repent, to forgive, to pray, to fast from food and passions remembering the exile of Adam from Paradise banished because of uncontrolled desire to eat from the tree. It is the Sunday of Forgiveness. Reconciliation with God and restoration from the exile of sin is given to all who seek it through repentance and confession. We make a beginning in forgiving one another and asking for forgiveness which is the purpose of the special Vespers this afternoon. Our relationship with God is not outside and distinct from our personal relationships.

God is love. He makes the rain to fall and the sun to shine on both the good and the evil so that all have a chance to apprehend His love and repent. If we show God-like love in forgiving one another we shall also be forgiven. Full of gratitude to God for this promise and experience of forgiveness of our own sins we extend this forgiveness to all who trespass against us. In forgiving one another we release ourselves from the heavy chains of pride which imprison our souls. If we do not forgive one another we can have no communion with the God of forgiveness. We remain in the self exile of pride and outside of salvation. But today we are called to freedom through the cross of struggle against sin. Sorrowing for our sins we rejoice that these holy days lie before us in which we can draw closer to the great love and mercy of God. In our ascetical strivings we are warned not to let our right hand know what our left hand is doing. We are not to count, nor advertise our fasting which is a tool and not an end in itself. The Great Fast is not essentially about food but about returning to God. There is no evil in food nor in the body which needs it to live but our return to God is not possible when the soul is subject to the body and to the uncontrolled desires and appetites of fallen man.

Fasting creates order from this disorder, humbles the flesh and enlivens the spirit, facilitates prayer and wakefulness and calms the passions. Fasting is devoid of spiritual value unless it is used as a means in the struggle for spiritual purity in which case it is an indispensable and powerful tool in the struggle for encounter with God.

Fasting is never therefore alone and always accompanied by prayer but also by almsgiving,intrinsic to repentance, the turning away from sin, because we sin against one another through love of self.

God calls us today: ‘Adam where are you?’ Come back to me through fasting – your eating made you fall. Come back to me through repentance – your pride shut your mouth to self reproach. Forgive one another and find forgiveness from Me. For Lent we do not give up, but take up our cross and follow Christ back to Paradise. There is no feast without the fast and no resurrection without the cross. Have a good Lent and a good Resurrection!

Readings in Greek:

ΤΑ ΤΡΙΑ ΠΡΩΤΑ ΒΗΜΑΤΑ

Ὁ ἀληθινά Μέγας Βασίλειος γράφει στά «Ἠθικά» του τά τρία πρῶτα βήματα, τά τρία πρῶτα καθήκοντα τοῦ Χριστιανοῦ εἶναι: «Τό νά ἀγαποῦμε ὁ ἕνας τόν ἄλλον, ὅπως μᾶς ἀγάπησε ὁ Χριστός…Τό νά βλέπουμε διαρκῶς μπροστά μας τόν Κύριον…Καί νά ἐπαγρυπνοῦμε κάθε ἡμέρα καί κάθε ὥρα καί νά εἴμαστε ἕτοιμοι νά τελειοποιηθοῦμε, γιά νά εὐαρεστήσουμε τόν Θεόν, ἀφοῦ γνωρίζουμε ὅτι ὁ Κύριος ἔρχεται σέ ὥρα, πού δέν γνωρίζουμε». Ἐμεῖς πῶς βηματίζουμε;

ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΠΡΩΤΗ ΑΓΑΠΗ

 Πρώτη καί πάνω ἀπό ὅλα εἶναι, πρέπει νά εἶναι ἡ ἀγάπη τοῦ πιστοῦ πρός τόν Θεόν. Ὁ Ἅγ. Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος, σέ μιά Ὁμιλία του γιά τούς Ψαλμούς, λέγει μεταξύ ἄλλων: «Ἄν δέν κυριευθοῦμε ἀπό τόν ἔρωτα τῶν οὐρανίων ἀγαθῶν καί ἀπό τόν πόθον τῆς ἄνω Ἱερουσαλήμ (πού εἶναι ἡ Βασιλεία τῶν οὐρανῶν), ἀλλά μένουμε προσκολλημένοι στήν ἐπίγεια ζωή, κυλιόμενοι μέσα στόν βοῦρκο τῶν κοσμικῶν φροντίδων, δέν θά μπορέσουμε νά ἀπολαύσουμε τήν οὐράνια πατρίδα».

ΕΜΕΙΣ ΚΑΙ ΟΙ ΑΛΛΟΙ

 Πολλοί ἀπό ζῆλον χωρίς διάκριση προσπαθοῦν νά φωτίσουν τούς ἄλλους καί νά τούς σώσουν, πρίν φωτισθοῦν καί σωθοῦν οἱ ἴδιοι. Γι᾽ αὐτό καί ὁ Ἅγ. Γρηγόριος ὁ Θεολόγος γράφει στόν Β´ Ἀπολογητικόν Λόγον του: «Πρέπει νά καθαρίσουμε πρῶτα τόν ἑαυτό μας, καί ἔπειτα νά καθαρίσουμε τούς ἄλλους. Πρῶτον νά ἀποκτήσουμε ἐμεῖς σοφία καί ἔπειτα νά κάνουμε σοφούς καί τούς ἄλλους. Πρέπει νά γίνουμε φῶς γιά νά φωτίσουμε τούς ἄλλους. Νά πλησιάσουμε τόν Θεόν οἱ ἴδιοι, γιά νά φέρουμε κοντά στόν Θεόν καί τούς ἄλλους. Πρέπει νά ἁγιασθοῦμε ἐμεῖς γιά νά ἁγιάσουμε τούς ἄλλους». Ἄς μή ξεκινοῦμε τόν πόλεμον χωρίς ὅπλα, διότι κινδυνεύουμε ἀντί νά σώσουμε τούς ἄλλους νά χαθοῦμε κι ἐμεῖς μαζί τους. Τό Εὐαγγέλιον μᾶς φωνάζει καί μᾶς προειδοποιεῖ: «Τυφλός δέ τυφλόν ἐάν ὁδηγῆ, ἀμφότεροι εἰς βόθυνον πεσοῦνται» (Ματθ. ΙΕ´ 14). Προσοχή λοιπόν στόν ἄκριτον ζῆλον.

ΠΡΟΣ ΟΛΑ ΩΦΕΛΙΜΗ Η ΕΥΣΕΒΕΙΑ

Διαβάζω στό ἔργον «Περί ἀγάπης» (Δ´ Ἑκατοντάδα) τοῦ Ἁγ. Μαξίμου τοῦ Ὁμολογητοῦ, μιάν ἀλήθεια, πού ποτέ δέν πρέπει νά ξεχνοῦμε, ἀλλά νά τήν ἔχουμε ἀχώριστον φίλον σέ ὅλη μας τήν ζωήν. Γράφει ὁ Ἅγιος τήν ἀκόλουθη διδασκαλία: «Μή συγκεντρώνεις ὅλη τήν φροντίδα σου στήν σάρκα,ἀλλά ὅρισε γι᾽ αὐτήν τήν κατά δύναμιν ἄσκηση, καί στρέψε ὅλον τόν νοῦν σου πρός τήν ἐσωτερικήν ἄσκηση». Διότι «ἡ σωματική ἄσκηση εἶναι λίγο ὠφέλιμη, ἐνῶ ἡ εὐσέβεια εἶναι πρός ὅλα ὠφέλιμη» (Α´ Τιμ. Δ´ 8). Ἄς μή ἀπορροφᾶ ὅλο τό εἰκοσιτετράωρόν μας ἡ σάρκα. Ἄς δώσουμε λίγες ὧρες καί στήν ψυχή μας, πού μένει μέσα μας φυλακισμένη…

Ο ΘΕΟΣ ΕΞΕΤΑΖΕΙ ΤΗΝ ΠΡΟΘΕΣΙΝ

 Στόν Λόγον του «Περί διακρίσεως» (ΚΣΤ´) ὁ Ἅγ. Ἰωάννης ὁ Σιναΐτης γράφει ὅτι: «Ὁ Θεός ἐξετάζει τήν πρόθεσιν. Σέ ὅσα ὅμως μποροῦμε, ζητεῖ μέ φιλάνθρωπον τρόπον, καί ἔργα. Εἶναι μέγας αὐτός, πού δέν παραλείπει τίποτε ἀπό ὅσα μπορεῖ. Μεγαλύτερος ὅμως εἶναι ἐκεῖνος, πού μέ ταπείνωση ἐπιχειρεῖ πράγματα ὑπέρ τήν δύναμή του.Πολλές φορές οἱ δαίμονες μᾶς ἐμποδίζουν ἀπό τά ἐλαφρά καί ὠφέλιμα ἔργα καί μᾶς προτρέπουν περισσότερον στά πλέον κοπιαστικά». Ὁ λόγος εἶναι προφανής, θέλουν νά μᾶς ὁδηγήσουν στήν ἀποτυχία.

Π. Μ. Σωτῆρχος

Source: http://schcroydon.blogspot.com/