Κυμοθόη

– Ποιὸς εἶδε τὴ νεράιδα Κυμοθόη,

τοῦ πέλαου τὴ λαχτάρα καὶ τοῦ ἀφροῦ,

ποὺ εἶν᾿ ἔξω ἀπὸ τὰ πρόσκαιρα τῆς πλάσης

καὶ πέρα ἀπὸ τὰ βρόχια τοῦ καιροῦ;

 

– Ἐγὼ εἶδα τὴ νεράιδα Κυμοθόη

τῶν πέλαων τὴ χαρὰ καὶ τῶν ἀφρῶν

στὰ πόδια της νὰ σέρνῃ τὸν Ἀσκραῖο,

τὸν ψάλτη τῶν ἡρώων καὶ τῶν καιρῶν.

 

– Ποιὸς εἶδε τὴ νεράιδα Κυμοθόη;

τὰ κύματα μαγνῆτες καὶ καημοί,

χρυσὰ δελφίνια στὴ φωνή της παίζουν

καὶ στὸ κορμί.

 

– Ἐγὼ εἶδα τὴ νεράιδα Κυμοθόη,

νὰ ξεθάφτῃ στὴν ἄβυσσο θαφτὸ

τοῦ Βασιλιᾶ τῆς Θούλας τὸ ποτήρι

τ᾿ ὀνειρευτό.

 

-Ποιὸς εἶδε τὴ νεράιδα Κυμοθόη;

Τὸ πρόσωπό της μιὰ φεγγοβολή,

τὸ φεγγάρι στῆς θάλασσας τοὺς κόρφους

ποὺ τρέμει ἀπάνου τους καὶ τοὺς φιλεῖ.

 

– Ἐγὼ εἶδα τὴ νεράιδα Κυμοθόη

νὰ ποτίζῃ τὸ θεῖο τραγουδιστὴ

στοῦ βασιλιὰ τῆς Θούλας τὸ ποτήρι…

θνητὸς ἢ θεῖος, μακάριος ποὺ θὰ πιεῖ.

Κωστής Παλαμάς