Στη μνήμη του Γέροντα Εφραίμ Κατουνακιώτη. Αναμνήσεις από τη συνάντησή μας ύστερα από τριάντα χρόνια.

Ταγαράκης Χρήστος

Διαβάζοντας τα κείμενα 1) “Εις μνημόσυνον αιώνιον”. Από τη ζωή του μακαριστού Γέροντα Εφραίμ Κατουνακιώτη.  και 2) Από τις Διδαχές του Γέροντα Εφραίμ του Κατουνακιώτη , σκέφτηκα να γράψω δυό-τρείς γραμμές για το προσκύνημα στα Κατουνάκια, που έγινε πριν τριάντα περίπου χρόνια.

Αρχικά  θέλησα να τις απευθύνω, ως ένα μικρό  δώρο προς τα αδέλφια μου (αναφέρομαι στους συνεργάτες του VatopaidiFriend), εκτιμώντας τον κόπο που κάνουν για να λειτουργεί ένα πολύ υψηλού επιπέδου ιστολόγιο (http://www.diakonima.gr). Αυτές οι δυό-τρείς γραμμές όμως έγιναν λίγο περισσότερες και προτίμησα να τις μοιραστώ με τον κάθε ενδιαφερόμενο. Τα γεγονότα παρουσιάζονται απλά όπως έμειναν ανεξίτηλα στη μνήμη μου παρά το πέρασμα τριών δεκαετιών. Ίσως θα μπορούσαν να λειτουργήσουν και ως ένα προσκλητήριο προς τους πατεράδες, να πάρουν τους γιούς τους και να κάνουν ένα προσκύνημα στο Άγιον Όρος ή σε άλλους τόπους, όπου ανθεί ο Ορθόδοξος Μοναχισμός.

Αγαπητοί  αδελφοί,

συνάντησα το Γέροντα Εφραίμ Κατουνακιώτη το καλοκαίρι του 1979. Τότε ήμουν 12 ετών. Στην παρέα μας ήταν άλλα τρία παιδιά: ο Ιωσήφ (ο αδελφός μου, σήμερα είναι ιερέας) και τα ξαδέλφια μας Ιωσήφ και Γρηγόρης.

Πήγαμε  στο Γέροντα Εφραίμ μαζί με τον  π. Αθανάσιο Σιμωνοπετρίτη (τον Υμνογράφο  και γιό του π. Γαλακτίωνα). Από  τότε που συνάντησα το Γέροντα  Εφραίμ, όποτε τον θυμήθηκα και  θέλησα να τον περιγράψω σε άλλους φίλους και αδελφούς, μπορούσα να πω μια μόνο κουβέντα: ήταν σαν τους Προπάτορες της Παλαιάς Διαθήκης, τον Μωυσή και τον Αβραάμ.

Ο Γέροντας Εφραίμ είχε τότε δυό-τρείς υποτακτικούς, που ήταν νεαρά παλικάρια. Ένας από  αυτούς ήταν και ο σημερινός διάδοχός του και συγγραφέας του βιβλίου Γέροντας Εφραίμ Κατουνακιώτης, ο Γέροντας Ιωσήφ.

Φεύγοντας από τα Κατουνάκια, πήγαμε προς τη Σκήτη  της Αγίας Άννας. Στο δρόμο  συναντήσαμε έναν γέρο ασκητή, ντυμένο  με κουρέλια, που όταν μας είδε άρχισε να λέει ασυνάρτητες κουβέντες. Η όψη του ήταν ήρεμη, αγιασμένη. Σε λίγο εξαφανίστηκε, χωρίς καλά καλά να καταλάβουμε τι συμβαίνει. Ο π. Αθανάσιος μας είπε ότι ήταν ένας δια Χριστόν σαλός.

Γράφω αυτές τις λίγες γραμμές, σε ένα  τούρκικο ίντερνετ καφέ (στο εξωτερικό), ως μια προσωπική ανάμνηση από έναν Άγιο Γέροντα.

Αυτοί οι Γέροντες και πολλοί άλλοι ανώνυμοι, ιερωμένοι και λαϊκοί, με τις προσευχές τους και τη βοήθεια του Θεού, κρατούν την Ελλάδα και την Ορθοδοξία.

Με αδελφικούς χαιρετισμούς

Ταγαράκης Χρήστος