Η νέα ανθρωπότητα σκόνταψε στο πρώτο βήμα και κατόπιν…

Μετά τον κατακλυσμό έπρεπε να ξεκινήσει νέα εποχή με νέα και καλύτερη ανθρωπότητα, η οποία θα είχε φόβο Θεού και θα ζούσε κατά το θέλημά Του. Κανένας νέος νόμος δεν ήταν απαραίτητος. Η ανάμνηση του κατακλυσμού έπρεπε να λειτουργήσει ως διαρκής προειδοποίηση και διαρκής αφύπνιση της συνείδησης. Γι’ αυτό ο Θεός δεν δίνει στο Νώε και τα παιδιά του κάποιο νέο νόμο, αλλά επαναλαμβάνει το νόμο που έδωσε στον Αδάμ και την Εύα. «Αυξάνεσθε και πληθύνεσθε και απλωθείτε σ’ όλη τη γη και να είστε ο τρόμος και ο φόβος σ’ όλα τα θηρία της γης, σ’ όλα τα πτηνά του ουρανού, σε κάθε τι που ζει και κινείται στη ξηρά και σ’ όλα τα ψάρια της θάλασσας· όλα τα παραδίνω στην εξουσία σας» (Γεν. 9,1-2). Όλα αυτά πρέπει να τα κατανοήσουμε ως προς την ουσία τους, με το πνευματικό τους νόημα, όπως και στην πρώτη περίπτωση, ενώ ως προς το συμβολισμό τους, με το φυσικό τους νόημα.

Αλλά σ’ αυτή τη νέα εποχή η νέα ανθρωπότητα σκόνταψε στο πρώτο βήμα, και κατόπιν απομακρύνθηκε όλο χαμηλότερα και χαμηλότερα. Πρώτα ο Χαμ ανήγγειλε τη γύμνια του πατέρα του Νώε, και γι’ αυτό έλαβε την κατάρα στους απογόνους του, στους Χαναναίους και σε όλες τις φυλές. Γι’ αυτό και όλες οι φυλές των Χαναναίων έζησαν και αφανίστηκαν στο βαθύ σκοτάδι της ειδωλολατρίας.

Το δεύτερο φαινόμενο κακού στους ανθρώπους ήταν το κτίσιμο της Βαβυλώνας. Το πνεύμα της υπερηφάνειας οδήγησε τους ανθρώπους σ’ αυτή την εργασία. Λέγουν οι άνθρωποι: «Ελάτε να κτίσουμε για τον εαυτό μας πόλη και ένα πύργο που η κορυφή του να φτάνει μέχρι τον ουρανό. Έτσι θα αφήσουμε όνομα στους απογόνους μας, πριν διασκορπιστούμε σ’ όλη τη γη» (Γεν. ια’, 4). Η πολεμική του Θεού από τρεις απόψεις: από την άποψη της αλαζονείας (πύργο ως τον ουρανό) από την άποψη της κενοδοξίας (να γίνουμε ξακουστοί) και από την άποψη του πείσματος προς το νόμο του Θεού «πληρώσατε την γη» (για να μην εξαπλωθούν σ’ όλη τη γη). Αυτή είναι η πρώτη μορφή κομμουνιστικής πολεμικής ενάντια στο Θεό στην ιστορία του ανθρωπίνου γένους. Εκφράστηκε στο χτίσιμο του πύργου της Βαβέλ, ως πρόδρομος όλων των παρόμοιων προσπαθειών στην περαιτέρω ροή του χρόνου. Αλλά ο Θεός είπε: «ας φέρουμε σύγχυση στη γλώσσα τους ώστε να μη καταλαβαίνει ο ένας τον άλλο· και τους διασκόρπισε ο Κύριος σ’ όλη τη γη και σταμάτησαν να κτίζουν» (Γεν. ια’, 7-8).

Το τρίτο φαινόμενο του κακού στους ανθρώπους ήταν η άκρατη ακολασία στα Σόδομα. Εντελώς τυφλοί όσον άφορα το πνεύμα και την αλήθεια, οι άνθρωποι εκείνης της πόλης έβλεπαν μόνον το σώμα, ζούσαν μόνο σωματική ζωή, ενδιαφέρονταν μόνο για τις σωματικές απολαύσεις, και αυτές παραφύση. Το απεχθές και ασυγχώρητο πάθος τους έμεινε γνωστό στην ανθρωπότητα με το όνομα της πόλης τους «σοδομισμός». Ο ένας και μοναδικός δίκαιος άνθρωπος απέναντι στο Θεό, που υπήρχε στην περιοχή αυτή ήταν ο Λώτ και αυτός ως έποικος. Αφότου ο Θεός έβγαλε πρώτα αυτόν το δίκαιο άνθρωπο από την πόλη, «και έβρεξε…θειάφι και φωτιά…από τον ουρανό». Έτσι αφανίστηκαν τα Σόδομα και τα Γόμορρα.

Εδώ αναφέρθηκαν τρία ιστορικά γεγονότα τεράστιας σημασίας: το πρώτο είναι ο αφανισμός των απογόνων των Χαναναίων, δηλαδή όλων των λαών της Χαναάν, το δεύτερο φαινόμενο είναι η εμφάνιση των διαφορετικών γλωσσών ανάμεσα στους ανθρώπους και το τρίτο η καταστροφή δυο μεγάλων και πολιτισμένων πόλεων, των Σοδόμων και των Γομόρρων. Κανένα από αυτά τα γεγονότα δεν μπορεί να εξηγηθεί με κανένα φυσικό νόμο.

Οι ερυθρόδερμοι και οι μαύροι της Αμερικής παρόλο τον κατατρεγμό δεν εξαφανίστηκαν, αλλά αυξήθηκαν κιόλας, ιδιαίτερα οι βαπτισμένοι μαύροι. Εν τω μεταξύ, όλες οι φυλές των Χαναναίων: Σιδώνιοι, Χετταίοι, Ιεβουσαίοι, Αμοραίοι, Γεργεσαίοι, Ευαίοι, Αρουκαίοι, Αραδαίοι, Σουμέριοι, Αραμαίοι, Φιλισταίοι και όπως αλλιώς ονομάζονταν, αφανίστηκαν στη διάρκεια του χρόνου είτε από τη μάχαιρα του Σημ, είτε από τη μάχαιρα του Ιαφέθ (Τύρρος, Σιδώνα, Καρχηδόνα). Η καταστροφή τους μπορεί να συνδεθεί μόνο με τον ηθικό νόμο του Θεού. Ο Νώε καταράστηκε τον εγγονό του, τον Χάναν, και μα την καταδίωξη αυτής της κατάρας έπεσαν και καταστράφηκαν και οι τελευταίοι απόγονοί του.

Οι επιστήμονες, οι φιλόλογοι, και οι φιλόσοφοι ασχολήθηκαν πολύ με το αίνιγμα του ανθρώπινου λόγου. Αλλά χρησιμοποιώντας πάντοτε τη φυσιοκεντρική μέθοδο αντί της θεοκεντρικής, και αναζητώντας εξηγήσεις για την ύπαρξη και τη διαφορετικότητα των ανθρώπινων γλωσσών στο στενό κύκλο των δικών τους φυσικών νόμων, δεν έφθασαν στην κατανόηση, αυτού του μυστηρίου μέχρι σήμερα. Ως προς τη γλώσσα διαφέρουν οι άνθρωποι και οι φυλές των ανθρώπων πολύ περισσότερο απ’ ότι διαφέρουν στη μορφή και το χρώμα, ή ως προς τα αισθήματα και ως προς τις αντιλήψεις. Πώς μπόρεσαν να φθάσουν σε τέτοια διαφορά, αφού όλοι κατάγονται από τον ίδιο πρόγονο, όπως ισχυρίζονται σχεδόν όλοι οι επιστήμονες τώρα;

Και εδώ η αιτία βρίσκεται στην περιοχή της ηθικής και όχι της φυσικής, όπως γράφει το ιερό Βιβλίο του Θεού. Εξαιτίας της ανθρώπινης αλαζονείας, κενοδοξίας και του αυτοβούλου ο Θεός επέτρεψε τη σύγχυση, ώστε οι άνθρωποι να μην καταλαβαίνουν ο ένας τον άλλο. Γι’ αυτό και η περιοχή ονομάστηκε Βαβυλώνα ή Σύγχυση. Ο ίδιος ο Κύριος, που αργότερα έστειλε το Πνεύμα Του το Άγιο με τη μορφή πύρινων γλωσσών στους αποστόλους στην Ιερουσαλήμ και έκανε τους αποστόλους να καταλαβαίνουν και να μιλούν πολλές γλώσσες, συγκράτησε το Πνεύμα Του από τους αλαζόνες ανθρώπους της Βαβυλώνας, και εκείνοι, ο καθένας με τον τρόπο του, ανέστρεψαν γνωστές τους λέξεις, έτσι που δεν μπορούσε να καταλάβει ο φίλος το φίλο. Και αντί να πραγματοποιηθεί ο πύργος της Βαβυλώνας από πλίνθους, πραγματοποιήθηκε ο πύργος της Βαβέλ από ανακατωμένες γλώσσες!

Τελικά η καταστροφή των Σοδόμων δεν μπορεί να εξηγηθεί με κανέναν άλλο τρόπο παρά μ’ αυτόν που εξηγεί η Βίβλος, δηλαδή την αναξιότητα των ανθρώπων και την τιμωρία του Θεού. Με την ίδια αυτή ηθική αιτία πρέπει να αναγνωρίσουμε και να επεξηγήσουμε την καταστροφή της Πομπηίας και της Ηράκλειας, της Μαρτινίκας, της μυθικής Ατλαντίδος, όπως επίσης και μερικών ακόμα πόλεων και κατοικημένων περιοχών στο γήινο πλανήτη. Αν κάποιος αναφέρεται στο σεισμό, ή στο ηφαίστειο, ή στα θαλάσσια κύματα, ή στις πλημμύρες, αναφέρεται μόνο στα μέσα και όχι στην αιτία και ούτε σ’ Αυτόν που τα χρησιμοποίησε. Για μας είναι ξεκάθαρο ότι αυτά τα τρία γεγονότα, όπως και ο γενικός κατακλυσμός, δείχνουν και αποδεικνύουν, ότι σ’ αυτό τον κόσμο κυβερνά μόνο και αποκλειστικά ο ηθικός νόμος του Θεού, και ότι οι φυσικοί νόμοι δεν υπάρχουν.

(Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, «Περί νόμου του Θεού», Εκδ. Χρόες).