Το σύνδρομο του ταξιτζή (μέρος 2ο)

Εαν θέλετε μπορείτε να διαβάσετε και το Μέρος 1ο

Όταν άρχισε η εκστρατεία της λάσπης, η Μονή Βατοπαιδίου με τρεις επιστολές της προς τους αρμόδιους υπουργούς και τον πρωθυπουργό, πρότεινε στην κυβέρνηση να ακυρωθεί η ανταλλαγή, να επιστραφούν στο δημόσιο τα ολυμπιακά ακίνητα, και μάλιστα χωρίς το δημόσιο να αναγνωρίσει την κυριότητα του μοναστηριού επί της λίμνης Βιστωνίδας. Και το ζήτημα της κυριότητας του μοναστηιού επί της λίμνης να λυθεί με δικαστική απόφαση.

Το μοναστήρι επέδειξε λοιπόν απόλυτα καλή προαίρεση. Αλλά το ενδεχόμενο τέτοιας εξέλιξης, επειδή βεβαίωνε τις καλές προθέσεις του μοναστηριού, δεν ευνοούσε τον άλητισμό των δημοσιογράφων και γενικά του υποκόσμου. Και το αγνόησαν και την συνέχισαν την εκστρατεία της λάσπης.

Ποιά όμως είναι η ενοχή του καλόγερου σ΄ αυτό το ζήτημα; Η ανταλλαγή έγινε με πρόταση και με απόφαση κυβερνήσεων των δύο μεγάλων κομμάτων πού εναλλάχθηκαν στην εξουσία. Δεν υπάρχει κάποια παρανομία στην ανταλλαγή, ένοχοι είναι οι υπουργοί των δύο αυτών κυβερνήσεων. Διότι αυτοί σχεδίασαν και πρότειναν και νομιμοποίησαν την ανταλλαγή.

Αν ο καλόγερος πήρε περισσότερα από όσα έδωσε, δεν τα άρπαξε. Του τα έδωσαν και τα πήρε. Του τα έδωσαν υπουργοί των δύο μεγάλων κομμάτων, πού εναλλάχθηκαν στην εξουσία. Αν αυτοί δεν του τα έδιναν, με κανένα τρόπο δεν θα μπορούσε να τα πάρει.

Αυτοί λοιπόν οι υπουργοί, αν του έδωσαν περισσότερα από όσα έπρεπε να του δώσουν, δεν ήταν αναγκασμένοι να τα δώσουν. Τα έδωσαν λοιπόν ή επειδή εξαπατήθηκαν από τον καλόγερο, ή επειδή με την θέλησή τους (δεν εξαναγκάσθηκαν) πρόδοσαν την αποστολή τους.

Εάν πρόδοσαν την αποστολή τους, είναι ένοχοι προδοσίας. Αν εξαπατήθηκαν, είναι ηλίθιοι.

Αλλά οι υπουργοί αυτοί είτε προδότες της αποστολής τους είναι είτε ηλίθιοι, είναι εκλεγμένοι από το εβδομήντα τοις εκατό του ελληνικού λαού. Και με την εξουσία πού έχουν, ρυθμίζουν και καθορίζουν το μέλλον του έθνους· και μας εκπροσωπούν και στο διεθνές πεδίο. Αν λοιπόν αυτοί οι εκλεκτοί τοϋ εβδομήντα τοις εκατό των εκλογέων είναι είτε προδότες της αποστολής τους είτε τόσο ηλίθιοι και εξαπατώνται τόσο εύκολα, τότε, χάσαμε το μέλλον του έθνους μας. Και σύμφωνα και με την παροιμία, «χάσαμε την αγέλη ολόκληρη, και κάνομε την ανοησία να ψάχνομε το παρδαλό μουσχαράκι»;

Αυτοί όμως οι υπουργοί δεν είναι εκλεκτοί μόνο του εβδομήντα τοις εκατό των Ελλήνων εκλογέων. Είναι εκλεκτοί και αυτών των αρχηγών των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. Συνεπώς, όλοι αυτοί είναι περισσότερο ένοχοι από τους ανάξιους υπουργούς, αφού αυτοί τους ανέδειξαν. Γι΄ αυτό λοιπόν, αν υπάρχει κάποια παρανομία στην ανταλλαγή πού έδωσε την κυριότητα του ολυμπιακού ακινήτου στο μοναστήρι, αυτοί ακριβώς, δηλαδή το εβδομήντα τοις εκατό των εκλογέων και οι αρχηγοί των κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, αυτοί είναι οι κυρίως ένοχοι. Διότι αυτοί έχουν την ευθύνη για τις ενέργειες των εκλεκτών τους.

Αυτοί λοιπόν, οι εβδομήντα στους εκατό έλληνες εκλογείς, αφού έκαναν την πρώτη ηλιθιότητα και ανέδειξαν υπουργούς ανάξιους, για να την επαναβεβαιώσουν την ηλιθιότητά τους δέχονται και την παραγραφή της ευθύνης τους. Αντί να ζητήσουν ευθύνες από τους ανάξιους υπουργούς, δέχονται την παραγραφή της ευθύνης τους. Τις παραγράφουν τις ευθύνες τους και από κατηγορούμενους τους κάνουν κατήγορους, αφού περισσότερο από όλους θορύβησαν τα δύο κόμματα πού υπουργοί τους εμπλέκονται στο ζήτημα και έχουν την κύρια ευθύνη και την ενοχή· αν υπάρχει ενοχή.

Αυτή λοιπόν η ηλιθιότητα των ελλήνων εκλογέων, αυτή ακριβώς είναι και η κύρια αιτία της εκστρατείας λάσπης κατά του μοναστηριού. Η όλη πλοκή της εκστρατείας αυτής κατά του μοναστηριού, αφού δεν καταγγέλθηκε κάποιο αξιόποινο γεγονός, αποτέλεσμα φθόνου και μίσους είναι, και μόνο ηλιθιότητα εκφράζει και βεβαιώνει.

Και η τότε κυβέρνηση της ΝΔ, με ποιό δικαίωμα τους πάγωσε τους λογαριασμούς του μοναστηρίου, χωρίς να καταγγείλει τον καλόγερο για αξιόποινη πράξη;

Προφανώς με το δικαίωμα του Αλή Πασά, ή του Τσαουσέσκου. Και με σκοπό, όχι να δώσει κάποια λύση στο ζήτημα, αφού με το πάγωμα των λογαριασμών του μοναστηρίου δεν προωθείται κάποια λύση, αλλά για να ικανοποιήσει τον υπόκοσμο, πού καθοδηγείται από τον αλητισμό των δημοσιογράφων.

Τέτοιες κυβερνητικές ενέργειες, την κοινοβουλευτική εξουσία την μετατρέπουν σε δικτατορία- και μάλιστα πολύ πιο χειρότερη από κάθε άλλη φασιστική δικτατορία. Επειδή προέρχεται από εκλογές, νομίζει ότι έχει απεριόριστα δικαιώματα. Και τα παίρνει και τα έχει, τα απεριόριστα δικαιώματα, με τον τρόπο πού τα παίρνει και τα έχει ο κάθε αλήτης και κάνει ότι θέλει. Νομίζει πώς μπορεί να κάνει αυτό πού κάνουν οι δικτάτορες και οι αλήτες, και να παραμένει και … δημοκρατική και νόμιμη. Επειδή έχει την ισχύ του εκλεγμένου, νομίζει ότι έχει και το δικαίωμα να εφαρμόζει το «δίκιο του ισχυροτέρου».

Αλλά, όταν επιβάλλεται το δίκιο του ισχυρού, έχει καμμιά σημασία η προέλευση της ισχύος στην οποία στηρίζεται η επιβολή; Είτε στην δύναμη των όπλων στηρίζεται η ισχύς επιβολής είτε στην φατρία της κοινοβουλευτικής πλειοψηφείας, ισχύς είναι και με χρήση ισχύος επιβάλλει το δίκιο του ισχυρού. Μπορεί λοιπόν ποτέ η ισχύς, επειδή την έχει κοινοβουλευτική την προέλευσή της, να νομιμοποιήσει τις αυθαιρεσίες του ισχυρού;

Όταν ο λόγος της επιβολής στηρίζεται στην ισχύ, δεν έχει καμμιά σημασία αν είναι λόγος εκλεγμένης κυβέρνησης, η αν είναι λόγος χούντας. Όταν η εκλεγμένη από τον λαό κυβέρνηση ενεργεί με λόγο ισχύος, γίνεται χούντα με κοινοβουλευτικό μανδύα, άλλωστε και ο Χίτλερ και ο Μουσσολίνι, οι κακουργότεροι φασίστες, με ελεύθερες εκλογές εκλεγμένοι από τον λαό ήσαν.

Οι εκλογές, πού δήθεν νομιμοποιούν τις αυθαιρεσίες της κοινοβουλευτικής εξουσίας, έχουν πολλές «αχίλλειες πτέρνες». Όταν το επίπεδο της πολιτικής είναι χαμηλό, όπως συμβαίνει σήμερα, τις εκλογές τις κερδίζουν εκείνοι πού τον λόγο τον χειρίζονται πιο απατεωνικά. Το χειρότερο όμως γίνεται όταν στο εκλογικό σώμα πλειοψηφεί ο υπόκοσμος, όπως δυστυχώς συμβαίνει σήμερα.

Αλλά ας ιδούμε το ζήτημα και από άλλη πλευρά. Αν όλοι αυτοί, οι τόσο πολλοί πού κατηγόρησαν τον καλόγερο ήσαν πιο έντιμοι από τους καλόγερους, η κοινωνία μας θα έπρεπε να είναι αγγελική. Αντιθέτως όμως, σατανική είναι. Μικροί και μεγάλοι, με επίμονο πείσμα, αυτό το γεγονός μόνο συζητούσαν και κατηγορούσαν τον καλόγερο. Αλλά τις κακουργίες, πού είναι πλέον καθημερινές, και κάθε μέρα γίνονται και πιο πολλές, ο καλόγερος αυτός τις κάνει; Αυτές γιατί τους αφήνουν αδιάφορους; Αυτές γιατί δεν τις κατηγορούν επίμονα;

Βεβαίως, επειδή είναι έργα δικά τους. Γι΄ αυτό λοιπόν, και σαν τον ταξιτζή για να δικαιώσουν τον εαυτό τους στον εαυτό τους, κατηγορούσαν τον καλόγερο χωρίς να φταίει σε τίποτα.

Και ποιος από αυτούς πού κατηγόρησαν τον καλόγερο αν μπορούσε, το τονίζω, αν μπορούσε, δεν θα πλούτιζε ακόμα και με κακουργίες; Ποιόος; Ποιόοος;

Αλλά και τί ακριβώς κατηγόρησαν, αυτοί πού κατηγόρησαν τον καλόγερο;

Κατηγορώντας τον καλόγερο, δήλωσαν ευθέως την ανεπίτρεπτη σε άνθρωπο ηλιθιότητά τους. Διότι κατηγόρησαν την … καλή διαχείρηση.

Συνεχίζεται…