Οι γονείς, τα βρέφη και το οικείο περιβάλλον τους

Τα βρέφη διαθέτουν ήδη από τη γέννησή τους πάρα πολλές ικανότητες σε αντίθεση με ότι πιστεύαμε παλιότερα. Η ακοή, η όσφρηση και η όραση τους είναι ιδιαίτερα αναπτυγμένες. Τα βρέφη των πρώτων ημερών ακούν και ξεχωρίζουν τη φωνή της μητέρας τους ανάμεσα στους υπόλοιπους ήχους και φωνές. Στρέφουν το πρόσωπό τους προς το μέρος του προσώπου του οποίου η φωνή είναι τόσο οικεία. Παρατηρώντας τα βρέφη διαπιστώνουμε, ότι προσπαθούν να επικοινωνήσουν με το βλέμμα (κοιτούν τη μητέρα στα μάτια), το χαμόγελο, τις εκφράσεις του προσώπου (το βρέφος ανοιγοκλείνει το στόμα του σαν να είναι έτοιμο να απαντήσει στη μητέρα που του μιλά) και του σώματος (προσπαθεί να πιάσει το δάχτυλο της μητέρας, αναζητά την ασφάλεια στην αγκαλιά της).

Τα μωρά μπορούν και εκφράζονται με πολλούς και διαφορετικούς τρόπους, με το κλάμα, τις φωνές, τις κινήσεις του σώματος και τις εκφράσεις του προσώπου. Από τους πρώτους μήνες το κλάμα του μωρού αποτελεί την ένδειξη ήδη μιας επιθυμίας: μπορεί να πεινάει, να ζητάει αλλαγή πάνας, να νυστάζει ή ακόμη να αποτελεί ένα κάλεσμα προς τη μητέρα για παιχνίδι. Καθώς τα βρέφη μεγαλώνουν επιχειρούν κάποιους πρώτους ήχους, κάποιες «φωνούλες» με το στόμα τους. Αρχικά δοκιμάζουν τυχαία τους ήχους που παράγουν και τους ακούν. Πολλές φορές οι γονείς «απαντούν» σε αυτές τις φωνές σε μια προσπάθεια να ξεκινήσουν και να διατηρήσουν μια συνομιλία με το βρέφος. Πολύ συχνά ο διάλογος ανάμεσα στα βρέφη και τους γονείς μπορεί να ξεκινήσει από το μωρό που «καλεί» το γονιό ή και αντίστροφα.

Συνήθως υπάρχει ένα είδος αμοιβαίου και αυθόρμητου διαλόγου που βρίσκει σιγά σιγά το ρυθμό του και είναι ξεχωριστός για κάθε μητέρα και κάθε βρέφος. Αυτός ο διάλογος ξεκινά από τις εμπειρίες της καθημερινής ζωής του βρέφους (τη διατροφή, την καθαριότητα, το παιχνίδι), είναι προσαρμοσμένος στις ικανότητές του και ακολουθεί τα ενδιαφέροντά του (τα μωρά μπορεί να ενδιαφέρονται για οποιοδήποτε αντικείμενο, χρωματιστό, μαλακό ή κάποιο που παράγει ήχους).

Όταν οι γονείς διασκεδάζουν με αυτές τις δοκιμές και τα παιχνίδια των μωρών τους τα παροτρύνουν να γίνουν πιο εφευρετικά, να ανακαλύψουν τις δυνατότητές τους και να μεγαλώσουν. Επιπλέον, το αυθόρμητο παιχνίδι των γονιών με τα μωρά και η ευχαρίστηση που αντλούν από αυτήν την επαφή αποτελεί ουσιαστικό στοιχείο της σχέσης γονιών και βρέφους, που φτιάχνεται τον πρώτο χρόνο της ζωής του.

Άννα  Αδάμ

Πηγή: mammy cool