Η αμαρτία δεν είναι κανένας εχθρός που σε πολεμά, αλλά…

Φοβερό κακό και επικίνδυνη αρρώστια της ψυχής είναι η αμαρτία. Την απονευρώνει με δολιότητα. Είναι όμως κακό που εξαρτάται από τη δική μας θέληση. Φοβερό κακό, άλλα όχι και αθεράπευτο. Το θεραπεύει εύκολα η μετάνοια. Όση ώρα κράτα κανείς στο χέρι του τη φωτιά, οπωσδήποτε καίγεται. Μόλις όμως την τινάξει, παύει να καίγεται. Το ίδιο συμβαίνει με την αμαρτία, που είναι κι’ αυτή μια φωτιά που κατακαίει τον άνθρωπο. Η αμαρτία δεν είναι κανένας εχθρός που σε πολεμά απ’ έξω, αλλά κακό που φυτρώνει και αναπτύσσεται μέσα σου. Βλέπε με σωφροσύνη  και δεν θα νοιώσεις αισχρή επιθυμία. Να θυμάσαι την μέλλουσα κρίση, και ούτε πορνεία, ούτε μοιχεία, ούτε φόνος, ούτε παρανομία θα σε κυριεύσει. Όταν όμως ξεχάσεις το Θεό, τότε θα αρχίσεις να σκέπτεσαι πονηρά και να ενεργείς παράνομα.

Στην αμαρτία σε σπρώχνει ο παγκάκιστος διάβολος. Σε σπρώχνει, αλλά δεν μπορεί να σε κάνει να αμαρτήσεις, εάν αντιδράσεις. Δεν μπορεί να σε βλάψει, ακόμη και αν χρόνια σε σκανδαλίζει, εάν έχεις την καρδιά σου κλειστή. Εάν όμως χωρίς αντίδραση δεχθείς κάποια κακή επιθυμία, που σου σπέρνει, θα σε αιχμαλωτίσει και θα σε ρίξει σε βόθρο αμαρτιών.

(Αγ. Κύριλλος Ιεροσολύμων)

 Αυτός που συναισθάνεται τις αμαρτίες του, είναι ανώτερος από εκείνον που ανασταίνει νεκρούς με την προσευχή του μέσα στον κόσμο. Αυτός που στενάζει μία ώρα για τη ψυχή του, είναι ανώτερος από εκείνον που ωφελεί όλο τον κόσμο με τη διδασκαλία του. Αυτός που αξιώθηκε να δει την πραγματική του πνευματική κατάσταση, είναι ανώτερος από εκείνον που αξιώθηκε να δει τους Αγγέλους· γιατί αυτός βλέπει με τα νοερά μάτια της ψυχής, ενώ εκείνος βλέπει με τα σωματικά.

Αν όλοι είμαστε αμαρτωλοί και αν κανείς δεν είναι ελεύθερος από πειρασμούς, άρα καμία αρετή δεν είναι ανώτερη από τη μετάνοια, διότι το έργο της δεν μπορεί ποτέ να τελειώσει μέχρι να πεθάνουμε. Και οι δίκαιοι και οι αμαρτωλοί, όλοι μας, πρέπει πάντα να είμαστε σε μετάνοια, εφ’ όσον θέλουμε να σωθούμε. Και δεν υπάρχει κανένα όριο στην τελείωσή μας, διότι η τελειότητα, και των τελείων ακόμη, είναι ατελής. Γι αυτό το λόγο και η μετάνοια δεν μπορεί να περιορισθεί ούτε σε ορισμένα χρονικά πλαίσια, ούτε σε ορισμένες πράξεις, μέχρι την ώρα του θανάτου.

(Αβ. Ισαάκ ο Σύρος)